زمانی که بحث مذاکرات هسته ای مطرح بود برخی سیاستمداران باور داشتند که باید جامعه را برای پذیرش نتایج توافق هسته ای آماده کرد و به این دلیل شروع کردند امیدهای کذایی به مردم دادن.
برخی شاید هنوز به یاد دارد که امیدها آنقدر زیاد بود که توقع های بسیاری را آنقدر بالا برد که فکر می کردند پس از توافق هسته ای چه خواهد شد.
آیا به یاد دارید که حتی برخی صحبت از سفر بدون ویزا به اروپا و آمریکا هم صحبت می کردند و حتی برخی سودجویان شروع کرده بودند تبلیغ تورهای مسافرتی بدون نیاز به ویزا؟
اما در آن زمان آقای اوباما حتی برای سفر اوروپایی ها به ایران محدودیت قایل شد.
برخی این را به حساب ساده لوحی مردم می گذارند و برخی دیگر به حساب خسته شدن و نا امیدی مردم، هر چه باشد اگر توقع ها را بسیار بالا ببریم قطعا در صورتی که وعده ها محقق نشود مردم خشمگین و ناراحت خواهند شد و نارضایتی آنها حتی ممکن است به خیابان ها هم کشیده شود.
نمی دانم هدف چیست اما به هر حال بد نیست که برخی سیاست مداران ما توجه داشته باشند که اگر دیپلوماسی ما در ده ها مذاکرات سیاسی قبلی شکست خورده به این دلیل بود که پشتوانه خود یعنی مردم را با وعده وعید های زیاد گول زده بودیم و در نهایت آنچه مردم تصور می کردند رخ نداد.
بحث من بعد از انقلاب نیست، حتی بحث هایی مانند قرارداد های ترکمنچای و گلستان و ...
یک بار به تاریخ نگاه کنید تا ببینید همین اتفاق ها همیشه پیش می آمده.
برخی تصور می کردند که به سیاست وارد هستند و وارد مذاکرات و گفتگوهای سیاسی می شدند و در نهایت ترکمنچای و گلستان و... برای ما رقم می خورد.
امروزه هنوز معلوم نیست که در وین چه خبر است و فقط به استناد برخی طرح ها و پیشنهاد ها اظهار نظر هایی مبنی بر اینکه آمریکا قبول کرده بسیاری از تحریم ها را به صورت عملی بردارد مطرح می گردد.
اگر چنین توافقی امضا شد آنوقت باید ملت ایران صف بکشند و همه یکی یکی دست مذاکره کنندگان را ببوسند اما تا چنین نشده بد نیست که فعلا همانند خود آمریکایی ها جانب پرهیز را اتخاذ کنیم تا ببینیم چه می شود.
همچنین باید توجه داشت وقتی که سقف وعده ها به مردم بالا می رود و توقع ها بالا می رود دیگر اگر تیم مذاکره کننده بخواهد توافقی را امضا کند که کمتر از سقف این توقعات است کسی قبول نمی کند و در مقابل دشمن می داند که تیم مذاکره کننده برای رسیدن به یک توافق در فشار است و سعی می کند خواسته های خود را بر آن تیم تحمیل کند.
امروزه بسیاری دیگر توقع پیدا کرده اند که در این مذاکرات معجزه شود و آمریکایی ها همه تحریم هایی که بر علیه ایرانی ها وضع کرده اند، از تحریم های کذایی که زمان ملی شدن صنعت نفت وضع کردند تا به حال همه را بردارند.
حتی بسیاری متوجه نیستند که فعلا بحث فقط بحث تحریم های وضع شده توسط آقای ترامپ است و تیم مذاکره کننده شاهکار کند بتواند شرایط را به ما قبل ترامپ برگرداند و بعد حالا ببینیم که آیا می توان کاری کرد که تحریم های دیگر برداشته شود یا نه؟
یعنی هنوز راهی خیلی خیلی طولانی داریم که در ابتدای آن هستیم.
اگر به یاد دارید حتی زمانی که اوباما توافق هسته ای را امضا کرد آمریکایی ها به بهانه های مختلف دبه در آوردند و تحریم های بانکی و نفتی و ... را فقط معلق کردند، امروزه هم مشاهده می کنیم باز هم در حال بازی در آوردن در این چهارچوب هستند.
احتمال دارد آنها بخواهند از این روزنه به توافق هسته ای برگردند و بعد مثلا بند موسوم به ماشه را اجرا کنند و همه تحریم ها را به صورت رسمی بر علیه ایران برگردانند.
نمی خواهم متهم به بد بینی شوم اما باید واقع گرا بود، تا زمانی که اختلافات ایران و آمریکا لا ینحل باقی مانده نباید به هیچ وجه تصور کنیم که آمریکایی ها فشار و تحریم های خود از بالاسر ملت ایران را بر می دارند.
وفعلا هم تصور نمی شود به سمت حل اختلافات فیما بین ایران و آمریکا پیش می رویم، آمریکایی ها فقط می خواهند معادلاتی که طی چند سال اخیر به هم خورده و می توانسته موجب ایجاد اتحاد ایران ، روسیه و چین و ونزولا و ... شود را به هم بزنند، و السلام.
