اسپوتنیک به نقل از بلومبرگ حکایت دریاسالار جیمز استاوریدیس، فرمانده سابق ناتو در اروپا در باره رقابت فضایی روسیه و چین با آمریکا را بازگو می کند.
دریاسالار استاوریدیس گفت: روسیه و چین به دنبال اطمینان در رقابت نظامی با ایالات متحده هستند. ایده همکاری سیاسی و نظامی بین دو کشور در حال شتاب گرفتن است - از تمرینات گسترده نظامی در مرز سیبری تا انتقال کشتی های جنگی به شرق مدیترانه و شمال اقیانوس اطلس. و اگر به اقدامات در فضا كه اخیراً توسط روسیه و چین انجام شده است نگاهی بیندازید ، آنها دارای گرایش نظامی هستند. و جذاب ترین عنصر تصمیم آنها برای تسخیر ستاره ها این است که آنها قصد دارند این کار را با هم انجام دهند.
چند هفته پیش، روسیه و چین توافق کردند که یک ایستگاه علمی - تحقیقاتی مشترک در ماه ایجاد کنند. در بیانیه ای آنلاین ، اداره ملی فضایی چین اعلام کرد که پایگاه ماه می تواند برای "همه کشورهای علاقه مند و شرکای خارجی" باز باشد. به نظر می رسد ، یک اعلامیه بسیار سخاوتمندانه است.
ایالات متحده چه کاری باید انجام دهد؟
نخست، واشنگتن باید به روشنی درک کند که این دو کشور مخالف اکنون حداقل در فضا رقیبان برابر هستند.
ما باید از روسیه شروع کنیم که از زمان شوروی تجربه گسترده و موفقی در فضا دارد. اخیراً مرکز مطالعات استراتژیک و بین المللی و بنیاد جهان ایمن گزارش هایی را منتشر کرده اند. این گزارش ها وقایعی را برجسته می کند که مورد توجه جامعه اطلاعاتی ایالات متحده قرار گرفته است.
این موارد عبارتند از: آزمایش های موشک های ضد ماهواره روسی در طول سال 2020 ، پروازهای بیش از حد نزدیک فضاپیماهای روسی به ماهواره های شناسایی آمریکایی، آزمایش سلاح های ضد ماهواره در فضا و تضعیف روابط با ایالات متحده در همکاری های فضایی مدنی و علمی.
زمانی که من (جیمز استاوریدیس) فرمانده ناتو در اروپا بودم ، با سفیر وقت روسیه در ناتو، دیمیتری راگوزین، بسیار صحبت کردم. او فردی پویا و دارای کاریزما است که به چند زبان از جمله انگلیسی مسلط است. سپس به عنوان معاون نخست وزیر مسئول کل صنایع دفاعی و فضایی روسیه خدمت کرد. و از سال 2018 ، وی ریاست روسکاسموس - Roscosmos ، مشابه ناسا آمریکایی را بر عهده گرفته است.
راگوزین با داشتن تجربه دفاعی فراوان و دانش عمیق از تعادل بین ارتش روسیه و ناتو، یک بعد نظامی را برای برنامه فضایی روسیه به ارمغان می آورد. راگوزین یک بار به من گفت که آینده نیروهای مسلح روسیه در فضا است و این بیش از 10 سال پیش بود.
در حالی که چین تجربه مشابه روسیه در فضا را ندارد، اما همچنین علاقه زیادی به فضا دارد. و چینی ها به سرعت شتاب می گیرند: فرود مدولی به نام الهه Chang'e چانگ ای (الهه چینی) بر ماه در سال 2919، تحویل نمونه های خاک ماه در سال گذشته به زمین، پرتاب کاوشگر به مریخ که اکنون به دور سیاره سرخ می چرخد و مهمتر از همه انعقاد توافق نامه ای با روسیه در زمینه ایجاد پایگاه علمی در ماه از جمله دستاوردهای چین است.
همه اینها "فرهنگ فضایی" در حال ظهور در چین نامیده می شوند. اقدامات چین به طور فزاینده ای نظامی شده و این امر احساس غرور موجهی را در این کشور برمی انگیزد. چین 363 ماهواره در فضا دارد. از این نظر، پکن پس از ایالات متحده (که بیش از 1300 ماهواره در فضا دارد) دوم است. چینی ها نزدیک به دو دهه است که سلاح های ضد ماهواره از جمله موشک و لیزر را آزمایش می کنند. آنها سلاح های سایبری را که می توانند سیستم های فضایی ایالات متحده را "شکار" کنند ، بهبود می بخشند. علاوه بر این ، طی سه سال گذشته متوالی، چینی ها بیش از هر کشور دیگری موشک به فضا پرتاب کرده اند.
نیروی فضایی نوپای ایالات متحده در برخی از محافل مورد تمسخر قرار می گیرد. در واقع ، آنها از حمایت گسترده دو حزبی برخوردار هستند و باید بخشی از پاسخ ایالات متحده باشند. آمریکا همچنین به نیروهای سایبری کوچک نخبه نیاز دارد. آنها همراه با نیروهای فضایی باید اقدامات مشترکی را در فضا با متحدین انجام دهند ، همانطور که چین و روسیه قصد دارند این کار را انجام دهند. واشنگتن نیاز به تدوین برنامه جامعی برای همکاری بین شرکت های خصوصی و دولتی و همچنین اولویت بندی تخصیص بودجه از بودجه دفاعی برای فضا دارد.
به مجرد این که روسیه و چین برای کار در فضا متحد می شوند ، همکاری نظامی - استراتژیک آنها به طور کلی گسترش می یابد - با عواقب بالقوه جدی در سیاره خاکی ما - کره زمین.
