اسپوتنیک - امروز یکشنبه 27 مهر ماه رسما تحریمهای تسلیحاتی شورای امنیت بر علیه ایران لغو می شود، و بسیاری این روزها سوال می کنند خوب حالا این ماجرا چه اهمیتی برای ایران دارد و ایران از حالا به بعد می خواهد چه کار کند.
برخی هم مطرح می کنند که وقتی ایران به دلیل تحریم های ظالمانه آمریکا حتی دارو و تجهیزات پزشکی نمی تواند برای درمان مریض های خود وارد کند آیا می خواهد تسلیحات پیشرفته خرید کند؟
و برخی دیگر هم سوال می کنند که حالا فرض بر اینکه ایران اسلحه صادر کرد، پول آن را چگونه می خواهد بستاند، در شرایطی که حتی اموال موجود خود از بابت فروش نفت و کالاهای دیگر در کشورهای دیگر را نمی تواند دریافت کند.
برخی هم سوال می کنند حالا به فرض که بخواهد اسلحه بخرد، در این اوضاع نا بسامان اقتصادی پولش را از کجا می خواهد تامین کند و چه کسی جرئت خواهد کرد به ایران اسلحه بفروشد؟
خوب می توان گفت بله بسیاری از این سوال ها درست است اما باید توجه داشته باشیم که بحث لغو تحریم تسلیحاتی شورای امنیت بر علیه ایران بیش از اینکه یک جریان معمول باشد، جریانی سیاسی است که در آن ایالات متحده بزرگترین شکست سیاسی امکان پذیر را از ایران خورده و کل جامعه جهانی یک سیلی بسیار محکم به گوش حاکمان کاخ سفید زده که اگر متوجه آن نشده باشند باید خیلی ابله باشند، چون با این سیلی حتی جنون هم از سر مجنون می پرد.
مقامات آمریکایی که تا به حال مست خروج خود از برجام بودند حالا دیگر مستی از سرشان پریده و متوجه شده اند که جامعه جهانی هم خطوط قرمزی دارد که اجازه نمی دهد هیچ کشوری از جمله ایالات متحده از آن عبور کند.
نمی خواهم بگویم که جامعه جهانی به خاطر علاقه به ایران این کار را انجام داد، چون به هیچ وجه اینگونه نبوده، بلکه به این دلیل این کار را انجام داد، یعنی با آمریکا مخالفت کرد که دولت جدید آمریکا تلاش دارد همه معادلات بین المللی که دهه ها است همه کشورهای جهان تلاش می کنند به آن برسند را، بر هم بزند و این از نظر جامعه جهانی مقبول نیست.
بحث برجام برای جامعه جهانی در اصل این بود که این جامعه بتواند یک چالش بزرگ جهانی را از راه دیپلماسی حل کند و نه از راه جنگ و برای اولین بار پس از جنگ جهانی دوم کل جامعه جهانی امیدوار بود که برجام روزنه ای شوم برای حل مشکلات دیگر بین المللی.
پس از جنگ جهانی دوم ملاحظه کردیم که ایالات متحده همه اختلافات خود با دیگر کشورها راتلاش کرد از طریق جنگ حل و فصل کند و جنگ های بزرگی از جنگ های کره و ویتنام گرفته تا افغانستان و عراق و ... راه انداخت، جنگ هایی که همه شان بدون استثنا بی نتیجه ماندند.
اگر برجام موفق می شد قطعا جامعه جهانی می توانست برجام را الگو قرار دهد و دیگر اختلافات بین المللی مانند ماجرای کره شمالی یا تایوان یا کشمیر یا قره باغ در شرق آسیا تا ونزولا و اختلافات کشورهای آمریکای لاتین و آفریقا و اروپا و ... را از طریق دیپلماتیک حل و فصل کند.
حتی این امید وجود داشت که برجام موجب حل بسیاری از گره ها در منطقه خاورمیانه از جنگ یمن گرفته تا بحران های عراق و سوریه و لبنان و افغانستان و ... گردد.
با خروج آمریکا از برجام مشاهده کردیم که اعتماد بسیاری به دیپلماسی ضعیف شد و بسیاری از چالش های جهانی که ممکن بود از طریق دیپلماسی حل و فصل شود مجددا برگشت و حتی در برخی موارد جنگ هایی هم به پا شد.
حال می توان گفت با این ایستادگی جهانی در مقابل تک روی های مقامات آمریکایی باز هم امید به دیپلماسی در جهان احیا شده و امید می رود این بابی شود برای ایستادگی جامعه جهانی در مقابل بقیه زورگویی ها و تکروی های جهان.
اینکه بخواهیم تصور کنیم ایران از همین فردا می خواهد خرید و فروش اسلحه را شروع کند یک تصور بسیار ساده است، ایران الأن سالها است بیشتر تسلیحاتی مورد نیاز خود را تولید می کند و در زمینه خرید و فروش تسلیحات بخش بزرگی از این عملیات به صورت محرمانه و یا قاچاق انجام می شود و جایی ثبت نمی شود که بودن یا نبودن تحریم ها بخواهد تاثیر چندانی روی آن بگذارد.
البته نمی توانیم انکار کنیم که از این پس دست برخی کشورهای دوست ایران مانند روسیه و چین برای همکاری های نظامی با ایران بازتر خواهد بود.
می توان گفت فعلا مهم ترین موفقیت ایرانی ها در این بوده که با مقاومت خود توانستند جامعه جهانی را بر علیه سیاستمداران آمریکایی متحد کنند.
