https://spnfa.ir/20211230/آیا-وقت-یک-جراحی-اقتصادی-نرسیده-9689122.html
آیا وقت یک جراحی اقتصادی نرسیده؟
آیا وقت یک جراحی اقتصادی نرسیده؟
اسپوتنیک ایران
پس از انقلاب در ایران مجموعه ای از جوانان چپگرا با تفکرهای اشتراکی و مرتبط ساختن آن با اسلام اقتصاد ایران را در دست گرفتند و ساختار اقتصادی ایران از همان ابتدا... 30.12.2021, اسپوتنیک ایران
2021-12-30T13:33+0330
2021-12-30T13:33+0330
2022-02-08T14:39+0330
گزارش و تحلیل
اقتصادی
سیاسی
ایران
لغو تحریم ها
ایران
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/639/43/6394348_0:175:3019:1873_1920x0_80_0_0_79b74bff8e520c50bf73a45cb930e9b0.jpg
عموما هم این جوانان تحصیل کرده غرب بودند و یا تحت تاثیر تفکرات مارکسیستی و سوسیالیستی که آن زمان موج آن به همه جای جهان رسیده بود قرار داشتند.ساختار اقتصادی که طی دهه های بعد بی نتیجه بودن خود را نشان داد و دو کشور اصلی که پشتیبان آن بودند یعنی روسیه و چین آن را کنار گذاشتن و دیگر کشورهای جهان که از آن پیروی می کردند نیز یکی یکی آن را کنار گذاشتند و امروزه به جز تعداد انگشت شماری از کشورهای جهان بقیه متوجه شده اند که بازار آزاد بهترین ساختار اقتصادی ای است که می تواند موجب رونق تولید و اقتصاد کشورها گردد.حال جالب اینکه مبنای سیاست اقتصادی اسلام هم بر اساس آنچه امروزه به عنوان اقتصاد آزاد از آن نام برده می شود بنا نهاده شده ونه بر اساس سیاست اقتصاد اشتراکی یا همان سوسیالیستی.جالب اینکه بسیاری از آنهایی که در آن زمان، یعنی ابتدای انقلاب، این سیاست های اقتصادی را بنا نهادند بعدها تغییر رویکرد دادند اما متاسفانه هنوز که هنوز است همان ساختار اقتصادی در کشور وجود دارد و تازه احتکار هم به آن اضافه شده.حالا در کنار همه اینها رانت خواری برخی سودجویان و مرتبطین با سیستم دولتی را نیز به آن اضافه کنید تا متوجه شوید که اقتصاد ایران با چه وضعیتی مواجه است.گروه نوظهوری هم امروزه وارد اقتصاد ایران شده اند که افراد و مجموعه های مستفید از تحریم ها بر علیه ایران می باشند.افراد و مجموعه هایی که به دلیل تحریم های آمریکا بر علیه ایران امروزه معادل ملیاردها دلار ثروت به جیب زده اند و حتی برخی باور دارند که اینها مخالف هر توافقی هستند که موجب رفع تحریم ها از بالاسر ملت ایران می گردد، دلیل اش هم که نیاز به توضیح ندارد.بسیاری از اقتصاد دان ها باور دارند که تاثیر تحریم ها روی اقتصاد ایران چیزی حدود 30% است و حدود 70% مشکلات اقتصادی ایران به دلیل سیاست های غلط اقتصادی داخلی و سودجویی برخی افراد که امروزه به غولهای قدرتمندی تبدیل شده اند می باشد.شاید یک مقایسه کوچک درباره نحوه فروش خودرو در شرکت های خودروسازی ایران که در یک سری گروههای اجتماعی منتشر شده بود و مقایسه آن با دیگر کشورهای جهان کافی باشد تا متوجه شرایط اقتصادی در ایران شوید.نحوه فروش خودرو در شرکت های خودروسازی ایران:- تنوع بسیار محدود و بروز نبودن مدل ها.- تعیین زمان های مشخص و محدود خرید.- قرعه کشی و شانسی بودن خرید- قبول کردن تمام شروط خودروساز از سوی مشتری، حتی اجباری بودن رنگ خودرو وقیمت نهایی خودرو توسط فروشنده.- بروز نمودن طراحی و نداشتن استانداردهای لازم و جهانی- حذف ملزومات و بدیهی و حد اقلی خودرو با عنوان آپشن.- فروش خودرو با قیمت های جهانی و حتی بالاتر از آن.در کل عدم توجه به خواست مشتری و احتکار تمام عیار تصمیمات توسط خودروساز.حال این جریان را با نحوه فروش خودرو در شرکت های بزرگ خودروسازی جهان مقایسه کنید.- تنوع بروز و بسیار مدل ها.- خرید در هر زمان که مشتری اراده کند.- قیمت رقابتی و تطبیق قیمت با وضعیت اقتصادی مشتری وقطعی بودن آن بدون توجه به تورم و...- آپشن های به روز طبق استانداردهای جهانی.- رنگ و آپشن خودرو به دلخواه مشتری.- رقابت خودروسازها در ارائه بالاترین کیفیت و مشتری مداری.در کل خودروسازها به دنبال جذب رضایت مشتری.یکی از دوستان دراتاق بازگانی تعریف می کرد چند سال پیش یکی از خودروسازهای چینی با یک شرکت ایرانی قرارداد بست و بعد شرکت ایرانی خودروهای شرکت چینی را پیش فروش کرد.معادل سه ملیارد دلار از پیش فروش جمع شده بود در حالی که ارزش کل کارخانه چینی چیزی حدود یک ملیارد دلار بود.کارخانه حتی یک ماشین هم به یک ایرانی نفروخته بود.همه مدیران کارخانه حاج و واج مانده بودند که چطور چنین چیزی ممکن است و بعد از سود همان پول شروع کردند ماشین تولید کردن و به ایران فرستادن و بعد مدل های مدرن تر وجدید تری از ماشین هایشان را طراحی کردند و برای دیگر کشورها فرستادند تا بلکه بتوانند بازار آنها را به دست آورند، وبرای ایرانی ها هم همان ماشین های قدیمی را به سفارش نماینده شان در ایران فرستادند.امروزه آن کارخانه به یکی از برترین کارخانه های تولید ماشین چین تبدیل شده.گویند مشت نمونه خروار.تولید کنندگان ما حتی از همین امتیاز که بازار ایران هم دارد بهره نمی برند بلکه فقط می خواهند سوء استفاده کنند.امروزه به دلیل نبود رقابت در همه موارد و احتکار بسیاری از کارها نه فقط کیفیت کالای ایرانی بالا نمی رود و نمی تواند به کشورهای دیگر صادر بشود بلکه مردم داخل ایران هم بسیار ناراضی هستند و ثروت ملی به جیب برخی سودجویان می رود.به عنوان مثال مشاهده می کنیم در حالی که سالها است همه اقتصاد دان ها اصرار دارند که چند نرخی قیمت ارز و اصرار دولت بر حراج ارزهای خود به قیمت 4200 تومان اشتباه ترین تصمیم استراتژیکی ای بود که برای اقتصاد ایران گرفته شد مشاهده می کنیم همین که بحث حذف این ارز مطرح می شود برخی افرادی که طی سالهای گذشته از این ارز نهایت بهره را بردند همه توان خود را بسیج کرده اند تا جلوی حذف این ارز و تک نرخی شدن قیمت ارز را بگیرند.در رسانه ها هم مطرح می کنند که اگر این ارز حذف شود قیمت برخی کالاهای اساسی سر به فلک می کشد.این در حالی است که همه می دانند حتی یک سنت، نه یک دلار، از این ارز وارد سفره مردم نشده و عمده اش به جیب دلالها رفته که با سوء استفاده از این ارز امروزه کاخ های آنچنانی در خارج کشور برای خود فراهم کرده اند.نه قیمت مرغ و نه تخم مرغ و نه گوشت و نه دارو و نه برنج و نه ... هیچ کدام بر اساس قیمت 4200 تومان دست مردم نمی رسد تا بعد از حذف آن قیمت بالا برود.آنهایی که به کشورهای دیگر سفر نکرده اند کافی است در اینترنت جستجو کنند در کشورهای دیگر قیمت گوشت و مرغ و غیره چند است.اصلا چرا آن را می گویید.همان تولیدات داخلی خودمان را بگوییم.بفرمایید همین کشورهای همجوار، مثلا عراق، تشریف ببرید ببینید قیمت یک کیلو پسته چند است؟بهترین نوع پسته درشت دست چین شده را شما می توانید در عراق و یا سوریه و یا لبنان به قیمت کیلویی معادل 9 تا 10 دلار خریداری کنید.ارز را به قیمت بازار سیاه هم حساب کنید یک کیلو پسته اعلا می شود در نهایت 300 هزار تومان.صادر کنندگان ما در نهایت هنر کنند بتوانند با هزار دنگ و فنگ آن پسته را کیلویی پنج دلار یا شش دلار عمده بفروشند.به دلار بازار سیاه می شود 150 هزار تومان.کافی است به مغازه ها در تهران سری بزنید ببینید یک کیلو پسته را چند می فروشند تا متوجه شوید چه بر سر مردم ایران می آید.پسته را مثال زدم چون کاملا قیمت آن در کشورهای همجوار معلوم است، مخصوصا پسته ایرانی، و حال همین جریان را با دیگر کالا مقایسه کنید.این روزها هم که طرح توزیع 15 لیتر بنزین برای هر کارت ملی آمده وفضای جامعه را نگران کرده که قرار است قیمت بنزین چه قدر شود و زمینه اعتراضات مردمی را از همین الآن فراهم کرده ومعلوم نیست طراحان آن بر چه اساس چنین طرحی را تدوین کرده اند و آیا به عواقب چنین طرحی اندیشیده اند یا اینکه فقط خواسته اند بگویند طرحی دارند.یعنی آیا فکر کرده اید که با این طرح مثلا می خواهید چه کار کنید؟به جای این طرح آیا بهتر نیست که یارانه سوخت را مستقیم به حساب افراد بریزید و شفاف به آنها بگویید قیمت بنزین را مجبوریم بالا ببریم و ما به التفاوت آن به عنوان یارانه تقدیم شما می شود.یا اینکه این مبلغ برای تقویت سامانه های حمل و نقل عمومی هزینه شود؟جمع مبلغ ما به التفاوت آن 15 لیتر بنزین حتی هزینه یک کورس تاکسی افراد نمی شود و احتمالا آنهایی که چنین طرحی را تدوین کرده اند سالها است سوار تاکسی و یا مترو و یا حتی اتوبوس هم نشده اند.در بسیاری از کشورهای جهان هزینه حمل و نقل عمومی بسیار ناچیز و ارزان است و دولت ها مبالغ هنگفتی برای تامین حمل و نقل عمومی هزینه می کنند تا جبران هزینه حمل و نقل آنها گردد، در مقابل اگر افراد بخواهند از تاکسی یا ماشین شخصی استفاده کنند مجبور می شوند هزینه های سنگینی متحمل شوند.هدف هم عموما این است که مردم تشویق شوند از حمل و نقل عمومی استفاده کنند.آیا آنهایی که مثلا طرح 15 لیتر برای هر کارت ملی را مطرح می کنند توجیه منطقی برای این تصمیم خود دارند؟آیا بهتر نیست که تیم اقتصادی دولت به جای اینکه وارد طرح هایی شود که معلوم نیست نتیجه اش چه خواهد بود به فکر طراحی یک سیاست اقتصادی شامل وجراحی تمام و کمال اقتصادی باشد و زمینه یک اقتصاد سالم و شفاف و رقابتی را فراهم کند و کاری کند که همه رانت خوران و سودجویان و دلالان و احتکار کنندگان از میدان حذف شوند ومردم ایران مانند دیگر کشورهای جهان هم درآمدشان مکفی باشد هم هزینه هایشان؟اگر فقط همین یک کار را کنند به نظر می رسد کافی است تا اقتصاد سر و سامان بگیرد و نیاز نیست که طرح های من درآوردی که از پیش شکست آن معلوم است را مطرح کنند ومملکت را دچار هرج و مرج کنند.تنها راه برون رفت از همه مشکلات اقتصادی این است که بپذیریم یک اقتصاد مریض داریم که با دارو و مسکن نمی توان آن را درمان کرد و قطعا باید آن را جراحی کرد.
https://spnfa.ir/20211229/اهمیت-رونق-صنعت-خودرو-در-ایران-و-ارتباط-آن-با-رفاه-اجتماعی-9682760.html
https://spnfa.ir/20211001/کاهش-اندک-قیمت-نفت-در-جهان-8325391.html
https://spnfa.ir/20211207/وزیر-اقتصاد-ایران-حذف-ارز-دولتی-تکلیف-قانونی-است-9485884.html
https://spnfa.ir/20211228/حجم-تجارت-خارجی-ایران-به-72-میلیارد-دلار-رسید-9673882.html
https://spnfa.ir/20211123/میلیاردها-ریال-ارزش-تجارت-الکترونیکی-ایران-9343749.html
ایران
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
2021
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_3f1de7942b48cc7365b7b76f4908a7b3.jpg
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_3f1de7942b48cc7365b7b76f4908a7b3.jpg
خبرها
fa_FA
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_3f1de7942b48cc7365b7b76f4908a7b3.jpg
اقتصادی, سیاسی, ایران, لغو تحریم ها, ایران
اقتصادی, سیاسی, ایران, لغو تحریم ها, ایران
آیا وقت یک جراحی اقتصادی نرسیده؟
13:33 30.12.2021 (بروز رسانی شده: 14:39 08.02.2022) پس از انقلاب در ایران مجموعه ای از جوانان چپگرا با تفکرهای اشتراکی و مرتبط ساختن آن با اسلام اقتصاد ایران را در دست گرفتند و ساختار اقتصادی ایران از همان ابتدا بر همان اساس بنا شد.
عموما هم این جوانان تحصیل کرده غرب بودند و یا تحت تاثیر تفکرات مارکسیستی و سوسیالیستی که آن زمان موج آن به همه جای جهان رسیده بود قرار داشتند.
ساختار اقتصادی که طی دهه های بعد بی نتیجه بودن خود را نشان داد و دو کشور اصلی که پشتیبان آن بودند یعنی روسیه و چین آن را کنار گذاشتن و دیگر کشورهای جهان که از آن پیروی می کردند نیز یکی یکی آن را کنار گذاشتند و امروزه به جز تعداد انگشت شماری از کشورهای جهان بقیه متوجه شده اند که بازار آزاد بهترین ساختار اقتصادی ای است که می تواند موجب رونق تولید و اقتصاد کشورها گردد.
حال جالب اینکه مبنای سیاست اقتصادی اسلام هم بر اساس آنچه امروزه به عنوان اقتصاد آزاد از آن نام برده می شود بنا نهاده شده ونه بر اساس سیاست اقتصاد اشتراکی یا همان سوسیالیستی.
جالب اینکه بسیاری از آنهایی که در آن زمان، یعنی ابتدای انقلاب، این سیاست های اقتصادی را بنا نهادند بعدها تغییر رویکرد دادند اما متاسفانه هنوز که هنوز است همان ساختار اقتصادی در کشور وجود دارد و تازه احتکار هم به آن اضافه شده.
حالا در کنار همه اینها
رانت خواری برخی سودجویان و مرتبطین با سیستم دولتی را نیز به آن اضافه کنید تا متوجه شوید که اقتصاد ایران با چه وضعیتی مواجه است.
گروه نوظهوری هم امروزه وارد اقتصاد ایران شده اند که افراد و مجموعه های مستفید از تحریم ها بر علیه ایران می باشند.
افراد و مجموعه هایی که به دلیل تحریم های آمریکا بر علیه ایران امروزه معادل ملیاردها دلار ثروت به جیب زده اند و حتی برخی باور دارند که اینها مخالف هر توافقی هستند که موجب رفع تحریم ها از بالاسر ملت ایران می گردد، دلیل اش هم که نیاز به توضیح ندارد.
بسیاری از اقتصاد دان ها باور دارند که تاثیر تحریم ها روی اقتصاد ایران چیزی حدود 30% است و حدود 70% مشکلات اقتصادی ایران به دلیل سیاست های غلط اقتصادی داخلی و سودجویی برخی افراد که امروزه به غولهای قدرتمندی تبدیل شده اند می باشد.
شاید یک مقایسه کوچک درباره نحوه فروش خودرو در شرکت های خودروسازی ایران که در یک سری گروههای اجتماعی منتشر شده بود و مقایسه آن با دیگر کشورهای جهان کافی باشد تا متوجه شرایط اقتصادی در ایران شوید.
نحوه فروش خودرو در شرکت های خودروسازی ایران:
- تنوع بسیار محدود و بروز نبودن مدل ها.
- تعیین زمان های مشخص و محدود خرید.
- قرعه کشی و شانسی بودن خرید
- قبول کردن تمام شروط خودروساز از سوی مشتری، حتی اجباری بودن رنگ خودرو وقیمت نهایی خودرو توسط فروشنده.
- بروز نمودن طراحی و نداشتن استانداردهای لازم و جهانی
- حذف ملزومات و بدیهی و حد اقلی خودرو با عنوان آپشن.
- فروش خودرو با قیمت های جهانی و حتی بالاتر از آن.
در کل عدم توجه به خواست مشتری و احتکار تمام عیار تصمیمات توسط خودروساز.
حال این جریان را با نحوه فروش خودرو در شرکت های بزرگ خودروسازی جهان مقایسه کنید.
- تنوع بروز و بسیار مدل ها.
- خرید در هر زمان که مشتری اراده کند.
- قیمت رقابتی و تطبیق قیمت با وضعیت اقتصادی مشتری وقطعی بودن آن بدون توجه به تورم و...
- آپشن های به روز طبق استانداردهای جهانی.
- رنگ و آپشن خودرو به دلخواه مشتری.
- رقابت خودروسازها در ارائه بالاترین کیفیت و مشتری مداری.
در کل خودروسازها به دنبال جذب رضایت مشتری.
یکی از دوستان دراتاق بازگانی تعریف می کرد چند سال پیش یکی از خودروسازهای چینی با یک شرکت ایرانی قرارداد بست و بعد شرکت ایرانی خودروهای شرکت چینی را پیش فروش کرد.
معادل سه ملیارد دلار از پیش فروش جمع شده بود در حالی که ارزش کل کارخانه چینی چیزی حدود یک ملیارد دلار بود.
کارخانه حتی یک ماشین هم به یک ایرانی نفروخته بود.
همه مدیران کارخانه حاج و واج مانده بودند که چطور چنین چیزی ممکن است و بعد از سود همان پول شروع کردند ماشین تولید کردن و به ایران فرستادن و بعد مدل های مدرن تر وجدید تری از ماشین هایشان را طراحی کردند و برای دیگر کشورها فرستادند تا بلکه بتوانند بازار آنها را به دست آورند، وبرای ایرانی ها هم همان ماشین های قدیمی را به سفارش نماینده شان در ایران فرستادند.
امروزه آن کارخانه به یکی از برترین کارخانه های تولید ماشین چین تبدیل شده.
تولید کنندگان ما حتی از همین امتیاز که بازار ایران هم دارد بهره نمی برند بلکه فقط می خواهند سوء استفاده کنند.
امروزه به دلیل نبود رقابت در همه موارد و احتکار بسیاری از کارها نه فقط کیفیت کالای ایرانی بالا نمی رود و نمی تواند به کشورهای دیگر صادر بشود بلکه مردم داخل ایران هم بسیار ناراضی هستند و ثروت ملی به جیب برخی سودجویان می رود.
به عنوان مثال مشاهده می کنیم در حالی که سالها است همه اقتصاد دان ها اصرار دارند که چند نرخی قیمت ارز و اصرار دولت بر حراج ارزهای خود به قیمت 4200 تومان اشتباه ترین تصمیم استراتژیکی ای بود که برای اقتصاد ایران گرفته شد مشاهده می کنیم همین که بحث حذف این ارز مطرح می شود برخی افرادی که طی سالهای گذشته از این ارز نهایت بهره را بردند همه توان خود را بسیج کرده اند تا جلوی حذف این ارز و تک نرخی شدن قیمت ارز را بگیرند.
در رسانه ها هم مطرح می کنند که اگر این ارز حذف شود قیمت برخی کالاهای اساسی سر به فلک می کشد.
این در حالی است که همه می دانند حتی یک سنت، نه یک دلار، از این ارز وارد سفره مردم نشده و عمده اش به جیب دلالها رفته که با سوء استفاده از این ارز امروزه کاخ های آنچنانی در خارج کشور برای خود فراهم کرده اند.
نه قیمت مرغ و نه تخم مرغ و نه گوشت و نه دارو و نه برنج و نه ... هیچ کدام بر اساس قیمت 4200 تومان دست مردم نمی رسد تا بعد از حذف آن قیمت بالا برود.
آنهایی که به کشورهای دیگر سفر نکرده اند کافی است در اینترنت جستجو کنند در کشورهای دیگر قیمت گوشت و مرغ و غیره چند است.
همان تولیدات داخلی خودمان را بگوییم.
بفرمایید همین کشورهای همجوار، مثلا عراق، تشریف ببرید ببینید قیمت یک کیلو پسته چند است؟
بهترین نوع پسته درشت دست چین شده را شما می توانید در عراق و یا سوریه و یا لبنان به قیمت کیلویی معادل 9 تا 10 دلار خریداری کنید.
ارز را به قیمت بازار سیاه هم حساب کنید یک کیلو پسته اعلا می شود در نهایت 300 هزار تومان.
صادر کنندگان ما در نهایت هنر کنند بتوانند با هزار دنگ و فنگ آن پسته را کیلویی پنج دلار یا شش دلار عمده بفروشند.
به دلار بازار سیاه می شود 150 هزار تومان.
کافی است به مغازه ها در تهران سری بزنید ببینید یک کیلو پسته را چند می فروشند تا متوجه شوید چه بر سر مردم ایران می آید.
پسته را مثال زدم چون کاملا قیمت آن در کشورهای همجوار معلوم است، مخصوصا پسته ایرانی، و حال همین جریان را با دیگر کالا مقایسه کنید.
این روزها هم که طرح توزیع 15 لیتر بنزین برای هر کارت ملی آمده وفضای جامعه را نگران کرده که قرار است قیمت بنزین چه قدر شود و زمینه اعتراضات مردمی را از همین الآن فراهم کرده ومعلوم نیست طراحان آن بر چه اساس چنین طرحی را تدوین کرده اند و آیا به عواقب چنین طرحی اندیشیده اند یا اینکه فقط خواسته اند بگویند طرحی دارند.
یعنی آیا فکر کرده اید که با این طرح مثلا می خواهید چه کار کنید؟
به جای این طرح آیا بهتر نیست که یارانه سوخت را مستقیم به حساب افراد بریزید و شفاف به آنها بگویید قیمت بنزین را مجبوریم بالا ببریم و ما به التفاوت آن به عنوان یارانه تقدیم شما می شود.
یا اینکه این مبلغ برای تقویت سامانه های حمل و نقل عمومی هزینه شود؟
جمع مبلغ ما به التفاوت آن 15 لیتر بنزین حتی هزینه یک کورس تاکسی افراد نمی شود و احتمالا آنهایی که چنین طرحی را تدوین کرده اند سالها است سوار تاکسی و یا مترو و یا حتی اتوبوس هم نشده اند.
در بسیاری از کشورهای جهان هزینه حمل و نقل عمومی بسیار ناچیز و ارزان است و دولت ها مبالغ هنگفتی برای تامین حمل و نقل عمومی هزینه می کنند تا جبران هزینه حمل و نقل آنها گردد، در مقابل اگر افراد بخواهند از تاکسی یا ماشین شخصی استفاده کنند مجبور می شوند هزینه های سنگینی متحمل شوند.
هدف هم عموما این است که مردم تشویق شوند از حمل و نقل عمومی استفاده کنند.
آیا آنهایی که مثلا طرح 15 لیتر برای هر کارت ملی را مطرح می کنند توجیه منطقی برای این تصمیم خود دارند؟
آیا بهتر نیست که تیم اقتصادی دولت به جای اینکه وارد طرح هایی شود که معلوم نیست نتیجه اش چه خواهد بود به فکر طراحی یک سیاست اقتصادی شامل وجراحی تمام و کمال اقتصادی باشد و زمینه یک اقتصاد سالم و شفاف و رقابتی را فراهم کند و کاری کند که همه رانت خوران و سودجویان و دلالان و احتکار کنندگان از میدان حذف شوند ومردم ایران مانند دیگر کشورهای جهان هم درآمدشان مکفی باشد هم هزینه هایشان؟
اگر فقط همین یک کار را کنند به نظر می رسد کافی است تا اقتصاد سر و سامان بگیرد و نیاز نیست که طرح های من درآوردی که از پیش شکست آن معلوم است را مطرح کنند ومملکت را دچار هرج و مرج کنند.
تنها راه برون رفت از همه مشکلات اقتصادی این است که بپذیریم یک اقتصاد مریض داریم که با دارو و مسکن نمی توان آن را درمان کرد و قطعا باید آن را جراحی کرد.
