اسپوتنیک به نقل از مجله نشنال اینترست چاپ آمریکا می نویسد: آلمان و ایالات متحده به توافقی دست یافتند که نشان دهنده رضایت سکوت آمیز آمریکا از نورد استریم 2 است، در زمانی که کمتر از 100 کیلومتر برای به پایان رساندن پروژه 1220 کیلومتری باقی مانده است. ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه بدون شک از نتیجه مذاکرات بین مرکل صدراعظم آلمان و رئیس جمهور بایدن بسیار خوشحال است.
از طریق نورد استریم 2، گاز روسیه مستقیماً از راه دریای بالتیک به آلمان منتقل می شود. این پروژه فرض می کند که روسیه همچنان تامین کننده اصلی گاز طبیعی به قاره اروپا خواهد بود. این امر امنیت اقتصادی ، انرژی و امنیت اروپای مرکزی و شرقی، به ویژه لهستان و اوکراین را به خطر می اندازد.
اما دولت بایدن معتقد بود که ادامه مخالفت آن با خط لوله تقریباً تکمیل شده در حکم تشدید تنش روابط با آلمان بدون هیچ گونه منفعتی برای واشنگتن بود. یک جایگزین برای حفظ چهره، توافق ایالات متحده و آلمان است که برای تامین امنیت انرژی اوکراین و ابتکارات قابل توجه انرژی پایدار در سراسر اروپا، صندوقی با بودجه ای یک میلیارد دلاری را در نظر گرفته است. سهمیه کمک اولیه تقریباً 250 میلیون دلار برای کمک به اوکراین برای تامین حرکت آن به سمت انرژی پاک و بهبود امنیت زیرساخت های انرژتیک است.
این توافق همچنین می گوید که اگر روسیه از انرژی به عنوان سلاح یا تجاوز نظامی در اوکراین استفاده کند، آلمان "بر اقدامات موثر در سطح اروپا" از جمله تحریم ها اصرار خواهد ورزید. اما این توافق به قدری دیپلماتیک طراحی شده است که بعید است رهبری اوکراین احساس حمایت کند یا سپاسگزار باشد.
نورد استریم 2 هم برای روسیه و هم برای آلمان سودآور است. خط لوله جدید حجم تجارت گاز بین آنها را دو برابر می کند. آلمان افزایش واردات گاز با قیمت پایین را برای خود تضمین می کند و همچنین به مرکزی برای عرضه گاز طبیعی به اروپای مرکزی و غربی تبدیل خواهد شد.
تعهد آلمان به این پروژه اساساً ادامه "سیاست شرقی" (Ostpolitik) آن است که در اواخر دهه 1960 تصویب شد. آلمان در تلاش برای کاهش تنش در روابط اتحاد شوروی و آلمان، تجارت با آن را به ویژه از طریق معاملات انرژی افزایش داد و الان هم همین کار را می کند.
در سال 2005، دولت بوش مخالفت خود را با پروژه خط لوله گاز نورد استریم اعلام کرد. بهره برداری از نورد استریم در سال 2011 آغاز شد. در سال 2015 ، پروژه توسعه ای به نام نورد استریم 2 اعلام گردید. این موضوع انتقادات اوباما را برانگیخت. جریان شمالی 2 ترس واشنگتن را مبنی بر این که خط لوله جدید به تامین مالی نظامی گری روسیه و تهدید به امنیت انرژتیک کشورهای اروپای شرقی کمک می کند ، افزایش داد. روسیه پیش از این صادرات گاز به اوکراین را به دلیل اختلافات سیاسی که به عنوان اختلافات قیمت سرپوش شده بود ، قطع کرد و این امر باعث وحشت جدی در اروپا شد. افزایش عرضه گاز روسیه همچنین باعث می شود که صادرات گاز طبیعی مایع (LNG) از ایالات متحده به اروپا کمتر قابل رقابت باشد.
هفت سال پیش، اتحادیه اروپا و ناتو هر دو روسیه را به دلیل اقداماتش علیه اوکراین تحریم کردند و سپس اتحادیه اروپا قول داد که وابستگی خود به گاز روسیه را کاهش دهد. در واقع، این وابستگی از آن زمان تا کنون افزایش یافته است، و نورد استریم 2 آن را بیشتر خواهد کرد. تأثیر کرملین در اروپا نیز افزایش خواهد یافت.
تحریم هایی که دونالد ترامپ در سال 2018 علیه شرکت های موجود در این پروژه وضع کرد، به هیچ وجه مزاحم احداث نورد استریم 2 نشد. جو بایدن اخیراً اعلام کرد که 99٪ از این خط لوله حاضر و آماده است. چه کار انجام دهیم؟ مقامات وزارت خارجه آمریکا همچنان این توافق را "یک توافق بد برای آلمان ... یک معامله بد برای اوکراین و کل اروپا" توصیف می کنند. واشنگتن متوجه شد که تلاش برای مانع ایجاد کردن در برابر جریان شمالی 2 می تواند روابط ایالات متحده با برلین را متزلزل کند. کاخ سفید امیدوار است این توافقنامه که هفته گذشته امضا شد ، به تلاش های روسیه برای ایجاد تنش بین برلین و واشنگتن خاتمه دهد، به ویژه در آستانه بازسازی قریب الوقوع روابط ایالات متحده و آلمان پس از خروج آنگلا مرکل از دفتر صدراعظم در ماه سپتامبر.
نورد استریم و نورد استریم 2 همچنین روابط آلمان با همسایگان اروپای شرقی را وخیم کرده است. هر دو خط لوله از طریق اوکراین و دیگر کشورهای اروپای شرقی دور می زنند. اکنون حدود 40 درصد گاز روسیه از طریق اوکراین به اروپا می رود. اتحادیه اروپا همواره تلاش ها را برای حل اختلافات گازی روسیه و اوکراین هدایت کرده است. اما به زودی روسیه می تواند از انتقال گاز از طریق اوکراین خودداری کند بدون آنکه بر منافع مشتریان مهم اروپای غربی خود تأثیر بگذارد. در نتیجه ، تمایل اتحادیه اروپا به عنوان میانجی در هر گونه اختلافات روسیه و اوکراین به میزان قابل توجهی کاهش می یابد. اوکراین با این شرایط جدید دیگر نمی تواند روی "انزجار" بین المللی گسترده حساب کند. کشورهای اروپای شرقی متصل به خط لوله گاز اوکراین دقیقاً با همین مشکلات روبرو خواهند شد.
گرهارد شرودر، که پروژه نورد استریم را در سال 2005 چند روز قبل از ترک سمت صدراعظم آلمان امضا کرد، رئیس هیات مدیره Nord Stream AG، اپراتور نورد استریم 2 است. این امر نیز همکاری نزدیک برلین با روسیه را نشان می دهد.
برای روسیه، تکمیل نورد استریم 2 مزایای زیادی دارد. این امر به رقابت با نروژ ، بزرگترین تامین کننده گاز اروپای غربی ، کمک می کند. کرملین اکنون می تواند اوکراین را بدون ترس از واکنش منفی شدید کشورهای اروپای غربی مجازات کند. مسکو درآمدهای بالاتری دریافت خواهد کرد زیرا شرکت گازپروم روسیه گاز را مستقیماً به آلمان منتقل می کند بدون اینکه آن را از طریق اروپای شرقی تحویل دهد و مقدار قابل توجهی درآمد را در حمل و نقل ترانزیتی از دست ندهد.
و به عنوان یک امتیاز اضافی ، گسترش حضور نظامی روسیه در بالتیک. روسیه پیش از این ابتکار عمل را برای افزایش حضور نظامی خود در دریای بالتیک برای حفاظت از منافع تجاری خود به عهده گرفته است. در سال 2006 ، خطر دسترسی بدون مانع روسیه به آن دریا در زمینه های اقتصادی به ویژه توسط میکائیل اودنبرگ وزیر دفاع سوئد، تأکید شد. از سال 2014 ، کشتی های نیروی دریایی روسیه بارها در کشیدن کابل جریان قوی Nordbalt از سوئد به لیتوانی مداخله کرده اند. و از آنجا که نه سوئد و نه فنلاند عضو ناتو نیستند ، روسیه "اهرم" نظامی بسیار موثری در دریای بالتیک دریافت کرده است.
این هفته ، ایالات متحده و روسیه دور دیگری از مذاکرات سطح بالا را در ژنو در چارچوب گفتگوی راهبردی برگزار می کنند که به منظور ترویج ثبات بیشتر در روابط و پیشرفت در کنترل تسلیحات طراحی شده است. توافق با آلمان در مورد نورد استریم 2 به موفقیت این مذاکرات کمک می کند. اما این امر مانع از سرزنش های تلخ در اروپای شرقی و از طرف قانونگذاران جمهوری خواه در ایالات متحده نمی شود که می گویند: دولت بایدن برای تأمین منافع روسیه به حساب هزینه منافع کل غرب تن داده است.
