در میان مشکلات خوزستان برخی به دنبال تامین اهداف سیاسی خود می باشند و یعنی مردم در بدبختی می میرند و برخی هنوز دنبال سوء استفاده های سیاسی خود هستند.
عموما هم اگر نگاه کنید می بینید منابع اصلی انتشار این شایعات از خارج کشور هستند.
در مقابل آقای رئیسی با یک واکنش بسیار سنجیده و بی سر و صدا تلاش کرد همه این صداها را خفه کند.
احتمالا برخی خبرهای ساختگی که در رسانه اجتماعی به نقل از آقای رئیسی درباره انتقال آب به قم حتی در صورت قطع کردن آب کل کشور را رویت کرده باشند.
من هر چه قدر گشتم نتوانستم اصل این چنین صحبت ها را پیدا کنم و به همین دلیل می تواند با قاطعیت بگویم که این جریان دروغ های رسانه ای توسط همان هایی ساخته شده که زمانی بحث نقشه آقای رئیسی برای دیوار کشیدن بین خانم ها و آقایان در خیابان ها را مطرح کردند.
به هر صورت ظاهرا آقای رئیسی به جای اینکه بخواهد خود را درگیر این قیل و قال و دروغ های رسانه ای کند تصمیم گرفته پاسخ این دروغ ها را به شکل دیگری بدهد.
وی اعلام کردند که صبر نمی کنند تا دولت را تحویل بگیرند و بعد درباره خوزستان فکری بکنند و بلا فاصله هیاتی جهت بررسی شرایط مردم خوزستان به این استان اعزام کردند.
همچنین اعلام کردند که تصمیم دارند یک استاندار ویژه برای این استان تعیین کنند تا به مشکلات این استان به صورت ویژه رسیدگی شود.
مضاف بر اینها به طرح مبنی بر اختصاص بخشی از درآمد استان به همان استان اشاره کردند.
البته چند روز پیش هم در یکی از مقالات بنده اشاره کردم که جناب آقای رئیسی چنین دیدگاهی را می پسندند.
توقع اینکه مشکلات استان خوزستان یک شبه حل شود یک توقع بسیار ساده لوحانه است اما یکی از مسایلی که همه خوزستانی ها به آن معترض می باشند این است که همیشه استاندارها و فرماندارهای غیر بومی و یا غیر وابسته به محل در این محل تعیین می شود و آنها برای احقاق حقوق استان نمی جنگند.
بدیهی است که یکی از مهمترین مسایل این می باشد که استاندار فردی باشد که اهل خوزستان و بومی آن باشد و حاضر باشد برای احقاق حقوق مردم این استان بجنگد و ترس و واهمه نداشته باشد که اگر در مقابل مثلا تصمیم گیران بالاتر بایستد شغل خود را از دست بدهد.
با توجه به اینکه استان خوزستان غنی ترین استان کشور از نظر منابع خدادادی است طبیعی است که بسیاری از نمایندگان دستگاه های اجرایی کشور تلاش داشته باشند تا بخشی از امکانات این استان را اخذ کنند و جای دیگری استفاده کنند.
پس استاندار این استان باید یک استاندار ویژه باشد که در حد معاون رئیس جمهوری و یا مشاور او باشد و مستقیما با رئیس جمهوری در ارتباط باشد.
اختصاص بخشی از درآمد های استان برای خود استان هم به نظر می آید باید طرحی باشد که برای همه استان ها اجرا گردد.
یعنی بخشی از درآمد های همه استان ها برای تامین هزینه های آن استان تخصیص داده شود و به این ترتیب همه استانداران فعالیت خواهند کرد تا فضای کسب و کار و درآمد زایی در استان خود را ارتقا بخشند و پروژه های زیر بنایی که می تواند برای آن استان درآمد ایجاد کند راه بیاندازند تا درآمد آن استان افزایش یابد.
تا زمانی که همه استان ها چشم به دست پایتخت و بودجه های تخصیص یافته برای خود هستند تا هزینه کنند طبیعی است که هیچ استانداری ضرورت نبیند که فعالیت کند و مردم استان را راضی نگه دارد و تشویق کند کسب و کار راه بیاندازند و همیشه همه استانداران تلاش خواهند کرد تا فقط پایتخت را راضی نگه دارند.
مشکل استان خوزستان شاید بزرگتر از مشکلات دیگر استان ها با توجه به شرایط درآمدی استان و وضعیت مردم باشد اما به هر حال شرایطی است که دیگر استان های کشور نیز مبتلا به آن می باشند.
یعنی همه تمرکز قدرت در پایتخت است و از استانداران گرفته تا حتی بسیاری از نمایندگان مجلس که نمایندگی را پله ای برای رسیدن به پست ها و سمت های بالاتر می بینند، تلاش می کنند که منافع پایتخت را تامین کنند.
هدف اصلی از اختصاص بخشی از درآمد استان به خود استان درچه اصلی ورود به طرح اصلی مبنی بر تمرکز زدایی در کشور می باشد.
یعنی شاید قدم اول اختصاص بخشی از درآمد استان به خود استان باشد اما در نهایت باید طرح به سمت و سوی آن برود که جریان بر عکس شود، یعنی هر استانی بخشی از درآمد خود را به پایتخت بدهد و بیشتر درآمد خود را هزینه خود استان کند، مثل همه کشورهای پیشرفته جهان.
به این ترتیب به جای اینکه همه استان ها خالی شود و شهروندان به سمت پایتخت و حاشیه های آن کوچ کنند، وقتی مردم می بینند که کسب و کار در استان هایشان رونق دارد و زندگی بهتر است از پایتخت به سمت استان های خود کوچ می کنند و بالطبع کل کشور رونق می گیرد.
حتی شاید به جایی برسیم که از آن پس مردم هر استان استاندار خود را انتخاب کنند تا استانداران خود را موظف به خدمت بیشتر به مردم برای کسب رضایت آنها بدانند.
اگر به استان خوزستان برگردیم بد نیست به این نکته اشاره کنیم که شاید مردم به خاطر بحث آب شروع به اعتراض کرده اند اما این اعتراض ها تراکم بسیاری از مشکلات دیگری است که استان با آن مواجه است و بحث آب دیگر فشار بر مردم را به حدی رساند که توان تحمل نداشته باشند.
می توان گفت تنها استان کشور که شاید هیچ وقت در تاریخ بی کار نداشت استان خوزستان بود چرا که هر جوانی که بی کار بود حد اقل می رفت از رود کارون ماهی می گرفت و می فروخت و خرج خود را در می آورد.
خوب با خشک شدن رود کارون هم مزارع خشک شده هم تربیت احشام و هم ماهیگیری و هم دیگر کسب و کارهای مردم.
جنگ هم که جای خود دارد.
کل ما یملک مردم خوزستان و همه زیربناهای اقتصادی آن طی جنگ نابود شد و قرار بود پس از جنگ همه اینها بازسازی شوند اما هنوز که هنوز است بسیاری از پروژه های عمرانی استان اجرا نشده.
با توجه به شرایط اجتماعی مردم خوزستان اینها به هیچ وجه دوست ندارند از خانواده خود دور شوند و پیوند خانوادگی برای آنها بسیار مهم است و به همین دلیل بحث کوچ جوانان از استان به جاهای دیگر مانند خنجری می ماند که سینه بزرگان این استان را می شکافد.
حال امید بر این است که با طرح های جدید شاید بتوان مرهمی بر زخم های بزرگان استان گذاشت و کم کم برخی مشکلات را حل کرد.
