https://spnfa.ir/20220109/ما-روی-زمین-هستیم-مریخی-فکر-نکنید-9772902.html
ما روی زمین هستیم مریخی فکر نکنید
ما روی زمین هستیم مریخی فکر نکنید
اسپوتنیک ایران
هنوز بسیاری به نتایج گفتگوهای وین امید بسته اند و امیدوار هستند که بلا فاصله در صورت بازگشت همه به برجام همه مشکلات مملکت حل شود و شرایط گل و بلبل شود. 09.01.2022, اسپوتنیک ایران
2022-01-09T17:35+0330
2022-01-09T17:35+0330
2022-01-09T17:35+0330
گزارش و تحلیل
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e5/0c/01/9428089_0:67:1000:630_1920x0_80_0_0_a3f020d71df1b82d4d3aca0637a13674.jpg
متاسفانه طی سالهای قبل این ذهنیت برای مردم ایران ایجاد شد که همه مشکلات ایران مرتبط با روابط خارجی ایران می باشد و همه چیز به تحریمها ربط دارد و اگر تحریم ها برداشته شود دیگر همه چیز حل است.انگار اینها در ایران زندگی نمی کنند و در مریخ هستند.البته بماند که برخی مدیران متاسفانه چند دهه است که حتی یک دانه نان هم از نانوایی نخریده اند و تا بقالی سر کوچه شان نرفته اند قیمت ها را ببینند تا متوجه شوند اوضاع مردم که روی زمین زندگی می کنند چیست.بنده و تعدادی دیگر از دلسوزان نظام و مملکت مقاله ها نوشتیم و مصاحبه داشتیم و تاکید داشتیم که نباید توقعات مردم از برجام را به حد فضایی بالا برد چون در نهایت در صورتی که این وعده وعید ها روی زمین محقق نشود این مساله می تواند موجبات نارضایتی و ناراحتی شدید میان مردم گردد.حال بماند اینکه اگر به هر دلیلی برجام به امضا نرسد یا بعد از امضای آن اجرا نگردد که ممکن است بشود.خوب البته هم دیدیم که پس از امضا و اجرای برجام آن وعده و وعید های کذایی که برخی به مردم داده بودند محقق نشد و بعد از آن هم که آمریکا از برجام خارج شد که دیگر همه دیدیم چه شد.امروزه باز هم مشاهده می کنیم که برخی به نتیجه گفتگو های وین و بازگشت همه به برجام دخیل بسته اند و منتظر هستند که ببینند پس از آن چه خواهد شد.نمی توان انکار کرد که تحریم های بین المللی روی اقتصاد ایران اثر ندارد.بله اثر دارد، وهر کس بگوید اثر ندارد قطعا بی سواد است، اما مقدار تاثیر آن بر رساندن اوضاع اقتصادی مملکت به آنچه در آن هستیم بحث دیگری است.نیاز نیست به تحقیقات محققین که در این زمینه هستند استناد کنیم، همین خودمان هم به خوبی می دانیم شرایط ایران چیست و توانمندی و امکانات آن چه قدر است.ولی برای اینکه مقداری با آمار و ارقام سر و کار داشته باشیم باید بگوییم میانگین تولید ناخالص ملی ایران یا همان GDP طی ده سال اخیر چیزی حدود سالی 450 ملیارد دلار بوده، ده سال گذشته را انتخاب کردم چون تحریم های شورای امنیت سال 2010 یعنی حدود ده سال قبل بر ایران وضع شده.منظور اینکه طول دوران ما بعد تحریم ها ایران به صورت میانگین 450 ملیارد دلار تولید نا خالص ملی داشته.در باره تولید خالص ملی ایران هم در این دوران به صورت میانگین سالانه چیزی حدود 1450 ملیارد دلار بوده.این آمار و ارقام را می توانید با جستجویی ساده در سایت بانک جهانی پیدا کنید.آنهایی که در ایران زندگی می کنند به خوبی می دانند این آمار و ارقام رسمی عموما با آمار و ارقام واقعی مقداری متفاوت است چرا که بخش های بزرگی از اقتصادی ایران اقتصاد زیر زمینی است و رسما در هیچ جا ثبت نمی شود.به عنوان مثال بگویم در همین آمار و ارقام مثلا تجارت ایران با امارات چیزی حدود 30 ملیارد دلار (میانگین سالانه) حساب شده در حالی که عملا به دلیل اینکه بخش بزرگی از کالاها به صورت قاچاق بین امارات و ایران رد و بدل می شود طبق برخی برآوردها این تجارت حدود دو برابر است.همین موضوع درباره تجارت ایران با دیگر کشورها نیز صدق می کند و با احتساب این آمار و ارقام علیرغم همه تحریمها طی این سالها به صورت میانگین تولید خالص ملی ایران چیزی حدود سالانه 1900 ملیارد دلار بوده.خیلی نمی خواهم وارد مباحث اقتصادی شوم چون احتمالا بسیاری از خوانندگان با خواندن این شاخص ها خسته شوند و متوجه نمی شوند منظور چیست، ولی بد نیست چند رقم دیگر را نیز اشاره کنم و بعد به بحث مقاله ادامه دهم.کشور همسایه ایران ترکیه طی ده سال اخیر به صورت میانگین چیزی حدود 1.2 هزار ملیارد دلار تولید ناخالص ملی داشته.اسرائیل چیزی حدود 200 ملیارد دلار تولید خالص ملی داشته.امارات چیزی حدود 600 ملیارد دلار.عربستان سعودی حدود 1.4 هزار ملیارد دلار.عراق 400 ملیارد دلار.پاکستان 750 ملیارد دلار.مصر 800 ملیارد دلار.همه این ارقام حدودی و بر اساس میانگین ده ساله گذشته می باشد.برای آنهایی که متوجه این ارقام نیستند بگویم، این ارقام یعنی تولید خالص ملی کشور به نوعی نشان می دهد که چه قدر در یک کشور گردش مالی وجود دارد.توجه داشته باشید ایران علیرغم همه تحریمها ومشکلات اقتصادی که دارد باز هم یک سر و گردن از همه همسایه های خود بالاتر است.حال اگر هر کدام از همین همسایه ها با یکی از مشکلات ایرانی ها مواجه می شدند مطمئن باشید که تولید نا خالص ملی آنها به نزدیک صفر می رسید.بر اساس برآوردها اگر تحریمهای ایران برداشته شود احتمال دارد ارقام تولید نا خالص ملی ایران وتولید خالص ملی ایران به صورت تصاعدی رشد کند.دلیل اینکه امروزه کشورهای دیگر پای کار هستند تا هر جور شده با ایران به توافقی هم برسند همین است.به صورت تاریخی وحتی امروزه همه ابرقدرتها می دانند برگه برنده در خاورمیانه ایران است به همین دلیل هم هست که آنها سر اینکه ایران طرف کدام جناح باشد با هم دعوا دارند.علاوه بر همه اینها ایران کشوری است که حضور اش در هر جبهه ای موجب تقویت آن جبهه می شود و نه اینکه باری برای آن جبهه به شمار می آید.به عنوان مثال بگویم.مثلا همسایه ایران ترکیه یا برخی کشورهای اروپایی عضو ناتو می باشند.طبق اظهار نظر صریح ترامپ اینها فقط باری بر دوش آمریکا به حساب می آیند و هیچ کدام اینها بدون حمایت آمریکا نمی توانند به تنهایی روی پای خود بایستند حتی همان انگلیس و فرانسه و آلمان.به همین دلیل هم می توان گفت هر جور شده اینها تلاش خواهند کرد که توافق وین پا بگیرد وهمچنین باید توجه داشت که مساله به هیچ وجه بحث هسته ای با ایران نیست، اگر همین امروز هم ایران بیاید و هرچه آنها می گویند بپذیرد باز هم بهانه های دیگر میاورند تا فشارها بر علیه ایران را ادامه دهند، چون هدف آمریکایی ها رام کردن ایران عاصی است، و بس.البته در مقابل هم کشورهایی هستند که نمی خواهند اجازه دهند آمریکا به این خواسته اش برسد مانند روسیه و چین.می توان گفت جریان وین عملا یک جریان مبارزه بین المللی بر نفوذ است که ایران وسط آن قرار دارد و آنجا هیچ کدام نه به فکر مسایل داخلی ایران هستند و نه برایشان اهمیت دارد که بودن یا نبودن تحریم ها چه تاثیری بر مردم ایران دارد.البته به جز هیات ایرانی که به دنبال استفاده از این شرایط وپیدا کردن راهکاری برای خروج ایران از تحریمها است.اگر همه تحریمها برداشته شود ولی سوء مدیریت و فساد ادامه داشته باشد مطمئن باشید آب از آب تکان نخواهد خورد.خلاصه امر را بگویم، نباید توقع داشته باشیم که حتی پس از امضای توافق احتمالی در وین همه چیز تغییر کند، مشکل اصلی ما در فساد افسار گسیخته و سوء مدیریت است که باید آنها را ریشه کن کنیم وگرنه همه آمار و ارقام نشان می دهد که ایران کشوری نیست که با تحریم ها به زانو در بیاید.
https://spnfa.ir/20220108/چرا-برخی-به-دنبال-ایجاد-تفرقه-بین-ایران-و-روسیه-در-وین-هستند-9765282.html
https://spnfa.ir/20211229/منبع-ایران-مخالف-ضرب-الاجل-های-مصنوعی-برای-مذاکرات-وین-است-9678256.html
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
2022
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_3f1de7942b48cc7365b7b76f4908a7b3.jpg
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_3f1de7942b48cc7365b7b76f4908a7b3.jpg
خبرها
fa_FA
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_3f1de7942b48cc7365b7b76f4908a7b3.jpg
ما روی زمین هستیم مریخی فکر نکنید
هنوز بسیاری به نتایج گفتگوهای وین امید بسته اند و امیدوار هستند که بلا فاصله در صورت بازگشت همه به برجام همه مشکلات مملکت حل شود و شرایط گل و بلبل شود.
متاسفانه طی سالهای قبل این ذهنیت برای مردم ایران ایجاد شد که همه مشکلات ایران مرتبط با روابط خارجی ایران می باشد و همه چیز به تحریمها ربط دارد و اگر تحریم ها برداشته شود دیگر همه چیز حل است.
انگار اینها در ایران زندگی نمی کنند و در مریخ هستند.
البته بماند که برخی مدیران متاسفانه چند دهه است که حتی یک دانه نان هم از نانوایی نخریده اند و تا بقالی سر کوچه شان نرفته اند قیمت ها را ببینند تا متوجه شوند اوضاع مردم که روی زمین زندگی می کنند چیست.
بنده و تعدادی دیگر از دلسوزان نظام و مملکت مقاله ها نوشتیم و مصاحبه داشتیم و تاکید داشتیم که نباید توقعات مردم از برجام را به حد فضایی بالا برد چون در نهایت در صورتی که این وعده وعید ها روی زمین محقق نشود این مساله می تواند موجبات نارضایتی و ناراحتی شدید میان مردم گردد.
حال بماند اینکه اگر به هر دلیلی برجام به امضا نرسد یا بعد از امضای آن اجرا نگردد که ممکن است بشود.
خوب البته هم دیدیم که پس از امضا و اجرای برجام آن وعده و وعید های کذایی که برخی به مردم داده بودند محقق نشد و بعد از آن هم که آمریکا از برجام خارج شد که دیگر همه دیدیم چه شد.
امروزه باز هم مشاهده می کنیم که برخی به نتیجه گفتگو های وین و بازگشت همه به برجام دخیل بسته اند و منتظر هستند که ببینند پس از آن چه خواهد شد.
نمی توان انکار کرد که تحریم های بین المللی روی اقتصاد ایران اثر ندارد.
بله اثر دارد، وهر کس بگوید اثر ندارد قطعا بی سواد است، اما مقدار تاثیر آن بر رساندن اوضاع اقتصادی مملکت به آنچه در آن هستیم بحث دیگری است.
نیاز نیست به تحقیقات محققین که در این زمینه هستند استناد کنیم، همین خودمان هم به خوبی می دانیم شرایط ایران چیست و توانمندی و امکانات آن چه قدر است.
ولی برای اینکه مقداری با آمار و ارقام سر و کار داشته باشیم باید بگوییم میانگین تولید ناخالص ملی ایران یا همان GDP طی ده سال اخیر چیزی حدود سالی 450 ملیارد دلار بوده، ده سال گذشته را انتخاب کردم چون تحریم های شورای امنیت سال 2010 یعنی حدود ده سال قبل بر ایران وضع شده.
منظور اینکه طول دوران ما بعد تحریم ها ایران به صورت میانگین 450 ملیارد دلار تولید نا خالص ملی داشته.
در باره تولید خالص ملی ایران هم در این دوران به صورت میانگین سالانه چیزی حدود 1450 ملیارد دلار بوده.
این آمار و ارقام را می توانید با جستجویی ساده در سایت بانک جهانی پیدا کنید.
آنهایی که در ایران زندگی می کنند به خوبی می دانند این آمار و ارقام رسمی عموما با آمار و ارقام واقعی مقداری متفاوت است چرا که بخش های بزرگی از اقتصادی ایران اقتصاد زیر زمینی است و رسما در هیچ جا ثبت نمی شود.
به عنوان مثال بگویم در همین آمار و ارقام مثلا تجارت ایران با امارات چیزی حدود 30 ملیارد دلار (میانگین سالانه) حساب شده در حالی که عملا به دلیل اینکه بخش بزرگی از کالاها به صورت قاچاق بین امارات و ایران رد و بدل می شود طبق برخی برآوردها این تجارت حدود دو برابر است.
همین موضوع درباره تجارت ایران با دیگر کشورها نیز صدق می کند و با احتساب این آمار و ارقام علیرغم همه تحریمها طی این سالها به صورت میانگین تولید خالص ملی ایران چیزی حدود سالانه 1900 ملیارد دلار بوده.
خیلی نمی خواهم وارد مباحث اقتصادی شوم چون احتمالا بسیاری از خوانندگان با خواندن این شاخص ها خسته شوند و متوجه نمی شوند منظور چیست، ولی بد نیست چند رقم دیگر را نیز اشاره کنم و بعد به بحث مقاله ادامه دهم.
کشور همسایه ایران ترکیه طی ده سال اخیر به صورت میانگین چیزی حدود 1.2 هزار ملیارد دلار تولید ناخالص ملی داشته.
اسرائیل چیزی حدود 200 ملیارد دلار تولید خالص ملی داشته.
امارات چیزی حدود 600 ملیارد دلار.
عربستان سعودی حدود 1.4 هزار ملیارد دلار.
همه این ارقام حدودی و بر اساس میانگین ده ساله گذشته می باشد.
برای آنهایی که متوجه این ارقام نیستند بگویم، این ارقام یعنی تولید خالص ملی کشور به نوعی نشان می دهد که چه قدر در یک کشور گردش مالی وجود دارد.
توجه داشته باشید ایران علیرغم همه تحریمها ومشکلات اقتصادی که دارد باز هم یک سر و گردن از همه همسایه های خود بالاتر است.
حال اگر هر کدام از همین همسایه ها با یکی از مشکلات ایرانی ها مواجه می شدند مطمئن باشید که تولید نا خالص ملی آنها به نزدیک صفر می رسید.
بر اساس برآوردها اگر تحریمهای ایران برداشته شود احتمال دارد ارقام تولید نا خالص ملی ایران وتولید خالص ملی ایران به صورت تصاعدی رشد کند.
دلیل اینکه امروزه کشورهای دیگر پای کار هستند تا هر جور شده با ایران به توافقی هم برسند همین است.
به صورت تاریخی وحتی امروزه همه ابرقدرتها می دانند برگه برنده در خاورمیانه ایران است به همین دلیل هم هست که آنها سر اینکه ایران طرف کدام جناح باشد با هم دعوا دارند.
علاوه بر همه اینها ایران کشوری است که حضور اش در هر جبهه ای موجب تقویت آن جبهه می شود و نه اینکه باری برای آن جبهه به شمار می آید.
مثلا همسایه ایران ترکیه یا برخی کشورهای اروپایی عضو ناتو می باشند.
طبق اظهار نظر صریح ترامپ اینها فقط باری بر دوش آمریکا به حساب می آیند و هیچ کدام اینها بدون حمایت آمریکا نمی توانند به تنهایی روی پای خود بایستند حتی همان انگلیس و فرانسه و آلمان.
به همین دلیل هم می توان گفت هر جور شده اینها تلاش خواهند کرد که توافق وین پا بگیرد وهمچنین باید توجه داشت که مساله به هیچ وجه بحث هسته ای با ایران نیست، اگر همین امروز هم ایران بیاید و هرچه آنها می گویند بپذیرد باز هم بهانه های دیگر میاورند تا فشارها بر علیه ایران را ادامه دهند، چون هدف آمریکایی ها رام کردن ایران عاصی است، و بس.
البته در مقابل هم کشورهایی هستند که نمی خواهند اجازه دهند آمریکا به این خواسته اش برسد مانند روسیه و چین.
می توان گفت جریان وین عملا یک جریان مبارزه بین المللی بر نفوذ است که ایران وسط آن قرار دارد و آنجا هیچ کدام نه به فکر مسایل داخلی ایران هستند و نه برایشان اهمیت دارد که بودن یا نبودن تحریم ها چه تاثیری بر مردم ایران دارد.
البته به جز هیات ایرانی که به دنبال استفاده از این شرایط وپیدا کردن راهکاری برای خروج ایران از تحریمها است.
اگر همه تحریمها برداشته شود ولی سوء مدیریت و فساد ادامه داشته باشد مطمئن باشید آب از آب تکان نخواهد خورد.
خلاصه امر را بگویم، نباید توقع داشته باشیم که حتی پس از امضای توافق احتمالی در وین همه چیز تغییر کند، مشکل اصلی ما در فساد افسار گسیخته و سوء مدیریت است که باید آنها را ریشه کن کنیم وگرنه همه آمار و ارقام نشان می دهد که ایران کشوری نیست که با تحریم ها به زانو در بیاید.
