به گزارش اسپوتنیک، اعتراضات خیابانی از روز جمعه در تهران و سایر شهرها به دلیل تصمیم مسئولان مبنی بر افزایش قیمت بنزین یک و نیم به دو برابر ادامه داشته است. علاوه بر این سهمیه فروش خرده فروشی سوخت معرفی شده است. در شیلی، جایی که مبارزه با افزایش کرایه های مترو در سانتیاگو، به شکست مترو منجر شد.
آشفتگی سیاسی داخلی با فعالیت های خیابانی بسیاری از کشورها را در بر می گیرد، صرف نظر از موقعیت جغرافیایی، دولت ها، سنت های نظام سیاسی و جایگاه در رتبه بندی های جهانی رونق ملی نیز باید مورد توجه قرار گیرد.
چه تفاوتی بین بولیوی و ایالات متحده وجود دارد، اگر در هر دو مورد شکاف عمیق در جامعه وجود داشته باشد و گروه های نخبه ای که با هم درگیر هستند، آماده باشند تا سرنوشت دولتشان را برای پیروزی در خط مشی خود قرار دهند؟
چه فرقی بین فرانسه و هنگ کنگ وجود دارد، جایی که اعتراضات ماهها با وجود سرسختی و تلخیش، به قالب یک پدیده آب و هوایی بدل شده است که در قدرت مقامات و اوضاع عمومی کشور تأثیر نمی گذارد.
چه تفاوتی بین ایران ضد آمریکایی و شیلی سازش ناپذیر وجود دارد؟ اگر معترضین علیه دولت با اشتیاق امکانات مهم زیرساختی را از بین ببرند، این یعنی به این خاطر آنها به خیابان ها رفتند؟
شایسته است بدانیم که بین اینها و بسیاری از نمونه های تازه دیگر تفاوت اساسی وجود ندارد. تمام دنیا وارد دوره ای بسیار ناخوشایند و دشوار شده است که کشور های مختلفی به طور کلی با همان مجموعه مشکلات روبرو هستند.
تشدید پدیده های بحران در اقتصاد، اتخاذ تدابیر غیرمعمول برای غلبه بر آنها، افزایش نارضایتی عمومی و تنش سیاسی که در چنین شرایطی کاملاً طبیعی است و تشدید تعارضات در درون نخبگان در مسیر بیشتر توسعه ملی است و همه اینها برخلاف ظهور گسترده آشفتگی های ژئوپلیتیکی در مواجهه با ظهور گسترده چالش های پیچیده و فرصت های پرخطر است و نه تنها مخالفان، بلکه اغلب نزدیکترین متحدان شما آماده اند تا نمک بر روی زخم بپاشند.
جای تعجبی نیست که تعداد بیشتری از کشورها با اعتراضات گسترده و شورش ها و بی ثباتی سیاسی داخلی دست و پنجه نرم می کنند.
سوال اصلی: کدام یک از کشورها بیشترین شانس را دارند که بتوانند با موفقیت بر این دوره غلبه کنند. برخی از عوامل مؤثر در موفقیت در حال حاضر کاملاً آشکار است. شما فقط باید به دقت کشورهایی را ببینید که با این چالش کنار می آیند. به هر حال، این تنها چین یا فرانسه نیست. تجربه روسیه، جایی که رویدادهای گسترده غیر مجاز نیز در آن رخ می دهد، کاملاً حاکی از آن است.
اولا، هرچه سطح درگیری در نخبگان ملی پایین تر باشد، شانس بی ثبات کردن کشور به طور کلی کمتر است. ثانیا، البته تعهد دستگاه های اجرای قانون به سیستم موجود و تمایل آنها برای خدمت به آن و محافظت از آن، از اهمیت حیاتی برخوردار است.
با توجه به شرایط و همچنین ویژگی هایی، سیستم دولتی ایران از جمله ساختار نظامی-سیاسی خاصی که دارد به عنوان مثال پاسداران انقلاب اسلامی، به نظر می رسد واشنگتن مجبور است به طور عمده فقط در توییتر به مبارزه با "رژیم فاسد در قدرت" ادامه دهد و بس.
