اسپوتنیک - مقامات آمریکایی هم اصرار داشتند تا حمله را مستقیما به بایدن منتسب کنند تا از طریق آن پیغام های متعددی را ارسال کنند.
اولین و مهم ترین پیغام آنها قطعا برای داخل آمریکا بود چرا که طرفداران ترامپ به استناد حرف های او مدعی هستند بایدن یک رئیس جمهوری ضعیف و ترسو و بزدل و .. می باشد که آمریکا را ضعیف خواهد کرد و خوب طبیعتا تیم بایدن خواستند با این جریان و منتسب کردن آن به فرمان مستقیم بایدن تاکید کنند که سر به زنگاه بایدن هم مانند دیگر روسا و رهبران سیاسی آمریکا می باشد.
دومین پیغام را می توان بر آن دانست که بایدن می خواهد تاکید کند دنبال سیاست بقا در سوریه و عراق آمده و برای آن خواهد جنگید و به دنبال خروج مسالمت آمیز از سوریه و عراق نیست.
پیغام سوم قطعا برای ایران بوده که گوشزد کنند علیرغم ظاهر سیاستمدار بایدن وی ممکن است دست به اسلحه نیز ببرد.
پیغام بعدی برای خود عراقی ها بوده مبنی بر اینکه تصور نکنند با رفتن ترامپ سیاست آمریکا در کشت و کشتار و یا حمایت از تروریست های قدیمی همپیمان با دمکرات ها تغییر کرده، به هر حال بر کسی پوشیده نیست که نیروهای الحشد الشعبی یگان هایی وابسته به نیروهای مسلح عراق می باشند که در جنگ با داعش نقش اول را بازی کردند و با نابودی داعش همه سیاست های دمکرات ها در عراق و سوریه را به هم زدند.
بدیهی است این حمله پیغامی برای جامعه جهانی هم بود و مبنای آن این است که آمریکا هنوز برای هیچ قانون بین المللی ارزش قایل نیست و هنوز هم مرزی برای خود قایل نیست.
البته همزمانی جریان حمله آمریکا با تماس بایدن با ملک سلمان این پیغام را نیز دارد که علیرغم انتقادات شدیدی که بایدن نیست به عملکرد عربستان طی چند سال اخیر دارد اما سیاست های آمریکا بنا است به سیاست های ما قبل ترامپ در عراق یعنی ایجاد هرج و مرج و آشوب و جنگ و تضعیف دولت مرکزی برگردد و آمریکای بایدن بر عکس آمریکای ترامپ در صدد است که حضور و دخالت خود در عراق را گسترش دهد.
فراموش نکنید که سیاست ایجاد داعش توسط آمریکا به این دلیل بود که آقای نوری المالکی نخست وزیر اسبق عراق از امضای توافق کاپتالیسیون با آمریکا خودداری کرد و تقاضای خروج نیروهای اشغالگر آمریکایی از عراق را داشت و آمریکایی ها داعش را ایجاد و تجهیز کردند تا دولت مرکزی عراق را تهدید به نابودی کنند.
همین که بایدن به قدرت رسید هم دیدیم که داعش با منفجر کردن بمب در بازاری در بغداد اعلام وفاداری و حضور کرد.
اینکه آمریکا تلاش دارد به جای حضور مستقیم خود در عراق حضور ناتو را گسترش دهد هم به این دلیل می باشد که آمریکایی ها می خواهند دیگر کشورهای اروپایی را در عراق درگیر کنند و کاری کنند که اگر بنا باشد حمله ای به آنها شود سربازان کشورهای اروپایی نیز آسیب ببینند تا چند کشور درگیر باشند نه آمریکا به تنهایی.
اما اگر نیمه دیگر ماجرا را ببینیم باید توجه داشته باشیم عراق این روزها به سمت انتخابات زودهنگام می رود و طبیعتا آقای الکاظمی که دوست نزدیک آمریکایی ها نیز به حساب می آید امیدوار است در این انتخابات بتواند اکثریت نسبی پارلمان را به نفع خود تغییر دهد، به همین دلیل هم می باشد که وی بر اجرای هرچه سریعتر انتخابات زود هنگام اصرار دارد.
بدیهی است بسیاری از گروه ها به دنبال آن خواهند بود تا جایگاه آقای الکاظمی را تضعیف کنند و در انتخابات به او اجازه ندهند اکثریت مورد نیاز خود را به دست آورد.
با توجه به اینکه گروه های مسلح عدیده ای امروزه در عراق حضور دارند بدیهی است که حتی احتمال دارد درگیری های سیاسی طرف های مختلف به سمت درگیری های نظامی نیز کشیده شود و طبیعتا در این شرایط عراق به سمت آشوب و جنگ داخلی و نا امنی برود.
از نظر ایران ثبات و امنیت در عراق بسیار اهمیت دارد چون هر اتفاقی در عراق رخ دهد تاثیر مستقیم بر امنیت ملی ایران خواهد داشت و به این دلیل منافع ایران ایجاب می کند آرامش در عراق برقرار باشد.
در مقابل از نظر آمریکایی ها بی ثباتی و نا امنی در عراق به نفعشان می باشد چون هر چه قدر شرایط عراق نا امن باشد آقای الکاظمی مجبور می شود بیشتر به آنها تکیه کند.
طی چند ماه اخیر همه اخبار و گزارش های رسانه ای تاکید داشت که ایرانی ها تلاش دارند دوستان خود در عراق را متقاعد کنند تا از هرگونه درگیری با آمریکایی ها پرهیز کنند.
حال با این حمله علنی آمریکایی ها بدیهی است شرایط در عراق بسیار سخت تر خواهد شد چرا که بسیاری به دنبال انتقام خواهند بود و حتی نصیحت های ایران دیگر موثر نخواهد بود.
همچنین باید توجه داشت که هنوز در عراق نفرت از آمریکایی ها بسیار شدید است و هر نیرویی که با آمریکایی ها مبارزه کند محبوبیت زیادی خواهد داشت و در زمینه بازی سیاسی عراق هم می تواند رای بیشتری جمع آوری کند.
به این دلیل تصور بر این می باشد که شاید این حملات منجر به عملیات تلافی جویانه بر علیه نیروهای آمریکایی و متحدین آنها در عراق و سوریه گردد.
حال باید نشست و دید چه قدر ایرانی ها امکان قانع کردن دوستان خود در سوریه و عراق را خواهند داشت و آیا می توانند باز هم آنها را متقاعد به خویشتنداری نمایند یا نه؟
احتمالا هم سفر غیر مرتقبه وزیر امور خارجه عراق به تهران هم برای این می باشد که از ایرانی ها بخواهد در این راستا کمک کنند.
