در ادبیات فارسی، بخش سیاهرنگ شقایق، به «داغ» تشبیه شده که از هجران و دوری یار به وجود آمدهاست.
حافظ میگوید: ای گُل تو دوش داغ صبوحی کشیدهای ما آن شقایقیم که با داغ زادهایم
دختری با چتر در دشت پر از شقایق در کریمه
دشت شقایق در کریمه
گل شقایق در کریمه
دشت شقایق در کریمه
دشت شقایق در کریمه
دشت شقایق در کریمه
دشت شقایق در کریمه
دختری با گلهای شقایق و گلهای دیگر دسته گل درست می کند
دشت شقایق در کریمه
دشت شقایق در کریمه
