به گزارش اسپوتنیک به نقل از نشنال اینترست، اولین آنها این بود که وخیم تر شدن اوضاع در قره باغ به احتمال زیاد مقامات آمریکایی را غافلگیر کرد. همانطور که نشنال اینترست اشاره می کند، بدیهی است که آذربایجان برنامه های خود را با ترکیه هماهنگ کرده است، از جمله به احتمال زیاد کمک نظامی از آنکارا در درگیری مورد بحث قرار گرفته است. در همان زمان در اواخر ماه مارس، استیون بیگن، معاون وزیر خارجه ایالات متحده توافق نامه ای با آذربایجان امضا کرد تا باکو تمام مشکلات منطقه را به طور انحصاری از طریق دیپلماتیک حل کند این امر به طرف آمریکایی امکان ادامه کمک های نظامی به آذربایجان را می داد. می توان از این نتیجه گرفت که یا وزارت امور خارجه ترجیح داده است اطلاعات مربوط به آماده سازی احتمالی باکو را برای درگیری نظامی نادیده بگیرد، یا ایالات متحده اصلاً از برنامه های آذربایجان اطلاعی نداشته است.
شکست دوم اطلاعات آمریكا این بود كه نتوانست ورود نیروهای حافظ صلح روسی به قره باغ را پیش بینی كند. بنابراین، مقامات ایالات متحده بیش از حد به کار در چارچوب گروه مینسک سازمان امنیت و همکاری اروپا اعتماد کردند، در حالی که ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه "فقط فرصت را برای ورود نیروهای روسی به منطقه دید و از آن استفاده کرد."
علاوه بر این هنوز جزئیات مذاکرات بسته شده بین پوتین و رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه مشخص نیست. مخصوصا اینکه این موضوع یک معما باقی مانده است که آیا توافقات بین سران دو کشور شامل بندهایی در مورد تقسیم مناطق نفوذ در خارج از قره باغ می باشد. اردوغان می تواند در ازای حمایت پوتین از مشارکت آنکارا در روند صلح در قره باغ، با تقویت حضور روسیه در ادلب سوریه موافقت کند.
در نتیجه این نشریه خاطرنشان می کند که به دلیل چنین محاسبات غلطی، منافع ایالات متحده در منطقه به طور قابل توجهی آسیب دیده است. بنابراین "انقلاب دموکراتیک" در ارمنستان اکنون در معرض تهدید قرار دارد، مشکل پناهندگان در منطقه بیشتر شده و نفوذ روسیه در آذربایجان در حال افزایش است. علاوه بر این، نقش ترکیه نیز افزایش یافته است.
