به یاد دارم اکثر بازاری ها تلاش می کردند یک ماشین معمولی و یک دست لباس معمولی بپوشند و به بازار بروند، تا به قول خودشان همرنگ جماعت باشند، اگر هم ماشین مدل بالا داشتند می گذاشتند برای مناسبت های خاص بیرون بیاورند.
در آن زمان هم اکثر مردم قانع بودند و اگر حتی بحثی جایی میان خانواده ها در مورد امکانات مادی مطرح می شد اکثرا به حاجی فلانی که بازاری ثروتمند بود اشاره می کردند و می گفتند ببین حاجی با این همه ثروت اش ماشین معمولی و لباس معمولی می پوشد بعد توقع دارید ما بالاتر از او رفتار کنیم.
دوره گذشت و طی یکی دو سه دهه اخیر خیلی ذهنیت ها تغییر کرد و دیگر مردم به آن فرهنگ سنتی خود قانع نبودند وبه یکباره فخر فروشی و ظاهر نمایی به بخشی از فرهنگ جامعه تبدیل شد.
همین فخر فروشی و ظاهر نمایی منجر شد بسیاری از خانواده ها از روی چشم و همچشمی مجبور باشند خود را به آب و آتش بزنند تا کسب ثروت کنند و بتوانند در مقابل دوست و فامیل و آشنا خودنمایی کنند.
یکی از اصلی ترین دلایل اش این بود که برخی از هیچ چی توانستند طی یک شبانه روز به ثروت های باد آورده دست یابند و خوب جنبه و ظرفیت این ثروت را نداشتند و در دلشان مانده بود که به دیگران نشان دهند چه قدر موفق هستند و چه ثروتی دارند و دیگر فقیر یا بد بخت و بیچاره نیستند.
برخی با تلاش و همت و توانمندی خود به ثروت رسیدند و برخی دیگر با دزدی و رانت و سوء استفاده از موقعیت های بوجود آمده.
در بسیاری از کشورهای پیشرفته، مثلا آمریکا، وقتی که مردم یا جوانان شخص ثروتمندی را می بینند که سوار ماشین گران قیمتی شده به یکدیگر می گویند "دمش گرم امیدوارم من هم تلاش کنم بتوانم مثل او ثروتمند شوم".
اما در ایران اگر کسی را با یک ماشین گران قیمت ببینند می گویند: "فلان فلاس شده معلوم نیست وابسته به کی و کجا است و از کجا دزدی کرده که چنین ثروتی را به دست آورده".
آیا به این تیپ ذهنیت توجه کرده اید؟
حتی در رسانه ها مشاهده می کنیم امروزه مثلا بحث اینکه فردی تعداد زیادی سکه و یا طلا و یا ارز داشته باشد به گونه ای خبر اش منتشر می شود که قطعا طرف دزدی کرده و مجرم است، در صورتی که هیچ قانونی در مملکت وجود ندارد که افراد نتوانند سرمایه خود را چندین برابر کنند و در حفظ آن کوشا باشند.
چون تعداد زیادی از راه های غیر قانونی به ثروت رسیده اند این ذهنیت در میان مردم ایجاد شده.
این شرایط موجب شده که بسیاری از افراد ثروتمندی که ثروت خود را از راه های مشروع به دست آورده اند، از ترس مواجهه با چنین شرایطی تلاش کنند ثروت های خود را از کشور خارج کنند و حتی خودشان هم به کشور دیگری مهاجرت کنند.
در شرایطی که مملکت بیش از پیش به این افراد نیاز دارد تا در مملکت باشند و ثروت خود را برای توسعه اقتصادی جامعه هزینه کنند، شرایطی ایجاد شده که این افراد مجبور به فرار از مملکت می شوند.
در واقع به همین دلیل هم هست که مثلا امروزه مشاهده می کنیم ارزش قیمت ارز در خارج از ایران بالاتر از قیمت آن در داخل ایران است، چون بسیاری به سمت خارج کردن پول های خود از مملکت هستند.
شاید برخی افراد دست اندرکار از روی نادانی و یا حتی از روی حسادت هم که شده خوشحال باشند که این افراد از ایران خارج می شوند اما باید توجه داشت خروج این افراد و این سرمایه ها از کشور می تواند منجر به فاجعه ای بزرگ برای مملکت شود.
نباید به این سمت برویم که ذهنیتی ایجاد کنیم مبنی بر اینکه ثروتمند بودن در ایران جرم است، جرم فقط این است که فردی ثروت را از راه نا مشروع به دست آورده باشد و بس.
