باریش دوستر استاد علوم بین الملل ، کارشناس روابط بین الملل ترک، به خبرگزاری اسپوتنیک در باره سیاست خارجی امریکا اظهار داشت: "سیاست خارجی یک کشور امپریالیستی مانند ایالات متحده اساساً به حزب حاکم و نام رئیس جمهور بستگی ندارد. اولویت ها ، اهداف و درک تهدیدها مطابق با سیستم نهادهای اقتصادی اجتماعی و الزامات سرمایه های بزرگ آمریکایی ، در درجه اول در حوزه نظامی - صنعتی شکل می گیرد. تفاوت بین حزب دموکرات و حزب جهوریخواه مانند تفاوت میان کوکاکولا و پپسی است. اینکه فکر کنیم "بایدن آمده است ، این بدان معناست که جهان بهتر خواهد شد" خیالی خام است. فقط در قرن بیستم، ایالات متحده صدها اقدام برای کودتا در آمریکای لاتین انجام داد و تعداد کودتاها و تلاش ها برای سرنگونی دولت های حاکم فعلی در سراسر جهان ، اشغال ها، حملات، تحریکات و توطئه ها از بیش از یک هزار مورد گذشت. با توجه به همه اینها ، می توانیم با اطمینان بگوییم که ایالات متحده آخرین آخرین کشوری در جهان است که می تواند کسی را در زمینه حمایت از حقوق بشر، حاکمیت قانون، آزادی و دموکراسی راهنمایی کند. و رئیس جمهور ایالات متحده آخرین کسی است که می تواند در مورد آن صحبت کند.
این کارشناس در مورد انتظارات از سیاست خارجی ایالات متحده در دوران دولت بایدن خاطرنشان کرد: "امروز ایالات متحده قدرت حملات نظامی به معنای سنتی را ندارد. بعلاوه ، وادار کردن متحدان ناتو برای پیوستن به چنین حملاتی برای ایالات متحده بسیار دشوارتر شده است. مخصوصا آلمان به شدت با این کار مخالف است. در این شرایط ، ایالات متحده خواهان همکاری فعالتر متحدان منطقه ای ، سازمان های تروریستی و بنیادهای سوروس است. برای مهار روسیه ، واشنگتن همکاری با همسایگان روسیه را افزایش می دهد و برای مقابله با چین، هند ، ژاپن و استرالیا را به جلو می کشاند. امروز ایالات متحده دیگر به عملیاتی قابل مقایسه با حمله به عراق تن نخواهد داد. در عوض تلاش برای کودتا ، تحریک ، انواع "انقلاب های رنگی" انجام خواهد شد.
اسپوتنیک چکیده ای از "دستاوردهای دموکراتیک" آمریکا در سیاست خارجی از 1989 تا 2021 ، از بوش پدر تا ترامپ را جمع آوری کرد.
جورج بوش پدر (1989 تا 1993)
در دسامبر 1989 ، وی به سربازان آمریکایی دستور داد تا پاناما را برای سرنگونی رهبر کشور ، مانوئل آنتونیو نوریگا، متهم به قاچاق مواد مخدر ، اشغال کنند.
وی پس از اشغال کویت توسط عراق در 2 اوت 1990 ، به بهانه تأمین امنیت عربستان سعودی ، نیروهای خود را به خلیج فارس اعزام کرد. در مدت کوتاهی تعداد نیروهای آمریکایی در منطقه تقریباً به 500 هزار نفر رسید.
در 17 ژانویه 1991 ، در پاسخ به خودداری عراق از ترک کویت ، هواپیماهای آمریکایی به عراق حمله کردند. به گفته منابع در وزارت دفاع ایالات متحده ، در طول جنگ اول خلیج فارس ، ایالات متحده 88500 تن بمب به عراق ریخت و کویت را اشغال کرد. براساس اطلاعات موجود ، 158000 عراقی در حملات آمریکا کشته شدند.
بیل کلینتون (1993-2001)
پس از پایان جنگ سرد ، بالکان به یکی از مناطقی تبدیل شد که مورد توجه آمریکا قرار گرفت. در سال 1991 ، پس از اعلام استقلال اسلوونی ، دولت واحد یوگسلاوی به چند کشور مستقل تقسیم شد. در تاریخ 30 اوت 1995 ، نیروهای ناتو به رهبری آمریکا در درگیری های بوسنی و هرزگوین که از سال 1992 تا 1995 ادامه داشت ، مداخله کردند. هزاران بمب به منطقه ریخته شد.
در دسامبر 1998 ، پس از اینکه عراق از همکاری با کمیسیون بین المللی سازمان ملل خودداری کرد، ایالات متحده عملیات نظامی "روباه صحرا" را آغاز کرد. سربازان آمریكایی با استفاده از هواپیماهای نظامی مستقر در خلیج فارس حملات زیادی را به بغداد انجام دادند.
در 24 مارس 1999 ، بمباران دوم یوگسلاوی توسط نیروهای ناتو آغاز شد. طبق منابع مختلف ، حدود 6 هزار نفر زخمی شدند ، 2500 نفر کشته شدند. در اظهارات رسمی هدف این بمباران واحدهای نظامی بود. اما به گفته صرب ها، 38٪ از واحد های بمباران شده غیرنظامی بودند: 25 هزار ساختمان مسکونی تخریب شد ، 470 کیلومتر جاده و 595 کیلومتر مسیر راه آهن آسیب دید و 38 پل تخریب گردید. به 4 فرودگاه ، 40 بیمارستان و درمانگاه ، 100 مدرسه و کودکستان ، 176 مکان فرهنگی خسارت وارد شده است.
در 7 اکتبر سال 2001 ، در پاسخ به حملات 11 سپتامبر، عملیات "آزادی پایدار" در افغانستان آغاز شد.
20 مارس 2003 عملیات نظامی "آزادی عراق" آغاز شد. اطلاعات سرویس های ویژه آمریکا در مورد تولید سلاح های کشتار جمعی در عراق تأیید نشد و "دموکراسی" وعده داده شده توسط دولت آمریکا در عراق به یک جنگ داخلی ، هرج و مرج و تشدید تروریسم تبدیل گردید. به اطلاع وزارت بهداشت عراق ، بیش از 100 هزار غیرنظامی در نتیجه درگیریها در سالهای 2003 تا 2011 جان خود را از دست داده اند. تا سال 2018، این رقم به 200 هزار نفر رسید. حملات خونین توسط ساختارهای تروریستی ، اول از همه ، داعش منجر به مرگ غیرنظامیان شد، بیش از 5 میلیون عراقی مجبور به ترک خانه و کاشانه خود شدند. خسارت کلی ناشی از تخریب در استان های موصل ، انبار و صلاح الدین به 80 میلیارد دلار رسید.
باراک اوباما (2009 تا2017)
در سال 2011، در پی وقایع "بهار عربی" به بهانه "دموکراتیزه کردن" در لیبی، مداخله نظامی ناتو "مدافع متحد" در سطح گسترده آغاز شد. هزاران نفر غیرنظامی قربانی عملیات جنگی شدند.
از سال 2014، ایالات متحده در یک عملیات نظامی علیه داعش در سوریه و عراق نقش داشته است. برخلاف عراق و افغانستان ، در لیبی و سوریه ، ایالات متحده به پشتیبانی از متحدین خود با نیروی هوایی و نیروی دریایی خود محدود شدند. اقدامات ائتلاف بین المللی منجر به خسارات زیادی در میان غیرنظامیان سوریه و عراق گردید.
دونالد ترامپ (2017 تا2021)
در 8 مه 2018 ، ترامپ خروج آمریکا از معامله هسته ای با ایران را اعلام کرد ، سپس تحریم های سختی علیه ایران اعمال کرد و در پایان سال 2019 ، پس از گلوله باران پایگاه عراق در نزدیکی کرکوک ، که منجر به مرگ یک سرباز آمریکایی شد ، دستور حذف فرمانده القدس قاسم سلیمانی را صادر كرد.
در سوریه، ترامپ با وعده "نابودی داعش در مدت زمان کوتاه" تعامل با یگان های مدافع خلق کردها YPG را افزایش داد. تحویل مستقیم سلاح های آمریکایی به این واحدها از ماه مه 2017 تا زمان خروج نیروهای آمریکایی از شمال سوریه ادامه داشت.
