به گزارش اسپوتنیک به نقل از همشهری، سازمان حفاظت محیط زیست ایران تلاش دارد تا با استفاده از قانون حفاظت از خاک که سال گذشته به تصویب مجلس رسید، مشکل را برطرف کند که البته این قانون هنوز اجرایی نشده است.
در این فاصله خاک های حاصلخیز کشور اعم از جنگلی و مرتعی، معدنی و کشاورزی به عناوین مختلف سر از بازارهای داخلی و جهانی درآورده و تبدیل به محصولات آرایشی، جزیره های مصنوعی، ماده خام معدنی و... شده است.
به اعتقاد اسماعیل کهرم بوم شناس به هیچ عنوان نباید خاک کشور از هر نوع را فروخت. استدلال او در گرانبها بودن خاک، در زمان طولانی تولید آن است. او می گوید: ادله کافی وجود دارد که نشان می دهد خاک پس از برداشت به کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس فروخته می شود. آنها با خاک ایران در حاشیه خلیج فارس، جزیره نخیلو می سازند و با این کار در درجه اول جریان آب را در خلیج فارس که خلاف عقربه های ساعت است برهم می زنند.
جریان آب، علاوه بر تعدیل دمای آب، باعث جا به جایی جمعیت آبزیان و مواد غذایی آنها می شود. در درجه دوم آنها از خاک ایران برای بهره برداری از فلزات موجود در خاک استفاده می کنند. از آنجایی که جزایر این کشورها مرجانی و حاوی کربنات کلسیم است، کشاورزی در آن ممکن نیست. آنها با خاک ایران برای خود زمین کشاورزی می سازند؛ زمینی که ۴۰۰ تا ۸۰۰ سال ایجاد آن طول می کشد.
در مناطقی مانند بلوچستان، آنچه از تبعات برداشت و تجارت خاک باقی می ماند، بستری است که دیگر حیات در آن شکل نمی گیرد. اسماعیل کهرم، بوم شناس می گوید: در مناطقی که خاک برداشت می شود سنگی برجای می ماند که به آن "مارن" می گویند. این سنگ شبیه به سنگ مرمر است و نمی توان روی آن کشاورزی کرد. در منطقه نوبندیان نزدیک شهر کنارک استان سیستان و بلوچستان، برداشت خاک به اندازه ای زیاد بوده که به سنگ مارن رسیده اند. کشاورزان زیادی از شرایط موجود به مسئولان شکایت برده و استشهادیه امضا کرده اند. چون با برداشت خاک نه تنها کشاورزی منطقه نابود شده، که مسیر رودخانه ها نیز تغییر کرده است. خاک منطقه نوبندیان هم به قیمت ۸ دلار برای هر کامیون به کشور امارات فروخته می شود.
این متخصص که از نزدیک شاهد برداشت خاک در بلوچستان بوده است، می‌گوید: طبیعت خاک را مستقیم ایجاد نمی کند و ۴۰۰ تا ۸۰۰ سال کار شبانه روزی ابر و باد و مه و خورشید و فلک است که بستر سنگی زمین را تبدیل به یک بند انگشت خاک حاصلخیز می کند و ما اکنون محصولی را که ۱۲ هزار سال طول کشیده تا تبدیل به زمین کشاورزی شود، به اسم برداشت خاک صنعتی، می فروشیم. درون هر خاک می توانید مواد معدنی روی، منیزیم، سرب و... بیابید. درون همین خاک ۳۰ سانتی متری در زمین ای کشاورزی است که میکرو ارگانیزم هایی وجود دارد که باعث رشد گیاهان می شود و الا در سنگ خارا و معدنی که دانه سبز نمی شود. هر کجا هم که خاک بهره برداری شود به محیط زیست کره زمین آسیب وارد می‌شود.
خداوردی لو عضو هیأت علمی دانشگاه ارومیه و متخصص علوم خاک تأکید می کند: قبل از تصویب لایحه حفاظت از خاک، منع قانونی برای برداشت خاک در کشور وجود نداشت، اما هم اکنون قانونگذار صادرات و فروش خاک را به هر عنوانی از مرزهای کشور ممنوع اعلام کرده و انتظار می‌رفت که بخش اجرایی کشور این قانون را به سرعت اجرایی کند که متأسفانه تاکنون چنین نشده است.
