اسپوتنیک - این نشریه ژاپنی یادآوری می کند: سازمان بهداشت جهانی که سخنان آنرا نقل کردیم، به طور خاص به ایتالیا اشاره می کند که در طول تاریخ به نقطه آغاز شیوع "مرگ سیاه" (طاعون) در سراسر اروپا تبدیل شده بود. در حال حاضر ایتالیا از هجوم مهاجران بسیار رنج می برد.
در تاریخ 10 مارس، ایتالیا اولین کشور اروپایی بود که محدودیت هایی را در مورد رفت و آمد شهروندان در استان های شمالی خود وضع کرد. پس از 2 روز، این رژیم در سراسر کشور اعمال گردید. بدنبال ایتالیا دیگر کشورهای اروپایی نیز همین کار را کردند.
اولین بیماران آلوده ها به کرونا ویروس که در تاریخ 31 ژانویه در ایتالیا کشف شدند، دو شهروند چینی بودند. از 18 مارس، تعداد مبتلایان به این بیماری در ایتالیا 35 هزار و 713 نفر (حدود نیمی از این تعداد آلوده ها در چین) و تعداد کشته شدگان 2978 نفر (تقریباً مشابه چین) بود. و این آمار با سرعت نگران کننده ای رو به رشد است. برخی از کارشناسان معتقدند که از 23 مارس، تعداد مبتلایان به 50 درصد و مرگ و میرها 20 درصد افزایش می یابد. در عین حال، آنها می گویند که سیستم بهداشت و درمان ایتالیا عملاً ویران شده است.
320 هزار چینی دائماً در ایتالیا (2018) بسر می برند. در سال 2019، 320 هزار گردشگر چینی از ایتالیا بازدید کردند. این تعداد کمتر از آمار مربوط به شهروندان ژاپنی در ایتالیا است. اما آنها به سرعت در حال رشد هستند.
روابط بین چین و ایتالیا به سرعت در چارچوب پروژه "یک کمربند - یک راه" در حال پیشرفت است. دو بندر ایتالیایی - جنوا و پالرمو که در بخش غربی این کشور واقع شده است، پیوندهای مهمی در مدیترانه هستند که ایتالیا را با مارسی فرانسه، بارسلون اسپانیا و اسکندریه مصر متصل می کند. دو بندر دیگر راونا و تریِست در شرق ایتالیا واقع شده اند. از طریق این بندرها مسیرهای دریای آدریاتیک به استانبول، قبرس و بیروت می گذرند. راونا توسط راه آهن با شمال با ایتالیا - میلان، بولونیا و پارما متصل شده است. تریِست دارای خط راه آهن به اروپا مرکزی است.
همه این بنادر مقصد های گردشگری مشهوری هستند که توسط شهروندان هر چه بیشتر چینی مورد بازدید قرار می گیرند. تریست مخصوصاً در بین چینی ها محبوب است، از آنجا که کشتی مسافرتی معروف مارکو پلو، که با آن بسیاری از گردشگران چین به سفرهای مدیترانه می روند، حرکت می کند.
بین جنوا و راونا در سواحل غربی ایتالیا در توسکانی دومین شهر بزرگ در این استان، پرااتو واقع است. معلوم است که از 200 هزار نفر جمعیت آن، حدود 25٪ یا 40 هزار نفر چینی هستند. با این حال، فقط حدود 15 هزار نفر از آنها با مجوز وارد کشور شدند. بقیه در اینجا به طور غیرقانونی زندگی می کنند.
ایتالیا به خاطر مراکز توریستی خود بسیار مشهور است، آنها در رم، فلورانس، ونیز و دیگر شهرها هستند. با این حال، شمال کشور که مرکز آن میلان است، منطقه صنعتی قدرتمند و پیشرفته و دارای منسوجات، کفش سازی، مبل سازی و دیگر رشته های صنعتی است و پراتو نیز در آن قرار دارد. ایتالیا مرکز مد جهانی است. این کشور از لحاظ تاریخی نقش پلی در تجارت غرب با شرق بازی کرده است، نقطه شروع آن در استانبول بود. اکنون نیز نقش ایتالیا بعنوان کشور ترانزیتی بسیار بالا است.
هزاران کارگر چینی برای شرکت در کارهای ساخت و ساز در سه بندر جنوا، پالرمو و تریست از چین آمده اند. در حال حاضر، حدود 5 هزار نفر چینی در آنجا کار می کنند. بسیاری از آنها از کشورهای آفریقایی سودان و دیگر کشورها به ایتالیا منتقل شدند. طبق برخی تخمین ها، بیش از 100 هزار چینی به طور غیرقانونی در ایتالیا بسر می برند. مسلما در بین آنها افراد زیادی به گروه های جنایتکار چینی تعلق دارند. طبعا در ایتالیا یک جمعیت بزرگ و فعال چینی وجود دارد و مبادله مردم بین این کشور و چین دائما رو به افزایش است. بنابراین قابل فهم است که با گسترش کرونا در چین، این ویروس به راحتی می توانست به ایتالیا نفوذ کند.
سی ان ان، تصاویر مستند از اوضاع بحرانی در ایتالیا نشان داد، جایی که پس از اعمال محدودیت ها، مردم ماسک نزده بدون ترس از ابتلا به کرونا در تراس های کافه جمع می شدند و گپ می زدند و آزادانه در اطراف شهرها و مناطق روستایی گردش می کردند. محدود کردن رفتار آزاد جوانان ایتالیایی به ویژه دشوار بود.
و اما وضعیت بهداشتی و اپیدمیولوژیک در ایتالیا چندان خوب نیست. از این نظر ایتالیا بسیار عقب مانده تر از ژاپن است. این وضعیت از زمان قرون وسطایی تغییر نکرده است. در قرن چهاردهم میلادی، اپیدمی طاعون ("مرگ سیاه") در سراسر اروپا گسترش یافت. اعتقاد بر این است که طاعون نیز از چین سرچشمه گرفته و از طریق مسیرهای تجاری در دریای سیاه به اروپا رسیده است. در نتیجه بر اساس برخی تخمین ها، حدود 80 میلیون نفر بر اثر این بیماری وحشتناک در جهان و حدود 30 میلیون در اروپا جان خود را از دست دادند.
برخی مورخان معتقدند که ویروس طاعون از طریق خاورمیانه به اروپا آمده است، اما مطالعات اخیر حاکی از آن است که از طریق دریای خزر به شهر بندری کافا (اکنون فئودوسیا) در دریای سیاه منتقل شده و بعد از آن به اروپا آمد. طاعون از همان كافا به خاورميانه و آفريقا رفت. در ایتالیا، اپیدمی طاعون به سرعت آغاز شد، زیرا این کشور اولین کشور اروپایی در مسیرهای تجاری از شرق به غرب بود. نقطه اصلی برای ورود طاعون به ایتالیا، قسطنطنیه (استانبول کنونی) بود.
می توان به تاریخ یکی از مرفه ترین شهرهای ایتالیا قرون وسطایی فلورانس، که در مورد آن شواهد تاریخی ارزشمند بسیاری حفظ شده است، نگاهی انداخت. در آن زمان در آن شهر سلسله معروف مدیچی حاکم بود. حدود 100 هزار نفر در خود شهر و 300 هزار نفر دیگر در شهرها و روستاهای اطراف آن زندگی می کردند. ترکیب اجتماعی آن زمان آن منطقه مطابق نسبت 1: 1: 45 به اربابان و شوالیه ها، کاهنان و عوام تقسیم می شد. طاعون همه این اقشار اجتماعی را به طور مساوی تقریبا تا صفر كاهش داد.
تا آوریل سال 1348، چند هفته پس از شروع اپیدمی، روزانه 60-80 نفر در این شهر و اطراف در می گذشتند. تا ژوئن سال 1348، روزانه 100 نفر در فلورانس جان می دادند و تا اوت به 400 نفر رسید. در نهایت، 60 هزار نفر در این شهر جان باختند و جمعیت آن بیش از نیمی کاهش یافت. از آنجا که تعداد تلفات در بین اقشار دهقانان و صنعتگران بصورت قابل توجهی بیشتر بود، کمبود غذا و کالاها شروع شد. به علت مرگ اکثر کاهنان، قدرت کلیسا تضعیف شد. هرج و مرج در خیابان ها حکمفرما گردید. بسیاری از مردان شاغل مردند. فقط زنان و کودکان باقی ماندند. میزان زاد و ولد در این شهر به طرز چشمگیری کاهش یافت. پس از آن، اپیدمی های طاعون 14 بار دیگر در اینجا اتفاق افتادند و حتی در سال 1500 هم جمعیت فلورانس افزایش نیافت.
در طول اپیدمی ها در فلورانس، شورای ویژه نظارت بر بهداشت عمومی تشکیل می شد که از حاکم و کاهنان ارشد تشکیل شده بود. این شورا به خود حق اعمال محدودیت ها در حرکت افراد را به خود داده، افراد وارد شده و بازدید کنندگان را تحت نظارت دقیق پزشکی قرار می داده و در مورد ساخت بیمارستانهای جدید تصمیماتی می گرفت. بدین سان، حتی در فلورانس در دوره قرون وسطایی، تدابیری اتخاذ شده بود که برای جلوگیری از شیوع اپیدمی کرونا در ایتالیا امروزی، لازم و ضروری است. این محدودیتها: جلوگیری از تماس بین مردم ، کنترل دقیق پزشکی بر بازدید کنندگان و ساخت بیمارستانهای جدید ضد عفونی است.
اگر به آمار شیوع کرونا در جهان توجه کنیم، می بینیم که پس از کره جنوبی، چین، ایتالیا و ایران، اسپانیا (13،716 آلوده، 558 مرگ) ، فرانسه (9143 - 264) و آلمان (7198 - 24) قرار دارند. بنابراین، از بیست کشور برتر جهان که بیشترین موارد ابتلا را دارند، سیزده کشور به اروپای غربی تعلق دارند.
تاریخ به ما می آموزد که دنیاگیری هایی که از ایتالیا آغاز شده است همیشه به سرعت در سراسر اروپا رواج پیدا می کرند. اپیدمی طاعون که از سال 1347 در ایتالیا آغاز شد، بعدا در فرانسه و اسپانیا در سال 1348 کشف گردید و در همان سال این مرض به انگلیس نفوذ کرد. امروزه، هنگامی که وسایل نقلیه نسبت به وسایل قرون وسطایی اصلا غیرقابل مقایسه شده اند و دوره پنهان ویروس دو هفته است، احتمال شیوع گسترده آن بسیار بالا شده است. در عین حال، مرگ و میر ناشی از آن رو به افزایش است و حالا در ایتالیا از 8 درصد فراتر رفته است. به نظر می رسد نه تنها در ایتالیا، بلکه در سایر کشورهای اروپایی، به عنوان مثال، در فرانسه، آلمان و انگلیس که روابط فعالی با چین دارند، انتشار ویروس که از راه های مختلفی از چین وارد آنها می شود، امکان پذیر است.
یک دلیل مهم دیگر وجود دارد و آن به رفت و آمد های تعداد زیادی از مهاجران و پناهجویان از خاورمیانه و آفریقا به اروپای غربی مربوط است. به عنوان مثال، بر اساس این فرض که ممکن است برخی از مهاجران در مرز ترکیه و یونان ناقل کرونا ویروس باشند و می توانند پرسنل اردوگاه ها را آلوده کرده و سپس ویروس می تواند در سرتاسر اروپا گسترش یابد. ناگفته نماند که در حال حاضر تعداد زیادی از پناهجویان در این اردوگاه ها جمع شده اند.
کشورهایی وجود دارند که تعداد موارد شناسایی شده ابتلا به عفونت کرونا در آنها اندک بوده و این امری مشکوک است. ظاهراً این به این دلیل است که امکان انجام آزمایش های گران قیمت کرونا ویروس وجود ندارد. مهاجران از همین کشورها به اروپای غربی می رسند و مشکلات این سامان را مضاعف می کنند.
به همین دلیل سازمان بهداشت جهانی، اروپای غربی را "مرکز توسعه پاندمی کرونا" اعلام کرده است.
