اسپوتنیک - به تازگی سلیم المسلیت عضو کمیته سیاسی ائتلاف ملی مخالف سوریه، رئیس شورای قبایل سوریه به ریا نووستی بیان کرده، که اپوزیسیون سوریه در آستانه نشست کمیته مشروطه سوریه در ژنو از شورای امنیت سازمان ملل می خواهد که نیروهای ایرانی و شبه نظامیان حزب الله در سوریه را با نیروهای روسی جایگزین کند.
عضو کمیته سیاسی ائتلاف ملی مخالف سوریه افزود: ما از شورای امنیت سازمان ملل می خواهیم در مورد اخراج کامل نیروهای و شبه نظامیان ایرانی از حزب الله از سوریه تصمیم بگیرد و آنها را با نیروهای روسی در تمام شهرهایی که توسط شبه نظامیان اشغال شده اند جایگزین کنیم.
در همین رابطه خبرنگار اسپوتنیک به گفتگو و مصاحبه با شعیب بهمن متخصص مسائل خاورمیانه، روابط ایران، روسیه و قفقاز و رئیس موسسه پژوهان جهان معاصر، پرداخته است و سوالاتی در این زمینه انجام داده است.
در گذشته نیز چندین بار چنین اتفاقی افتاده و نیروهای نظامی در سوریه جابجا شدند، نیروهای ایرانی در تمامی جغرافیای سوریه حضور دارند و این حضور، حضور موثری است؛ اگر در نقاطی که نقاط درگیری است جابجایی صورت بگیرد تا کمک به آرام تر شدن وضعیت و ثبات کند طرف ایرانی مخالفتی نخواهد کرد. چنین اقدامی را می توان در جابجایی نیروهای ایرانی با سوری بعنوان مثال ذکر کرد.
این موضوع موضوع آن چنان مهمی و تاثیرگذاری محسوب نمی شود، اگر در این نشست هدف نهایی ایران و روسیه که تقویت ثبات و حفظ صلح را در بر داشته باشد مخالفت آن چنانی با آن صورت نمی گیرد.
این تصمیم تا چه اندازه شانس تصویب در شورای امنیت سازمان ملل را دارد؟
احتمال اینکه چنین درخواستی به تائید سازمان ملل برسد ضعیف است چرا که کشورهای حاضر در شورای امنیت هیچ یک بازیگر فعال و تعیین کننده ای در حوزه مسائل سوریه به شمار نمی روند. تا به امروز قطعنامه و پیش نویس های گوناگونی را در مورد سوریه ارائه کرده اند عمدتا با وتوی روسیه و بعضی اوقات ین مواجه شده است.
تهران و مسکو با اشراف به مسائل سوریه و هماهنگی میان دو کشور حدالامکان اجازه بازیگری و ایفای نقش توسط سایر کشورها مخصوصا کشورهای غربی و آمریکا در سوریه را نمی دهند و از بروز چنین مسائلی جلوگیری می کنند.
آیا ایرانیان چنین اقدامی خواهند کرد؟ آیا در این تصمیم طرف روسیه سود دارد؟
موضوع کاملا مشخص است، بین ایران و روسیه برای حضور در سوریه توافقی وجود دارد و قاعدتا هر آنچه که دو کشور را در رسیدن به هدفشان که تقویت ثبات و رسیدن به صلح سوق دهد با حمایت هر دو کشور روبرو خواهد شد. بنابراین چنین مسائل کوچکی نمی توانند مسائل چالش انگیزی در روابط تهران و مسکو ایجاد نمایند.
روسیه از چنین تصمیمی حمایت نمی کند مگر اینکه طرف ایرانی بخواهد، روسیه از این اقدام پشتیبانی و همکاری لازم را خواهد کرد.
در سوی دیگر این مصاحبه، ولادیمیر ساژین کارمند ارشد موسسه شرق شناسی علوم روسیه و ایران شناس نیز در این باره چنین پاسخ داد:
در واقع من شک دارم که چنین اتفاقی رخ دهد، در کل می تواند در شورای امنیت ارائه شود ولی در کل از 5 کشور دارای حق وتو در شورای امنیت سازمان ملل نه روسیه و نه چین در برابر ایران اقدامی نخواهند کرد، گرچه قطعا ایران و روسیه که به صورت فعال در خاک سوریه حضور دارند در مسائلی تضاد مهم و قابل توجهی دارند اما پشتیبانی کردن از چنین تصمیمی از سوی مسکو بعید به نظر می رسد، به همین دلیل فکر نمی کنم که چنین تصمیمی رای بیاورد، حتی اگر فرض کنیم که روی هم رفته این تصمیم رای هم بیاورد، اساسا این تغییری در وضعیت کنونی به وجود نمی آورد.
به همین خاطر روسیه در شورای امنیت از این تصمیم پشتیبانی نخواهد کرد.
ایران سطح حضور خود در سوریه را کاهش داده است اما قصد ندارد سوریه را چه از لحاظ اقتصادی چه از لحاظ سیاسی و نظامی ترک کند، چرا که سوریه برای ایران حکم پیوند طلایی در مسیر شیعه، در زنجیره شیعی نفوذ ایران از عراق تا لبنان را دارد؛ به همین خاطر خیلی سخت هست که ایران را وادار به ترک از سوریه کرد.
من شخصا معتقدم که تمامی نیروهای خارجی حاضر در سوریه باید خاک این کشور را ترک کنند و بگذاریم خود سوریه ای ها مسائل سوریه را حل و فصل کنند.
