روزنامه چینی "گلوبال تایمز" نوشت: در بعضی راستاها، زندگی ما دستخوش تغییراتی شده، که باید فقط ده سال بعد اتفاق می افتاد. اما چنین شتابی باعث افزایش میزان خطرات نیز شده است.
خیابان های خالی، بیماران زجرکشیده، قهرمانی پزشکان و پرستاران، اقدامات اضطراری اتخاذ شده توسط دولت های کشورهای مختلف، این پیش زمینه وضعیتی است که توسط اپیدمی کروناویروس ایجاد می شود. در پس زمینه آن، تعلیق تولید فیلم و توقف پیشرفت حرفه های سنتی و رونق اینترنت است. همه اینها نشانگر تحولات عمیق در جهان است که توسط این بیماری همه گیر ایجاد می شود.
محدودیت چشمگیر رفت و آمد، بسته شدن مرزها و برقراری انزوای کشورها و افراد، انگار مردم را به قرون وسطی باز گردانده است. سازماندهی مجدد صنعتی جهان اجتناب ناپذیر است. توجه دقیق تر به "جهانی سازی مستقل" با هدف ویژگی های فرهنگی خودی و راه حل های مسایل بومی ممکن است حتی پس از پایان بیماری همه گیر ادامه یابد.
در هر کشور، هر آنچه که بدون تماس بین مردم محقق شود، به نیاز فوری مردم تبدیل می شود. لزوم پیشرفت سریع رشته های صنعتی بدون تماس و معاشرت انسانی به خوبی نمایان شده است. ربات ها، هوش مصنوعی، تجارت توسط وسایل الکترونیکی، کاربرد پهپادها، برگزاری کنفرانس های آنلاین، تشخیص تصویر و سایر صنایع پیشرفت شدید و سریع خود را آغاز کردند.
بی اختیار فکر می کنید که اگر ربات ها، فناوری های کار از راه دور و چاپ سه بعدی پیشرفته را یاد بگیرند، برای ایجاد زنجیره جهانی صنعت تولید، عبور از کشورها و اقیانوس ها ضروری نخواهد بود.
در حقیقت زندگی بدون تماس، یعنی پیشرفت هوش مصنوعی تا توانایی انسان ها محدود شود و این حرکتی است بسوی آینده. از یک طرف، این امر می تواند به مردم در تقویت توانایی دریافت اطلاعات از طریق شبکه اینترنت کمک کند و از سوی دیگر، آنها می توانند به سرعت کارایی ارتباط با دنیای خارج را افزایش دهند.
این بیماری همه گیر گرایش به زندگی را در عصر هوش مصنوعی و بدون تماس های بین فردی تسریع می کند. تا حدودی، این امر می تواند به بیکاری منجر شود، که باید برای مدتی اتفاق بیفتد تا ربات ها در مقیاس وسیع جایگزین انسان ها شوند. در آینده، بر اثر گسترش کاربرد ربات ها ، برخی افراد به حساب حداقل تامین اجتماعی بسر خواهند برد، چون به جای آنها ربات ها یا هوش مصنوعی کار خواهند کرد. اپیدمی کرونا ویروس فرا رسیدن این عصر را تسریع کرده است.
در مورد زندگی روزمره باید گفت که طبق آمارهای ماه فوریه سال جاری میلادی، سرگرمی روزانه در اینترنت از چهار ساعت ثبت شده در ماه ژوئن سال گذشته به هشت ساعت در حال حاضر رسیده است. این رویداد قرار بود ده سال بعد اتفاق بیفتد، اما در دوره کنونی به نقطه حساس رسیده است. همچنین بدان معنی است که علاوه بر هشت ساعت که هر روز می خوابیم، هشت ساعت از شانزده ساعت باقی مانده را در اینترنت می گذرانیم و این بیشتر از سرگرمی های ما در زندگی واقعی است. این بیماری همه گیر پیش از موقع ما را تحت فشار قرار داد تا در واقعیت مجازی به زندگی ادامه دهیم. به ویژه، سالمندان و افراد دور از اینترنت شروع به پر کردن فعالانه صفوف کاربران اینترنت کردند. به لطف کار بی وقفه آب و برق رسانی در خانه ها، ترویج کسب و کار اینترنتی در خانه و پخش اطلاعات در شبکه اینترنت، این اپیدمی به بقای مجازی "خانه نشینان" کمک کرده است.
مبارزه با اپیدمی کرونا شامل سه مرحله است - شناسایی، جداسازی، پیشگیری و کنترل. در این فرآیند، به فناوری "داده های بزرگ" توجه زیادی می شود. با ادغام منابع مختلف اطلاعاتی و استفاده از این فناوری شما می توانید اطلاعات مربوط به شناسایی افراد، رصد اقدامات، مسیر حرکت و وضعیت سلامتی آنها را سازماندهی و پردازش کنید. می توان گفت که این اولین پرونده در تاریخ بشر است که داده هایی با ماهیت ملی در هم می آمیزد و این درجه بندی براساس تشخیص هویت کاربر استوار شده است. توسعه مداوم این بیماری همه گیر منجر به توسعه بیشتر فناوری داده های بزرگ و بهبود توانایی افراد در استفاده از داده های بزرگ برای درک جامعه خواهد شد. بدین طریق، موقعیت کنونی به نفوذ داده های بزرگ به زندگی خصوصی آسیب پذیر جامعه کمک می کند.
اپیدمی کرونا ویروس، آغازگر بسیاری از وقایعی خواهد بود که بایستی تنها در آینده اتفاق می افتاد. این نوع شتاب باعث افزایش چشمگیر بسیاری از خطرات شده است که ما باید با کمک سازوکارهای پیشرفته تر شفاف سازی اطلاعات به آنها پاسخ دهیم. در عین حال، این موقعیت بسیاری فرصتهای پیشرفت را برای ما به وجود آورده که قرار بود تنها پس از ده سال ظاهر شوند. این امر ما را مستلزم انجام اقدامات اولیه برای تنظیم مفاهیم و تهیه استراتژی مربوطه می کند.
