امروز، سومین کنفرانس ویدئویی آژانس‌های خبری اسپوتنیک و ایرانا برگزار می شود.
در جریان کنفرانس ویدئویی «75-مین سالگرد پیروزی در جنگ جهانی دوم: درس های صلح. دیدگاه های روسیه و ایران»
خبرنگاران و ژورنالیست های آژانس های خبری اسپوتنیک و ایرنا، در باره موضوعات ذیل بحث خواهند کرد:
- نقش اتحاد جماهیر شوروی و ایران در جنگ جهانی دوم
- اهمیت کنفرانس تهران
- تأثیر جنگ جهانی دوم در زندگی اجتماعی در ایران (توسط مهدی احمدی شرح داده خواهد شد)
- درسها و تجربه جنگ جهانی دوم برای ایران و جهان (توسط سهراب علمداری شرح داده خواهد شد)
- تلاش برخی از کشورهای غربی برای بازنویسی تاریخ
- انتشار اطلاعات جعلی در مورد جنگ جهانی دوم
شرکت کنندگان این کنفرانس ویدئویی عبارتند از: سهراب علمداری، کارشناس گروه اخبار اروپا و آمریکا، ایوان زاخاروف، معاون بخش زبان های خارجی خبرگزاری اسپوتنیک، مهدی احمدی، کارشناس گروه پژوهش و بررسی‌های خبری
سهراب علمداری، کارشناس گروه اخبار اروپا و آمریکا: در زمان جنگ جهانی دوم، وضعیتی بود که اروپا در یک عدم توازن پیش می رفت. ناسیونالیسم افراطی در منطقه اروپا بسیار گسترش پیدا کرده بود. این وضعیت باعث شده بود تا قدرت های بزرگ اروپا در یک عدم توازن رو به جلو حرکت کنند.
در این رابطه ما پیمانی داریم به نام پیمان عدم تعرض که بین اتحاد جماهیر شوروی و آلمان در سال 1939 امضا شده بود و اساسا این پیمان به دنبال ایجاد موازنه بین نیروها بود، اما آلمان با گسترش خودش این موازنه را برهم زد.
یکی از ویژگی های جنگ جهانی دوم، کشته شدن 60 میلیون نفر بود و گسترش ژئوپلیتیک جنگ بود که دو گروه ظاهر شد- متفقین و متحدین. به نظرمن، این یک مناقشه ژئوپلیتیک و در فاز دوم یک مناقشه اقتصادی بود.
چرا ایران به فضای جدید و جنگ گرفتار شد؟ ایران بیطرفی خود را اعلام کرده بود که اساسا پاسخگوی نیازهای جهان نبود. پاسخ می تواند این باشد که ایران یک کشور ژئوپلیتیکی، راهبردی و بین المللی است که جنگ جهانی دوم نیز این مسأله را ثابت کرد.
ایوان زاخاروف معاون بخش زبان های خارجی خبرگزاری اسپوتنیک: در رابطه با نقش اتحاد جماهیر شوروی و ایران در جنگ جهانی دوم ، همانطور که در سناریوی کنفرانس ویدئویی ما بیان شده ، نقش دو کشور به طور محسوس با یکدیگر فرق می کند . اما نقش هر کدام از آنها به شکل خاص خود قابل توجه است.
در طول سالهای جنگ جهانی دوم ، اتحاد جماهیر شوروی ضربت اصلی آلمان نازی را متحمل شد. حدود 27 میلیون نفر از 200 میلیون نفر ساکن این کشور کشته شدند. اتحاد جماهیر شوروی همچنین به تئاتر اصلی عملیات نظامی تبدیل شد ، کشور ما بیشترین خسارت مادی را متحمل شد. بنابراین ، اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی در کانون این جنگ قرار گرفت و مقابله موثر با نازی ها از کشور ما آغاز شد. نقش کشور ما در جنگ و پیروزی نهایی در این امر نهفته است.
نقش ایران متفاوت است. ایران به یک سکوی دیپلماتیک برای ائتلاف ضد هیتلری برای رسیدن به توافق صلح پس از جنگ تبدیل شد.
جعل کنندگان تاریخ چندین هدف دارند: اول ، بسیاری از نخبگان و طبقات حاکم اروپا در زمانی می خواستند شرم آورترین صفحه برای خود را از کتاب های درسی تاریخ خارج کنند. با آغاز روند پرسترویکا و بازسازی در اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی و به دنبال آن بی اعتبار شدن کمونیستهای اروپایی ، اروپاییان از چنین فرصتی برخوردار شدند. در نتیجه ، نخبگان و طبقات حاکم اروپا موفق شدند از سیمای همدستان هیتلر خلاص شده و خود را به عنوان قربانیان او وانمود کنند.
علاوه بر این. پس از انحلال اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی و عقب نشینی نیروهای شوروی از اروپای شرقی ، سیاستمداران غربی خواستار "خصوصی سازی" پیروزی بزرگ بودند. و حالا دیگر از حالت "قربانیان" فاشیسم ، به طرز معجزه آسایی به "مبارزان" پیگیر علیه هیتلر تبدیل شدند.
مهدی احمدی، کارشناس گروه پژوهش و بررسی‌های خبری: از آنجا که بحث جنگ جهانی دوم یک موضوع تاریخی است، باید به این نکته اشاره بکنم که پس از جنگ جهانی اول، یک دو قطبی در جهان اتفاق افتاده بود و کشورهای ناراضی و کشورهایی مانند انگلیس و فرانسه و آمریکا نظاره گر بودند. به همین دلیل پس از سال 1931، کشورهای ناراضی غرضشان برهم زدن اوضاع جهانی بود. از طرفی اتحاد شوروی طالب تجدید نظر بود.
و اما وضعیت ایران در شرایط پیشروی نیروها به سوی مناطق مرزی چگونه بود؟ ایران به دلیل شرایط ژئوپلیتیک اهمیت ویژه ای داشت، دلیل آن هم یکی به لحاظ جبهه شوروی بود و دیگری به لحاظ دسترسی به سرزمین هند بود و منابع نفتی جنوب و خلیج فارس. این ها باعث شد تا در سطح بین الملل نگاه ویژه ای به ایران داشته باشند.
اما در خود ایران، دولت ایران در یک بیانیه رسمی اعلام می‌کند که «در این موقع که جنگ در اروپا شعله ور شده است، دولت شاهنشاهی ایران به موجب این بیانیه تصمیم خود را به اطلاع عموم می رساند که در این کارزار بیطرف مانده و بیطرفی خود را محفوظ خواهد داشت».
اینکه عملا سیاستمداران ایران، به این نتیجه رسیده بودند که چه موقعیتی در نظام بین الملل دارند و به وضعیت نظامی و اقتصادی خودشون واقف بودند و اینکه برای آنها هنوز روشن نبود برتری با کدام طرف است، اعلام بیطرفی کردند.
