بر اساس تازه‌ترین آمار بانک مرکزی ایران میزان بدهی خارجی ایران، حجم بدهی‌های خارجی ایران در پایان اسفندماه سال ۹۷ معادل ۹ میلیارد و ۳۳۹ میلیون دلار بوده است. میزان بدهی‌های خارجی ایران در پایان سال ۹۸ حدود ۹ میلیارد و ۳۱ میلیون بوده که هفت میلیارد و ۴۹۲ میلیون دلار آن بدهی‌های میان‌مدت و بلندمدت و یک میلیارد و ۵۳۹ میلیون دلار از این میزان مربوط به بدهی‌های کوتاه مدت است.
در این راستا خبرگزاری اسپوتنیک به آقای عبدالمجید شیخی، کارشناس اقتصاد و استاد دانشگاه علامه به گفتگو نشسته است.
با وجود کرونا، تحریم ها، عدم اجرای معاملات خارجی، ایران موفق به کاهش 3.3 درصدی میزان بدهی های خارجی خود شده است، ایران این موفقیت را چگونه بدست آورده است؟
بر خلاف اهداف تحریم کنندگان چون آمریکا، دیدگاه ایران و نخبگان نظام بدین صورت است که ایران می تواند از شرایط تحریم استفاده کند و به آن به عنوان یک فرصت نگاه کند، این یک ابتکاری است که در واقع به زنده کردن استعدادهای خودمان بپردازیم، زنده کردن استعداد ها رشد تولید ناخالص داخلی را به همراه دارد، تا پایه های بنیادین اقتصاد کشور را تقویت کند. در این شرایط کرونا نیز، مزید بر علت شد و کرونا کاری کرد که ما این استعداد ها را بیشتر و بهتر کشف کنیم، دولت زمان بیشتری پیدا کرد و در این شرایط به استعدادهای داخلی ایران بیشتر توجه شد، شرایط ما حتی نسبت به قبل از کرونا بهتر شد، ما توانستیم بسیاری از مخارج پیش از کرونا را کاهش دهیم. تحریم ها نیز باعث شده است یک مقدار مخارج ارزی ما پایین بیاید، این امر در جهت بازپرداخت بدهی های خارجی کشور موثر بوده است.
ایران در چه زمینه ها و صنایعی به پیشرفت رسیده است که در نتیجه آن با افزایش تولید ناخالص داخلی توانسته میزان بدهی های بین المللی خود را در شرایط نا مساعد کنونی کاهش دهد؟
مقابله با تحریم ها یک برنامه 40 ساله بوده است، این یک برنامه لحظه ای یا موقتی نیست. بسیاری از زنجیره های تولید در کشور با مراحل مختلفی در طی زمان های مختلفی فعال شدند تا آن حلقه های مفقوده را توانسته ایم پر کنیم.
رشد ارزش افزوده ای که ما هم اکنون در ایران می بینیم در ابتدا تحت تاثیربخش کشاورزی، بخش صنعتی و فرآورده های نفتی و در مرحله آخر بخش خدمات فنی است، دانشگاهیان توانسته است میزان ارزش افزوده و تولید ناخالص داخلی را بیفزایند.
