خوب این عبارت می تواند معانی زیادی در بر داشته باشد.
هم می تواند به این معنا باشد که دولت جدید آمریکا به دنبال راضی کردن ایران به اجرای برجام از طریق اجرای تعهدات خود است وهم می تواند به این معنا باشد که دولت آمریکا تلاش خواهد کرد فشارهای قبلی را ادامه دهد و از تحریم های دولت ترامپ استفاده کند تا ایران را وادار به اجرای برجام نماید.
از سوی دیگر با توجه به مصوبه اخیر مجلس شورای اسلامی دولت ایران نخواهد توانست تا زمانی که آمریکا تحریم ها را رفع نکرده و تعهدات خود در برجام را اجرا ننموده یک سویه برجام را اجرا کند و مجبور می باشد تعهدات خود را بزودی کاهش دهد.
به این ترتیب دست دولت ایران هم برای پیشقدم شدن بسته می باشد.
بحث درباره اختلافات طرفین نسبت به برجام هم می تواند بسیار پیچیده و طولانی باشد.
همانگونه که آمریکایی ها خواهان انجام تغییراتی در بند هایی از برجام هستند ایرانی ها هم قطعا خواهان انجام تغییراتی در بخش هایی از برجام می باشند، حداقل این است که اگر آمریکا بخواهد وارد برجام شود آیا بلا فاصله حق استفاده از بند ماشه را خواهد داشت یا نه و اینکه اگر دوباره اتفاقات قبلی رخ دهد و کشوری از برجام خارج شود و به تعهدات خود عمل نکند چه جریمه هایی باید برای آن در نظر گرفته شود.
همچنین قطعا برای ایرانی ها مهم است که تکلیف این چند سال خروج آمریکا از برجام و عدم اجرای تعهدات خود و بر عکس حتی اضافه کردن تحریم ها مشخص شود و هزینه هایی که ایران، با توجه به اینکه طبق 14 گزارش سازمان بین المللی انرژی هسته ای به همه تعهدات خود عمل کرد، نیز جبران گردد.
به هر حال باید جریمه بازدارنده ای برای کارهایی که آمریکا انجام داد در نظر گرفته شود وگرنه چه تضمینی وجود دارد که آمریکا مجددا نقض عهد نکند و پس از اینکه ایران به همه تعهدات خود عمل کرد دوباره جریان دوران آقای ترامپ تکرار نگردد؟
فراموش نکنید که برجام حاصل گفتگو ومذاکراتی بود که چیزی حدود دوازده سال کار برد واگر بخواهیم وارد این مباحث بشویم شاید به دوران ریاست جمهوری آقای بایدن قد ندهد و بعد دوباره با مشکلات ورود فرد دیگری مانند ترامپ به کاخ سفید مواجه گردیم.
پس بهترین کار این است که فعلا آمریکا برای نشان دادن حسن نیت خود ابتدا تعهدات خود از جمله رفع تحریم ها را بردارد و بعد ایران همه تعهدات خود در برجام را اجرایی کند و بعد طرفین هر بحثی دارند در چهارچون گفتگوهای فیما بین ذیل کمسیون های برجام آن را انجام دهند وحل و فصل کنند.
قطعا باید طرفین راهکاری پیدا کنند که برجام در کشورهایشان به قانون تبدیل شود و دیگر دولتهای بعدی نتوانند برجام را زیر پا بگذارند.
امروزه هم شرایط برای آقای بایدن مهیا است تا بتواند برجام را به کنگره برود و آن را به قانون تبدیل کند تا حد اقل خیال دیگر طرفها مقداری نسبت به حسن نیت ایشان تعدیل گردد.
تصور اینکه دولت آمریکا بخواهد صبر کند که در ایران دولت جدیدی سر کار آید و با آن مذاکره کند هم تصور بسیار ساده لوحانه ای می باشد و قطعا از طرف افرادی مطرح می گردد یا هیچ اطلاعی از شرایط ایران ندارند یا اینکه عمدا می خواهند جلوی پیشبرد هر راه حلی را بگیرند.
ساده ترین تحلیل گر هم به خوبی می داند با ادامه روند فعلی دولتی در ایران سرکار خواهد آمد که به هیچ وجه حاضر به گفتگو و مذاکره با آمریکا نمی باشد و همین فرصت چند ده روزه برای نجات برجام نیز از دست خواهد رفت.
سوال یا نکته قابل تأمل در این است که چرا آقای بایدن به صراحت از همان اول کار تکلیف را برای همه روشن نمی کند و اعلام نمی کند که قصد اش چیست و چه می خواهد انجام دهد و اینقدر به حاشیه می رود و سخنگوی او سخنان دو پهلو بیان می کند؟
نباید فراموش کرد اولا بر عکس ترامپ، بایدن یک سیاستمدار کهنه کار است که تلاش می کند کارهای خود را با سیاسی کاری پیش برود.
دوما باز هم برعکس ترامپ، بایدن جسارت های ترامپ را ندارد و همیشه بیم آن را دارد که اقدامی انجام دهد که موجب تضعیف جایگاه متزلزل وی درون آمریکا گردد.
سوما نباید فراموش کنیم که هنوز شائبه تقلب در انتخابات درون آمریکا مطرح می باشد و حدود نیمی از آمریکایی ها به تبعیت از ترامپ هنوز ریاست جمهوری آقای بایدن را به رسمیت نمی شناسند و همین ماجرا موجب آن می گردد که بایدن مجبور باشد تلاش کند خود را برای آنها ثابت کند و همیشه این ترس و وحشت را خواهد داشت که مبادا اقدامی در قبال ایران انجام دهد که در نهایت موجب ضعیف نشان دادن وی گردد.
چهارما آنهایی که با ساختار سیاسی آمریکا آشنا هستند به خوبی می دانند که انجام تغییرات در سطح مساله ای مثل توافق هسته ای با چالش های عدیده ای مواجه است و به این راحتی ها نمی باشد که رییس جمهوری بتواند ببرد و بدوزد، البته منظور ترامپ نیست، چون ترامپ یک استثنا بود.
پنجما پس تسلط بایدن بر قدرت، پس از برکناری فردی اقتدارگرا و پپولیست مانند ترامپ، مدتی وقت نیاز خواهد داشت.
ششم علیرغم اینکه دمکرات ها اکثریت کنگره (مجلس نمایندگان و سنا) را در اختیار دارند اما قدرت آنها در کنگره آن ما به التفاوت بسیار برنده ای نیست که بایدن برای اجرای سیاست های خود نیاز دارد و لابی های صهیونیستی و ثروت هم بر دولت بایدن و هم بر کنگره و پستوهای سیاست آمریکا تاثیر زیادی دارند.
هفتم اینکه طی چند سال اخیر دو لابی بسیار قدرتمند دیگر دشمن با ایران در آمریکا شکل گرفته اند که یکی لابی عربستان سعودی است و دیگری لابی امارات عربی متحده و این دو لابی در کنار لابی صهیونیستی تلاش خواهند کرد تا جلوی هرگونه نزدیکی میان دولت بایدن و ایران را بگیرند و تصور می کنند که اگر چهارسال بتوانند جلوی فعالیت های بایدن در این زمینه را بگیرند احتمال بازگشت ترامپ و یا افرادی تابع ترامپمیسم وجود دارد، امری که می تواند همه معادلات را دوباره به هم بزند.
در این شرایط ایران مجبور می باشد خود دست به کار شود وتلاش کند از سویی لابی خود در آمریکا را تقویت کند از سوی دیگر در جبهه ای قرار گیرد که توازن سیاسی قوا را ایجاد کند.
بدیهی است منظور از این جبهه، جبهه ائتلاف و اتحاد با شرق مخصوصا چین و روسیه می باشد.
در صورتی که ایران در یک جبهه قوی قرار داشته باشد به این شکل می تواند در چانه زنی ها جایگاه بهتری داشته باشد همچنین در بسیاری از موارد مخصوصا اگر ماجرا به شورای امنیت کشیده شود از حمایت چین و روسیه برخوردار شود.
سفر آتی جناب آقای ظریف به موسکو احتمالا در راستای تقویت این جبهه است و احتمالا به زودی هم شاهد سفر آقای ظریف و یا یکی از مقامات عالیرتبه ایران به چین جهت تقویت این همکاری ها باشیم.
به هر حال ما نیز مجبور می باشیم شکل و شمایل تعاملات خود با دولت جدید و دولت های آتی آمریکا را طبق روال متعارف ارتباط کشورهای دیگر با آمریکا تنظیم کنیم، ونباید تصور کنیم که مشکلات ما با آمریکا به خودی خود با مرور زمان حل خواهد شد.
