اسپوتنیک - بسیاری اتفاقات امروزی که برای ایران پیش می آید را به شرایط لیبی تشبیه می کنند.
زمانی لیبی از نظر قدرت مالی و ثروت زبان زد خاص و عام بود.
برای ده ها سال کشورهای اروپایی کشورهای آفریقایی مخصوصا شمال اروپا را استعمار کرده بودند و منابع این کشورها را می دزدیدند.
انقلاب های لیبی و الجزایر برای خارج کردن استعمارگران ایتالیایی و فرانسوی در تاریخ ثبت شده.
از همان زمان هم اروپایی ها با نارضایتی کشورهای شمال آفریقا را ترک کردند.
همیشه امید به استعمار مجدد این کشورها در ذهن اروپایی ها بود و آنها نقشه های کذایی برای استعمار مجدد این کشورها در ذهن می پروراندند و می پرورانند.
اما اینبار رهبری این کشورها با ایالات متحده است و تا زمانی که آمریکا سهم بزرگ کیک را نخورد به آنها اجازه نمی دهد تا ته مانده ها را بردارند.
به همین دلیل هم هست که اروپایی ها با آمریکایی ها در هر قدمی همراه هستند و در هر تبانی ای همکاری می کنند.
شاید بد نباشد به تاریخ برگردیم و ببینیم چگونه غربی های وحشی که هیچ منابعی در اختیار ندارند امروزه به جنتلمن های اتوکشیده تبدیل شده اند و اهالی شرق که تاریخ فرهنگ و تمدن انسانیت را بنا گذاشته اند و از ثروت های خدادادی برخوردار هستند در بد بختی و بیچارگی زندگی می کنند.
چون به قول معروف یک سری دزد غارتگر و کلاهبردار و کلاش به جان اهالی شرق افتاده اند تا هر آنچه دارند را به یغما ببرند.
اگر به تاریخ برگردید می بینید ثروت اصلی اروپایی ها هم از غارت ثروت های شرق به دست آمده.
به هر صورت شاید برخی به یاد داشته باشند که ایالات متحده و کشورهای اروپایی فضاسازی های رسانه ای بسیار سنگین بر علیه لیبی راه انداختند و این کشور را وادار کردند تا در مورد نیروگاه های هسته ای و موشک ها و تسلیحات کشتار جمعی شیمیایی و بیولوژیک که در اختیار داشت مذاکره کند.
اول با بحث هسته ای و واهمه از اینکه لیبی ممکن است به دنبال سلاح هسته ای باشد شروع شد، توافق کردند و بعد ایالات متحده از توافق خارج شد و اعلام کرد که توافق را کامل نمی داند و باید در مورد همه تسلیحات کشتار جمعی لیبی گفتگو کنند، باز هم توافق کردند اینبار اروپایی ها به هم زدند و اظهار داشتند موشک های لیبی می تواند به اروپا برسد و باید آنها را نابود کند.
معمر القذافی هم با همه خواسته های آنها موافقت کرد و حتی کارخانه های هسته ای و شیمیایی و بیولوژیک لیبی و موشک ها را بار کشتی زد و به آمریکا فرستاد.
باز هم بهانه آوردند که حتما جایی چیزی را قایم کرده و تحریم های کذایی بر علیه لیبی وضع کردند و اموال لیبی در آمریکا و اروپا را قفل کردند.
قذافی اعلام کرد هر کارشناسی که سازمان ملل بخواهد بفرستند به عنوان مهمان لیبی از او پذیرایی خواهد شد و کلیه هزینه ها را دولت لیبی پرداخت خواهد کرد تا همه مطمئن شوند که دیگر هیچ چیزی در لیبی نیست.
پس از اینکه مطمئن شدند که دیگر لیبی هیچ تسلیحاتی برای دفاع از خود ندارد شروع کردند جنگ روانی و رسانه ای بر علیه قذافی راه انداختن و خیابان ها را بر علیه او شلوغ کردند.
سپس به یک سری اسلحه دادند تا به خیابان ها بیایند و از هر دو طرف هم نیروهای امنیتی هم تظاهر کنندگان آدم بکشند، همه گناه ها را نیز گردن دولت قذافی انداختند.
به یکباره اعلام کردند که برای حمایت از مردم لیبی ورود می کنند و به این ترتیب ارتش های ناتو وارد لیبی شدند و خوب همه دیدند چه بلایی سر لیبی آمد.
پس از پایان جنگ در لیبی وقتی که دولت جدید مستقر شد تقاضا کرد که اموال دولت لیبی آزاد شود اما اروپایی ها و آمریکایی ها به بهانه اینکه هنوز این دولت ثبات ندارد حاضر نشدند تا اموال دولت لیبی را آزاد کنند، البته آن اموالی که دولت لیبی کشف کرده بود و بقیه را کلا مخفی نگه داشتند.
برخی را اجیر کردند و از لندن و پاریس و رم و واشنگتن رسانه های وابسته به آنها وعده وعید های کذایی به آنها دادند که اگر قذافی برکنار شود چه می شود، البته پس از سقوط قذافی و نابودی لیبی یک نفر از آنها حتی برای سر زدن به لیبی نیامدند و با پولهایی که از کشورهای عرب حوزه خلیج فارس و اروپایی ها و آمریکایی ها گرفته اند در حال خوشگذرانی می باشند و فقط مردم لیبی هستند که همه بد بختی ها را متحمل می شوند.
مردم لیبی را هم به جان هم انداختند و امروزه سنگ روی سنگ در لیبی بند نیست.
امروزه لیبی که بخش های نفوذ کشورهای مختلف اروپایی و آمریکا تبدیل شده و نفت ومنابع خدادادی این کشور را غارت می کنند.
نفت لیبی را به هزینه استخراج خریداری می کنند و به جای پول آن هم به گروه های مختلف تسلیحات می دهند.
کافی است به ماجرای لیبی توجه داشته باشیم تا متوجه شویم چه نقشه ای برای ایران کشیده شده و متوجه باشیم که اگر ایرانی ها کوتاه بیایند قرار است چه بلایی سرشان و سر کشورشان بیاید.
