پیشتر وزیر امور خارجه ایران اطلاع داده بود که تحریم تسلیحاتی ایران دیگر وجود ندارد. ایران هم می تواند اسلحه خرید و فروش کند.
مایک پمپئو نیز به نوبه خود هشدار داد: « ارسال موشک های ایرانی به ونزوئلا برای آمریکا غیرقابل پذیرش خواهد بود و ما اجازه این کار را نداده و تحمل نمی کنیم. ما تمام تلاش خود را به کار می بریم تا این ارسال را متوقف نماییم و اگر در هر صورت موشک ها به دست ونزوئلا برسد، آنها را در همانجا نابود خواهیم کرد.»
این در حالیست که نیکلاس مادورو رئیس‌جمهور ونزوئلا از ایجاد شورایی نظامی با هدف تلاش برای استقلال هرچه بیشتر سیستم تسلیحاتی این کشور خبر داده بود.
مادورو همچنین گفت که از روسیه، چین، ایران و کوبا در رسیدن به این هدف مشاوره و کمک خواهد گرفت.
دکتر فواد ایزدی، کارشناس مسایل آمریکا، عضو هیئت علمی دانشکده مطالعات جهان و دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران در گفتگویی با خبرنگار اسپوتنیک این موضوع را شرح و توضیح می دهند:
به عنوان اولین سوال: ما در انتظار چه سناریوی تجارت تسلیحاتی بین ایران و ونزوئلا هستیم؟
تجارت بین ایران و ونزوئلا تا به امروز در سطح فروش نفت بوده و همانطور که اشاره شد محدودیتی هم در ورود به حوزه های تجاری دیگر چه نظامی و چه غیر نظامی وجود ندارد. ایران و ونزوئلا کشورهای مستقلی هستند و اینکه دو کشور مستقل در چه حوزه هایی با هم تجارت دارند، ربطی به کشورهای دیگر و علی الخصوص آمریکا ندارد. چرا که آمریکایی ها ثابت کرده اند که هم دشمن ایران و هم دشمن ونزوئلا هستند. به ویژه می بینیم که در این دوره اپیدمی کرونا سیاست هایی را پیش گرفتند که باعث کشته شدن شمار بیشتری از شهروندان این دو کشور شده است. اگر دولت ونزوئلا درخواست همکاری نظامی با ایران داشته باشد، مقامات ایرانی جواب مثبت خواهند داد.
در آن صورت باید انتظار واکنشی تند از جانب آمریکا را داشته باشیم؟
خود دولت ونزوئلا نیازهای نظامی اش را تشخیص می دهد. اگر ونزوئلا به موشک های دوربرد نیاز داشته باشد، آنرا از ایران یا کشورهای دیگر می خرد. اگر آمریکایی ها نگران حمله ای از طرف ونزوئلا هستند، باید سیاست های ضد ونزوئلایی خودشان را عوض کنند، نه اینکه لیستی از دغدغه های دیگرشان تهیه کنند. اگر شما کتاب بولتون را بخوانید یا گزارش های دیگر را ببنید، خواهید فهمید که آمریکا به دنبال سرنگونی دولت ونزوئلاست. دولتی که با رای مردم به سرکار آمده است. پس با توجه به سیاستی که ایالات متحده علیه مردم و دولت ونزوئلا دارد، این طبیعی است که ونزوئلا بخواهد از کشورش در مقابل آمریکا دفاع کند و یک نیروی بازدارنده داشته باشد. این کشور خودش تصمیم می گیرد که چه موشکی می خواهد. اگر آمریکا از فعالیت های نظامی ونزوئلا ناراحت است باید سیاست های ضد ونزوئلایی را عوض کند. بدین ترتیب اگر فشارهای آمریکا ادامه یابد، دولت ونزوئلا ممکن است از ابزارهایی استفاده نماید که از این فشارها بکاهد.
با توجه به تهدیدات آمریکا آیا ایران ناوگان خود را به آتلانتیک و نزدیک ساحل آمریکا برای دفاع از کشتی های تجاری خواهد فرستاد؟
این حقی است که ایران دارد. همانطور که آمریکایی ها به منطقه غرب آسیا و خلیج فارس و آب های آزاد و غیر آزاد می آیند و رفت و آمد دارند، ایران هم بر اساس قوانین بین الملل حق دارد کشتی های خودش را چه جنگی و چه غیرجنگی در آب های آزاد داشته باشد. اگر توافق و ارتباط نظامی ایران و ونزوئلا افزایش یابد، این هم دلیل دیگری خواهد بود. همانطور که ایران چنین توافق هایی را با کشورهای دیگر دارد. البته با این تفاوت که ونزوئلا از ایران دور است. اگرچه وقتی دو کشور علاقه مند به همکاری باشند مشکل خاصی وجود ندارد. همانطور که آمریکایی ها از فاصله بسیار دور وارد منطقه خلیج فارس می شوند، ایران هم حق این کار را دارد.
آیا اقدامات متقابل و آينه وار توسط ایران در خلیج فارس در ارتباط با آمریکا اتخاذ خواهد شد؟
در موارد پیش آمده گذشته هم وقتی آمریکایی ها تهدید کردند که به کشتی های نفت کش ایران حمله کرده و آنها را توقیف می کنند. اما این اتفاق نیافتاد برای آنکه متوجه شدند اگر تعرضی به کشتی های ایرانی وجود داشته باشد، کشتی های خودشان در خلیج فارس و دریاهای دیگر مورد هدف قرار می گیرد. تنها دلیلی که آمریکایی ها کار خاصی نکردند، همین بود. این سیاست مقابله به مثل است که در قوانین بین الملل هم به رسمیت شناخته می شود. اینکه اگر به شما تعرضی صورت بگیرد شما حق دارید پاسخ دهید. شاید از آنجا که آمریکا کشور رو به افولی است، بیشتر از آنکه دغدغه امور ونزوئلا و ایران را داشته باشد، بهتر است که به امور داخلی خودش بپردازد.
