اسپوتنیک به نقل از کانال تلویزیونی المیادین عربی می نویسد: مطابق مفهوم "هارتلند" ارائه شده توسط جغرافیدان انگلیسی هالفورد مکیندر، آسیای میانه بخشی از "محور جغرافیایی تاریخ" است که از اهمیت ژئوپلیتیکی بالا برخوردار است. مکیندر در هنگام تعمق گرفتار این ایده شد که در زمان تصمیم گیری در مورد اروپای شرقی و آسیای میانه (قرقیزستان، ازبکستان، قزاقستان، ترکمنستان و تاجیکستان)، باید در نظر داشت که در چنین مواردی قدرت زمینی بر نیروی بحری برتری دارد.
وضعیت متشنج در ارتباط با تعیین مرزها در این منطقه، اشتهای آمریکا را برانگیخت و ناتو با امضای موافقت نامه های مشارکت با تعدادی از بازیگران منطقه ای برای ساخت تاسیسات نظامی خود، اقدام کرد.
اما پایگاه ماناس، که به عنوان محل استقرار نیروها در افغانستان در سال 2001 در قرقیزستان ساخته شده بود، در سال 2014 تحت فشار روسیه و چین بسته شد. در سال 2005 ، پایگاه در ازبکستان، که حتی زودتر ایجاد شده بود، به درخواست مقامات ازبکستان بسته شد. به هر حال ، در ماه مه همان سال، سرویس مطبوعاتی وزارت دفاع ازبکستان اعلام کرد که دکترین نظامی این کشور استقرار پایگاه های نظامی خارجی در قلمرو آن را پیش بینی نمی کند. ظاهراً درخواست استقرار پایگاه آمریکا حتی پیش از خروج نیروهای مسلح آن از افغانستان رد شده بود. بنابراین، آمریکایی ها پس از اعلام قصد خروج از خاک افغانستان فرصت جابجایی را از دست دادند.
از نظر اقتصادی، آسیای میانه یکی از مناطقی است که کمتر تحت پوشش فرایند جهانی شدن قرار گرفته است. در شاخص جهانی شدن برای سال 2018، تاجیکستان رتبه 143 و ازبکستان - 131 دارند.
عوامل فرهنگی مانع از مشارکت این کشورها در فرآیندهای اجتماعی جهانی شد و سرمایه گذاری های روسیه در دوران پوتین (سرمایه گذاری در میراث زیرساختی شوروی ، توسعه همکاری در زمینه ماشین سازی و فناوری ، کشاورزی ، معادن و پروژه های آبیاری)، اجازه نداد این اقتصادهای جوان که برای سرمایه گذاران جذاب است، به طور فعال در فرایندهای اقتصادی جهانی شرکت کنند.
در عین حال، این وضعیت به باز شدن بیشتر آسیای میانه در برابر اقتصادهای رو به رشد، به عنوان مثال ایران، و تعامل در چارچوب پروژه یک کمربند - یک جاده ، که کریدورهای اصلی آن از آسیای مرکزی می گذرد، کمک می کند. این امر، به هر حال، علاقه زیاد چین به منطقه را حتی در شرایط اپیدمی توضیح می دهد.
کشورهای آسیای میانه همه اینها را منافع استراتژیک تضمین شده می دانند، که به بی تفاوتی بیشتر آنها نسبت به فرآیندهای جهانی شدن و این واقعیت که آنها در پایین ترین پله نردبان جهانی هستند، کمک می کند.
شکست ایالات متحده در افغانستان سقوط نهایی کوه یخ است. در حال حاضر هواپیماهای آمریکایی با سربازان فقط به واشنگتن فرستاده می شوند ، زیرا پس از ممنوعیت برای هواپیماهای آمریکایی در ازبکستان و قرقیزستان، آخرین پایگاه آنها افغانستان بود.
حالا سربازان آمریکایی می توانند از هواپیما مناظر جغرافیایی آرام ایران، کوریدورهای راه ابریشم چین و مواضع محکم و پایدار نیروی زمینی روسیه را مشاهده کنند.
