فردا پنج شنبه قرار است آقای پمپئو وزیر خارجه آمریکا شکایت ایالت متحده مبنی بر عدم پایبندی ایران به برجام را به دبیر کل سازمان ملل ارائه دهد و طبیعتا همانگونه که آمریکایی ها قبلا هم تهدید کرده بودند تقاضا کنند بند مکانیسم ماشه در برجام برای بازگرداندن همه تحریم ها بر علیه ایران اجرا شود.
با توجه به اینکه همه اعضای برجام مخالف اعطای این حق به آمریکا می باشند و با توجه به اینکه آمریکایی ها دیگر مطمئن هستند از طریق شورای امنیت نمی توانند کاری را، حد اقل در این راستا به پیش ببرند آنها تلاش دارند مساله را به هر نحوی شده به رای گیری مجمع عمومی سازمان ملل ارجاع دهند.
بر اساس نقشه آمریکایی ها که قرار است کشورهای عرب حوزه خلیج فارس هزینه مالی آن را عهده دار شوند و اسرائیل هم لابی های آن را انجام دهد، آنها تلاش خواهند کرد کشورهای مختلف را تطمیع کنند تا به نفع آمریکا رای دهند، مخصوصا کشورهای کوچک و ذره بینی مانند جمهوری دومینیکن که هیچ منافعی در منطقه خاورمیانه ندارد و برایش مهم نیست چه اتفاقی آنجا رخ می دهد.
در واقع بنیانگذاران سازمان ملل و برجام تصور نمی کردند روزی کار بخواهد به اینجا برسد و چنین چالشی چه برای سازمان ملل و چه برای برجام ایجاد شود که عضوی از یک معاهده بین المللی خارج شود بعد مدعی باشد که حق دارد بندی از آن را به نفع خود استفاده کند.
مخصوصا اگر این عضو یک عضو دائم در شورای امنیت باشد و بالاترین نفوذ را در سازمان ملل داشته باشد.
با توجه به اینکه چنین مکانیسمی در منشور و یا قوانین سازمان ملل تدوین نشده حال آمریکایی ها مدعی هستند که این ماجرا باید به رای مجمع عمومی گذاشته شود که در باره اش تصمیم بگیرد.
آنها امیدوار هستند با لابی هایی که انجام می دهند و با تطمیع های مالی که کشورهای عرب حوزه خلیج فارس می توانند راه بیاندازند رای مورد نظر خود را به دست آورند تا اعضای مجمع عمومی به حقانیت ایالات متحده به عنوان امضا کننده برجام بدون نیاز به عضویت در آن، در اجرای مکانیسم ماشه رای دهند و سپس مکانیسم ماشه اجرا شود و همه تحریم های شورای امنیت علیه ایران برگردد.
البته با توجه به اینکه ایرانی ها در حال تحمل شدید ترین تحریم ها می باشند، تصور نمی شود که بازگشت تحریم های شورای امنیت تاثیری روی آنها بگذارد، به هر حال به گفته ضرب المثل آنکه سرش زیر آب است فرق نمی کند که یک وجب زیر آب باشد یا صد وجب.
اما اتفاقی که پیش می آید این است که دیگر هیچ کشوری در جهان به مکانیسم های قانونی بین المللی باور نخواهد داشت و از این پس همه کشورهای جهان برای حل وفصل اختلافات خود به چنگ و دندان متوسل خواهند شد و نه گفتگو و دیپلماسی.
همچنین باید توقع داشت که دیگر فاتحه سازمان ملل و شورای امنیت نیز خوانده شود چون آخرین اقتداری که این تشکیلات برای احقاق حقوق کشورهای مختلف داشت نیز توسط ایالات متحده نابود خواهد شد.
