اگر چه خیلی از این تصاویر واضح نیست اما نشان می دهد که این فرد با تعدادی از دختران در محیط عمومی چای می نوشد و سلفی می گیرند. انتشار این تصاویر خشم عمومی را برانگیخت و در نتیجه این فرد در کاشان بازداشت شد.
در خبرهای اخیر مربوط به این پرونده آمده است که دو شهروند چینی به دلیل انتشار تصاویری از روابط شان با زنان و دخترانی ایرانی در شبکه های اجتماعی بر اساس حکم دادگاه کیفری ۲ تهران به حبس، شلاق و جزای نقدی محکوم شده اند.
وکیل این دو متهم به رسانه ها گفت که دادگاه بدوی متهمان این پرونده یک شهریور در تهران برگزار شده و از پنج دختر شاکی این پرونده سه نفر در جلسه حضور داشته اند.
او در خصوص جزئیات حکم صادر شده چیزی نگفت، اما بیان داشت که پرونده به دادگاه تجدید نظر می رود.
در گفتگو با حقوق دان ایرانی امیر حسین نوربخش موضوع این پرونده را بررسی کردیم:
آیا این شهروندان چینی ، قوانین حقوقی در جمهوری اسلامی ایران را نقض کرده اند؟
بله، ظاهرا دو شهروند چینی که در ایران دانشجو بودند در فضای مجازی فعالیت هایی داشتند که با فرهنگ مردم ایران خیلی همخوانی ندارد. عنوان کردن مسائل خصوصی این چنینی به صورت عیان و آشکار در فضای مجازی مردم ایران را بر می انگیزد و این رفتار پسندیده ای از لحاظ عموم محسوب نمی شود. به همین سبب من فکر می کنم که این یک اختلاف فرهنگی است که باعث عصبانیت و خشم مردم ما شده است. اطلاعات دقیقی نیست اما آنچه در رسانه ها آمده است حاکی از آن است که پرونده ای برای این افراد تشکیل شده و مشخص نیست که این افراد شاکی خصوصی داشته اند یا از طریق دادستانی شکایت صورت گرفته که به عنوان مدعی العموم است. اما در هر صورت چون در قوانین جمهوری اسلامی ایران وجود دارد که اگر اقدامی خیر عمومی را جریحه دار کند، مدعی العموم می تواند شکایت کند و پیگیری صورت گیرد. در واقع از لحاظ جنبه اخلاق عمومی، پرونده ای برای این دو شهروند چینی تشکیل شده است. حوزه عمومی هر کشوری ناشی از فرهنگ آن کشور است و فرهنگ ایران نمی پذیرد که مسائل خصوصی توسط فردی غیر ایرانی و به این شکل در فضای عمومی مطرح شود و باعث حساسیت جمعی می شود. در کل می توانیم بگوییم که ممکن است چنین اتفاقاتی در هر کشوری بیافتد.
کمی از این مسئله به رسانه ها و افرادی مرتبط است که به نظر من ضد شرقی هستند. غربی ها هم در این فضای رسانه ای نقش داشته اند که فضایی ضد چینی، ضد روسی، ضد عراقی و ضد افغانستانی و هر جایی که نامش غرب نیست به وجود آورده اند. هم داخل ایران و هم خارج از ایران به خصوص در رسانه های فارسی زبان این مسئله به شدت دیده می شود. همین امر باعث می شود پرونده های مشابه که موضع خصوصی دارد و به حوزه عمومی کشیده می شود، گاهی اوقات منجر به سوءاستفاده هم می شود. می خواهند به هر نحوی که شده به فضایی که ایران می خواهد با چین و روسیه یک مثلث منطقه ای ایجاد کند، آسیب برسانند. لذا فکر می کنم که در کنار این موضوع فضاهای غیر حقوقی و سیاسی هم پیش آمده که بر اصل موضوع سایه انداخته است. گاهی فراموش می شود که اصل داستان چه بوده است.
به نظر من هوشیاری رسانه ای و ملی را هم می طلبد، اگرچه احساسات مردم، رسانه ها و نشریات جریحه دار شده است، اما در عین حال باید مراقب بود که زمینه هایی برای سوءاستفاده ایجاد نشود و همکاری راهبردی ایران و روسیه، ایران و چین با پایه و اساس صلح و دوستی و رشد و توسعه است، تحت الشعاع قرار نگیرد.
ابعاد غیر حقوقی این پرونده بیشتر از ابعاد حقوقی آن است. اگر موضوع این پرونده به رسانه ها نمی رفت شاید شاکی خصوصی به آن معنا هم نمی داشت و موضوع به این حد هم گسترده نمی شد. ما نمونه های دیگر مشابه هم در کشورمان داشته ایم. اما آنها اینقدر گسترده نشد.
آیا این افراد در صورت تایید حکم زندان شان می توانند مدت محکومیت را در کشور خودشان بگذرانند یا باید در ایران بمانند؟ آیا امکان تجدید نظر در حکم دادگاه وجود دارد؟
این موضوع فعلا مراحل ابتدایی بررسی را طی می کند و حکمی هم در دادگاه اولیه صادر شده است. مسلما این افراد از فرصتی که برای تجدید نظر دارند، استفاده خواهند کرد. در مرحله تجدید نظر با توجه به صلاحیتی که مرجع استیناف دارد می تواند با دقت و عدله بیشتری که در اختیار دارد، تصمیم گیری کند. در خصوص اجرای احکام باید بگویم که اگر قطعی بشود باید اجرا شود. محاکم داخلی ایران بر اساس اصل حاکمیت سرنوشت حق دارند که مجازات را اجرا کنند. اما از آنجا که این مسئله جنبه بازدارندگی هم دارد و برای سایر اتباع خارجی هم جنبه بازدارندگی و تنبیه اجتماعی خواهد داشت، با توجه به قراردادهایی که بین دولت ایران و چین است، اگر قرارداد استرداد مجرمان بین دو کشور وجود داشته باشد و دولت چین بخواهد از صلاحیتش استفاده کند و تقاضای استرداد مجرمین را مطرح کند، می توانند دوران محکومیت خود را در کشور ثالث و یا کشور خودشان تحت نظارت دستگاه های مستقل و مورد اعتماد بگذرانند.
اگر شاکی خصوصی پرونده از شکایت خودش بگذرد، آیا احتمال آزادی این افراد وجود دارد؟
اگر این پرونده صرفا شاکی خصوص داشته باشد، که من فکر می کنم این طور نیست و گذشت کنند، باعث تخفیف یا تعلیق مجازات می شود. اما این به تصمیم دادگاه و جو عمومی جامعه بستگی دارد. همچنین اگر بخواهند چنین تصمیمی بگیرند، به خاطر جنبه عمومی جرم ، مجازات کاملا لغو نمی شود و تنها ممکن است کمتر شود. این پرونده حقوقی و دعاوی بین دو نفر نیست و جنبه عمومی دارند.
