تنها چیزی که از سخنان وی می شد متوجه شد این بود که ایالات متحده از شورش و هرج و مرج در ایران حمایت می کند و هر کسی قدمی در این راستا بردارد مورد حمایت آمریکا خواهد بود.
اگر نخواهیم تئوری توطئه را بپذیریم و تحلیل خودمان را بر مبنای اینکه آمریکا می خواهد ملت ایران را کمک کند قرار دهیم احتمالا باید تصور کنیم چون آمریکایی ها 40 سال است در ایران سفارت ندارند با مردم ایران آشنایی کافی ندارند و همه دیدگاه ها و تفکر های آنها یا بر اساس داده های اشتباهی که بیش از چهل سال قبل از ایران جمع آوری نموده بودند بنا شده و یا بر مبنای دروغ هایی که توسط مخالفان ایران به آنها القا می شود بنا شده.
شاید هم هنوز سیاست های خود را روی تصورات ایرانی هایی که بیش از چهل سال است ایران را ترک کرده اند بنا می کنند.
به هر صورت اولین قدم آمریکایی ها باید این باشد که بپذیرند اگر سیاست های آنها بر علیه ملت ایران درست بود شاید کار روابط ایران و آمریکا به جایی که امروز رسیده نمی رسید.
جناب آقای پمپئو،
نکته ای که آمریکایی ها باید متوجه باشند این است که ملت ایران با دیگر ملت های منطقه بسیار فرق می کنند و نمی توان همان سیاست هایی را که آمریکایی ها در دیگر کشورهای منطقه پیاده کرده اند در ایران پیاده کنند.
به قول لورانس عرب، جاسوس به نام انگلیسی ها، بر عکس عرب ها ایرانی ها وقتی گشنه باشند شورش نمی کنند بلکه وقتی سیر هستند شورش می کنند.
بر اساس همین تحلیل آقای لورانس عرب، که البته بسیار هم دقیق است، آمریکایی ها هر چه قدر بر ملت ایران بیشتر فشار بیاورد و تحریم های کذایی اعمال کند ملت ایران با هم متحد تر می شوند، پس توجه داشته باشید که تحریم ها در مورد ملت ایران معمولا بصورت تاریخی نتیجه معکوس دارد.
ایرانی ها در چشم به هم چشمی به یکدیگر رقابت می کنند اما هیچ وقت توان آن را ندارند که ببینند از انگشت یک هموطن دیگرشان خون بیاید.
اکثر خارجی ها وقتی به ایران می آیند از تعارفاتی که نسبت به آنها می شود شکه می شوند و مثلا وقتی که می روند خرید اکثر مغازه داران وقت پرداخت به آنها می گویند قابلی ندارد و مهمان ما باشید، اما وای به حالشان اگر پول خرید را پرداخت نکنند.
آقای پمپئو خیلی تحت تاثیر تعارفات ایرانی نما هایی که اطرافتان هستند تحت قرار نگیرید، وای به حالتان اگر خرجشان را ندهید.
امروزه تحریم های آمریکا منجر به آن شده که طبقه خاصی از ثروتمندان مقتدر در جامعه ایران ظهور پیدا کنند که هنر دور زدن تحریم های آمریکا را دارند و در واقع همین ها شدید ترین مخالفین دوستی ایران و آمریکا هستند، اگر واقعا آمریکا به دنبال کمک به ملت ایران است بهتر است همه تحریم ها را رفع کند تا این طبقه از بین برود و یک مانع بر سر دوستی ایران و آمریکا رفع گردد.
همچنین اگر آمریکایی ها می خواهند حسن نیت خود را به ایرانی ها نشان دهند بد نیست که اختلاس گرانی را که پولهای هنگفت ملت ایران را دزدیده اند و به آمریکا یا کانادا یا کشورهای اروپایی فرار کرده اند را بازداشت کنند و کتف بسته همراه با اموالشان تحویل ملت ایران دهند.
آنوقت واقعا مردم ایران احساس می کنند که آمریکایی ها در کنار آنها هستند و نه در کنار دزدان و اختلاس گران.
همچنین اگر آمریکایی ها واقعا حامی ملت ایران می باشند بد نیست همه آقازاده ها و منسوبین به شخصیت های ذینفوذ را از آمریکا و اروپا اخراج کنند و به ایران برگردانند و از ویزا دادن به آنها خودداری کنند تا اینها نتوانند از اموال ملت ایران در خارج ایران استفاده کنند.
وقتی که آمریکایی ها و اروپایی ها به این افراد (دزدان و اختلاسگران و آقازاده ها و منسوبین آنها ) ویزا می دهند و آنها را در آغوش خود حفظ می کنند ودر مقابل مردم معمولی ایران را تحریم می کنند و به آنها ویزا برای سفر معمولی نمی دهند، عملا نوعی دوگانگی در رفتار خود به ملت ایران نشان می دهند.
همچنین باید توجه داشت فرهنگ و ذات ملت ایران به قول معروف حسینی است و بر اساس حمایت از مظلوم بنا نهاده شده.
وقتی که ملت ایران می بینند که آمریکایی ها و همپیمانانشان بر علیه ملت های منطقه ظلم می کنند نمی توانند تماشاگر باشند و قطعا سعی می کنند به هم نوعان خود کمک کنند.
پس اگر واقعا آمریکایی ها می خواهند حامی ملت ایران باشند بد نیست از دخالت و ظلم و ستم (هم خودشان هم همپیمانانشان) بر علیه ملت های منطقه دست بردارند تا ملت ایران را تحریک نکنند که به کمک آنها بشتابند.
نکته دیگری که بسیار مهم است این است که ملت ایران ملت جنگ طلبی نیست و تا وقتی که جنگی به آن تحمیل نشود وارد جنگ نمی شود اما اگر بنا باشد بجنگد به یکباره ژیان می شود.
وقتی هم که ملت ایران مورد تهدید قرار داشته باشد محال است سلاح خود را زمین بگذارد.
به همین دلیل ماجرای خلع سلاح ایرانی ها را باید فراموش کنید و تصور نکنید که مانند دیگر کشورها می توانید از همان استراتژی بر علیه ایرانی ها استفاده کنید.
بر عکس برخی کشورهای همسایه ایران بزدلانی هستند که خوی درندگی دارند واگر سلاح در دست داشته باشند ممکن است دست به هر کاری بزنند، کما اینکه در جنگ عراق بر علیه ایران شاهد آن بودیم که آنها در اولین لحظه که احساس کردند ممکن است بتوانند به ملت ایران گزندی بزنند جنگ به پا کردند.
در واقع سلاح های دفاعی ایرانی ها خود به نوعی موجب ایجاد استقرار و ثبات و امنیت در منطقه می باشد.
پس اگر واقعا ایالات متحده به فکر ملت ایران است و به دنبال ایجاد امنیت و ثبات در منطقه می باشد بهتر است بحث برنامه های دفاعی ایران را فراموش کند و به جای این بحث ها به فکر کم کردن فروش سلاح به کشورهای همپیمان آمریکا در منطقه باشد.
