اسپوتنیک به نقل از روزنامه "داگنس نایتر" چاپ سوئد می نویسد: لغو برده داری به معنای برقراری برابری نبود که هنوز هم وجود ندارد. و حتی امروز، بسیاری در ایالات متحده معتقدند که سیاه پوستان درد کمتری دارند.
ماریون سیمز پزشکی است که در قرن نوزدهم در ایالات متحده زندگی کرد. او لقب پدر بیماری های زنان و زایمان کسب نمود، او روشهایی را برای جلوگیری از بروز صدمات هنگام زایمان تهیه کرد. او این کار را بدون بیهوشی انجام داد. او دستگاه تناسلی برده های سیاه را، گاه در مقابل مردان سفید پوست برش می کرد. تا سال 2018، مجسمه تاریخی ماریون سیمز در سنترال پارک نیویورک ایستاده بود.
این هفته چهار سال از زمان اعلام نامزدی دونالد ترامپ برای انتخابات ریاست جمهوری می گذرد. از نظر ظاهری، او و سیمز مشترکات کمی دارند، اما این تنها در نگاه اول است.
اکنون بسیاری می گویند که ایالات متحده بر اساس نژادپرستی بنا شده است، آنها به سرنوشت جمعیت بومی آمریکا و برده های سیاهپوست که توسط مهاجران سفید پوست از آفریقا آورده شده اند، اشاره می کنند. وقتی آمریکا از انگلیس جدا شد و به گفتن سخنان زیبا باره آزادی پرداخت، لندن متوجه شد كه تقریباً همه این مبارزان دارای برده اند.
برخی مورخان معتقدند که این برده داری موجب جنگ آزادی بخش شد: آمریکایی ها می ترسیدند که انگلیس استفاده از این نیروی کار راحت را منع کند. آمریکایی ها حتی حق واردات برده ها را نیز در قانون اساسی درج کردند.
اما حتی پس از لغو برده داری، کار کارگران سیاه پوست در جنوب کاملاً شبیه کار برده ها بود. زنان سیاه پوست فقط در سال 1965 حق رأی را کسب کردند. تا به امروز، رای دادن برای سیاهپوستان به دلیل تنوع در شرایط رسمی و عدم دسترسی به مراکز رأی گیری دشوار است.
تفاوت وضعیت مادی سیاهان و سفیدپوستان بسیار زیاد است اما ثروت سیاهان گاهی اوقات خشونت تحریک می کند. در سال 1921 در تولسا، یک محله ثروتمندان، به صطلاح "خیابان وال استریت" محلی مورد حملات هوایی و غارتگری اوباشان سفیدپوست قرار گرفت. به قربانیان سیاهپوست هیچ جبران خسارت پرداخت نشد.
سربازان سیاه پوست آمریکایی غالبا هنگام بازگشت به خانه از خدمت در خارج با خشونت روبرو می شوند. تجربه پوشیدن لباس نظامی و عادت به رفتار احترام آمیز در خارج از کشور باعث می شود تا اعتماد به نفس آنها بیشتر شود. نژادپرستان سفید پوست نمی توانند این را تحمل کنند.
ماریون سیمز معتقد بود که زنان سیاهپوست نسبت به زنان سفیدپوست احساس درد کمتری دارند و تاکنون پرسنل پزشکی در ایالات متحده غالباً به این امر اعتقاد دارند و درد بیماران سیاه پوست کمتر جدی گرفته می شود.
مرگ و میر در بین کودکان سیاه پوست در ایالات متحده دو برابر بیشتر از سفیدپوستان است. زنان سیاه پوست سه تا چهار برابر بیشتر از زنان سفید پوست در اثر عوارض در دوران بارداری می میرند. آنها می گویند که فقر مقصر است. با این حال، حتی تحصیل کرده ترین زنان آمریکایی آفریقایی تبار نیز در معرض خطر بیشتر از زنان کمتر تحصیل کرده سفید پوست هستند.
با این وجود، مدتی بود که به نظر می رسید، اوضاع به تدریج در حال بهتر شدن است، طبقه متوسط سیاه پوستان گسترش می یابد، و آنها غالباً شروع به اشغال پست های بالا می کردند. در زمان جورج دبلیو بوش، کالین پاول و سپس کاندولیزا رایس وزیران امور خارجه آمریکا بودند. پس از آنها باراک اوباما روی کارآمد.
اهمیت ریاست جمهوری اوباما برای هویت شهروندان سیاهپوست آمریکا و عصبانیت برخی از سفید پوستان آن کشور بسیار بالا است. یک مرد سیاه پوست توانست رئیس جمهور آمریکا شود و این برای آمریکایی های سیاه پوست اثبات کرد که برابری در واقع امکان پذیر است. اما سفیدپوستان که معتقد بودند جایگاه فرعی سیاه پوستان بخشی از ماهیت ملت است، این موضوع را به عنوان یک کودتا ارزیابی کردند.
جناح راستگرای افراطی آمریکا مشتاق کسب مدرک تولد اوباما بوده و می خواستند ثابت کنند که پیروزی وی غیرقانونی بود و مسیر سیاسی ترامپ با حمله به مشروعیت اوباما آغاز شد. ترامپ کاملاً فهمید که هویت فرد سفیدپوست ایالات متحده در معرض خطر است.
امروز، ایالات متحده شاید قطب‌گراتر از همیشه باشد. در عین حال، ما می بینیم که بسیاری از آمریکایی ها برای نبرد با نژادپرستی مبارزه می کنند. امروزه 75 درصد از آمریکایی ها معتقدند که نژادپرستی یک مشکل جدی است، این 25 درصد بیشتر از چند سال پیش است.
هیچ یک از رئیسان جمهور دوران ما چنین روابط نزدیکی با راستگرایان افراطی و نژاد پرستان مانند ترامپ داشت. اما شاید نتیجه اصلی حکومت وی این باشد که کشور سرانجام با هم جمع شود و از ریشه های عمیق نژادپرستی خود رهایی یابد.
