اسپوتنیک – وزارت خزانه دارى آمريكا اعلام کرد که تحريم ها علیه فاتو بنسوده، دادستان دیوان بین‌المللی كيفرى و فاکیسو موچوچوکو، رئيس بخش قضایی این سازمان اعمال مى شود.
مایک پمپئو، وزیر خارجه آمریکا از تحریم دادستان دادگاه کیفری بین المللی ضمن تایید این خبر، گفت هر فرد حقیقی یا حقوقی که از این مقام بین المللی پشتیبانی مادی کند هم مشمول مجازات خواهد شد.
وزیر خارجه ایالات متحده همچنین گفت: امروز ما حرفمان را اجرا می کنیم زیرا متاسفانه دیوان کیفری بین المللی به پیگرد آمریکایی ها ادامه داده است.
محمد جواد ظریف، وزیر خارجه ایران نیز در واکنش به این موضوع گفت: ایالات متحده آمریکا اقدام به تحریم دادستان کل دیوان بین المللی کیفری کرده است. این رویه ای بود که از [تحریم] افراد آغاز شد، سپس با تسری به قدرتهای کوچک، متوسط و بزرگ تشدید شد و هم اکنون شخصیتهای بین المللی را شامل شده است. تنها راه برای توقف این جنون بی‌پایان، توقف تن دادن به خواست [آمریکا] است. تسلیم شدن بخاطر ترس از خشم آمریکا صرفا اشتهای آن را زیاد می کند.
در این خصوص امیر حسین نوربخش، حقوقدان و پژوهشگر مسائل حقوقی با خبرگزاری اسپوتنیک به گفتگو پرداخت.
اینکه کشوری قضات کیفری بین المللی را تحریم کند، به قول معروف "نوبر" است و این موضوع در تاریخ حقوق بین الملل بی نظیر است.
کشورهای دنیا بعنوان تابعین حقوق بین الملل در کنار شخصیت های حقوقی و حقیقی دیگری که تابع حقوق بین الملل هستند، همچنین سازمان های بین المللی، نهضت های آزادی بخش و .. به نوعی یک تابع سنتی حقوق بین الملل بشمار میروند ولی این اقدام آمریکا نشان می دهد که خود را تابع حقوق بین الملل نمی داند و یک نهاد بین المللی عالی بعنوان دیوان بین المللی کیفری را تحریم می کند و این اقدام بصورت آشکار خلاف قانون است و بیش از هر چیزی می تواند منجر به اقدامات مشابه شود و اگر همه کشورها همچین رویه ای را پیش بگیرند، در آینده مشکلات بسیار زیادی رخ خواهد داد و در نظام بین المللی سنگ روی سنگ بند نمی شود. به طور کلی هیچ فردی بالاتر از قانون نیست و کسی نمی تواند خودش را فراتر از قانون بداند و این موضوع تنها مخصوص مرزهای داخلی کشورها نیست، بلکه در روابط بین الملل نیز برای حفظ انسجام نظام جهانی باید رعایت شود.
با توجه به اینکه قوانین بین الملل همواره به این موضوع متهم بوده اند که خیلی ضمانت اجرایی ندارند، اما این حرکت که در حال رخ دادن است، اصولا معنای حقوق بین الملل را از بین برده است. حقوق بین الملل در ابتدایی که بوجود آمده، منکرینی داشت که آنرا قبول نداشتند. امروزه نیز متاسفانه شاهد هستیم که منکرین حقوق بین الملل تنها در عالم تئوری حضور ندارند.
شاهد هستیم که مجرم و یا متخلف در صحنه بین الملل، قاضی و دادگاه به صورت آشکارا تحت فشار قرار می دهد.
نباید فراموش کرد که برای بوجود آمدن نظام بین الملل خون های بسیاری ریخته شد و بسیاری جان خود را از دست دادند و هزینه های گزافی پرداخت شد که در تاریخ به ثبت رسیده است. امروز باید خیلی نگران ایستاد و رصد گر فضای بین المللی بود.
رفتاری که ایران در این خصوص می تواند داشته باشد، ابتکار در طرح دعوی است که در ظاهر بسیار خیالی و رادیکال است. ایران همچنان می تواند از راه همان مجاری معمول بین المللی عمل کند و دعوی را در دیوان کیفری بین المللی مطرح کند، هر چند که آمریکا عضو این دیوان نیست، اما رویه ابتکاری دولت ها همانند ایران و دیگر دولت هایی که در این فضا زمینه عدالت خواهی در حوزه بین المللی عمل کرده اند، مثل ترکیه، دولت برزیل و سایر دولت ها و یا کشورهای عضو جنبش عدم تعهد، همه اینها در کنار هم باید بصورت ابتکار عام و به شکل کمپین مانند در قالب یک پویش و کارزار عمل کنند که اگر به این صورت عمل شود، می توانند توانمندی بیشتری داشته باشند و می تواند عرف های جدیدی در حوزه بین الملل بوجود آورد.
این عمل آمریکا می تواند دیوان را به اقدام متقابل وادار کند و سبب شود که دعوی و شکایت کشورهایی که در راستای عدالت بین المللی عملکردهایی داشته اند، مانند دولت ایران را تقویت کند و رویه های قضایی جدیدی را در دیوان هایی مانند دیوان کیفری بین المللی، دیوان بین المللی دادگستری و دیوان دائمی داوری بین المللی یا دیوان های حقوق بشری و منطقه ای بوجود بیاورند.
