زور بازوی بانوی ایرانی که از مردان فراتر رفته است + تصاویر

اسپوتنیک — به عقیده بسیاری، کشیدن تریلی 13 تنی کار هر کسی نیست اما گیتی موسوی، بانوی ایرانی 44 ساله، افعال خواستن و توانستن را صرف کرده و موفق شد تا این تریلی را با زور بازوی خود حمل کرده و این رکورد را در گینس ثبت کند. گفته شده است که این کار برای مردان نیز کار بسیار دشواری است اما این بانوی اهل شهر تبریز با ایمان به خود توانست پا فراتر از تصورات جهانیان از یک بانو بگذار و با این کار خود علاوه بر برانگیختن تعجب و تحسین همگان، عنوان ضعیفه را از بانوان حذف کند. گفته شده است که قدرت بدنی، عضله‌های قوی و هماهنگی بین جسم و ذهنش برگ برنده او در این ماراتن نفسگیر بوده است. گیتی موسوی لقب قوی ترین بانوی جهان را به خود گرفته است اما معتقد است که قوی بودن به زور بازو نیست. او مادران شهدا را از خود قوی تر می پندارد و معتقد است افرادی که بر نفس اماره خود پیروز می شوند، قویترین ها هستند. او از جنگ با غول پیکرهای آهنین لذت می برد و معتقد است که این کار اراده او را قوی تر می کند.

گیتی موسوی، بانوی قدرتمند و موفق ایرانی در مصاحبه با خبرگزاری اسپوتنیک به سوالات در مورد  تجربیات شگفت انگیز خود پاسخ داده است.  

اسپوتنیک: چطور شد که به فکر ثبت رکورد در گینس افتادید؟

خواسته من از زندگی همیشه این بوده است که بتوانم استعدادی را که دارم نشان دهم. سال ها پیش که من جوانتر بودم امکانات کافی وجود نداشت تا استعداد خود را به نمایش بگذارم. تا اینکه همین اواخر با خود فکر کردم که رفته رفته با بالاتر رفتن سن و کمتر شدن قدرت بدنی من دیگر این امکان را نخواهم داشت تا نمایش قدرت انجام دهم. قدرت بدنی من نیز ۵۰ درصد کم شده بود بنابراین تصمیم گرفتم نا هر چه زودتر این کار را انجام دهم و مردم هم آن را ببینند.

اسپوتنیک: از چه زمانی ورزش را شروع کردید و چه ورزش هایی تا به حال انجام داده اید؟

من از زمانی که مدرسه می رفتم یعنی هفت سالگی ورزش را شروع کردم. والدین من، مرا به کلاس های گوناگون ورزشی می فرستادند اما دنبال کردن ورزش توسط من به صورت حرفه‌ای نبود. در دوره دبیرستان در مسابقات آمادگی جسمانی و دو که بین دبیرستانهای مختلف در سطح استانی برگزار می‌شد، اکثرا مقام می آوردم و موفق به کسب مدال قهرمانی می شدم. در آن زمان من ۶۰ کیلوگرم وزن داشتم و قدم ۱۷۰سانتی متر بود. پس از آن وارد دانشگاه شدم و در حالیکه که ورزشکار بودم در رشته ادبیات فارسی نیز تحصیل می کردم. در دانشگاه هم به شکل آماتور به ورزش والیبال و بدنسازی مشغول بودم. پس از ازدواج بچه دار شدم و در حال حاضر یک دختر ۱۴ساله دارم اما ورزش را به شکل بدنسازی و پیاده روی ادامه دادم. ورزش حرفه ای من از ۶ الی ۷ سال پیش شروع شد که کاملا وارد حوزه ورزش حرفه‌ای و قدرتی شده‌ام.

اسپوتنیک: چه چیزی الهام بخش شما در انجام این کار بوده است؟

هر کاری که انسان انجام می‌دهد حتما زمینه قبلی داشته است. اولین باری که من وارد محیط اینترنت، اینستاگرام و فضای مجازی شده ام اولین چیزی که در مورد آن جستجو کردم رکورد های گینس بوده است. چون واقعا علاقه داشته و می دانستم که قادرم از نظر قدرتی کاری انجام بدهم که برای همه جای تعجب باشد. همیشه هم دوست داشتم که استعداد خود را نشان بدهم. ممکن است کسی علاقه داشته باشد که نقاشی بکشد یا کسی علاقه دارد که کار خیاطی انجام دهد، من هم همیشه علاقه داشتم که کارهای سنگین انجام دهم. این مسئله در درون من بود و نمی توانستم جلوی خود را بگیرم. به خاطر همین هم تصمیم گرفتم که رکوردهای گینس را دنبال کنم. پس از آن با آقای اشکان دشمن زیاری برخورد کردم که مشاور رکوردداران ایرانیان در گینس هستند. من آیتمی انجام دادم که در آن تایر لودر ۳۰۰ کیلویی را غلت می دادم. ایشان این فیلم را دیدند و از من در مورد صحت آن سئوال کردند. ایشان از من پرسیدند که آیا واقعا خودتان این کار را انجام داده اید؟ من هم صحت آن را تایید کردم. ایشان از من پرسیدند که آیا می توانید رکورد گینس را بزنید؟ من در پاسخ گفتم که بسیار مشتاق هستم و انجام دادن این کار یکی از آرزوهای من است. پس از آن وارد تمرین کشیدن تریلی شدم. یک بار این کار را تمرین کردم و بار دوم توانستم یک تن بیشتر از رکورد جهانی را جا به جا کنم.

 در اصل ثبت رکورد در گینس یک رویایی از کودک و نوجوانی در درون من بود اما کسی نبود که من را در این مسیر هدایت کند.

اسپوتنیک: آیا قبولی در آزمون گینس دشوار بوده است؟

ابتدا آقای اشکان بررسی کردند و در مورد رکوردهای گینس اطلاعاتی را به من دادند. ایشان به من گفتند به دلیل اینکه عضلات پای بسیار قوی دارم خیلی بهتر می‌توانم تریلی را روی زمین بکشم. کسانی هستند که وزنه بردارند و وزنه های خیلی سنگین را جا به جا می کنند اما انجام این کارها علاوه بر عضلات پا، نیازمند مچ قوی است. من پاهای قوی دارم اما مچ من به اندازه پاهایم قوی نبود بنابراین به من گفتند که نمی‌توانم در حد ثبت رکورد در گینس وزنه برداری کنم. به پیشنهاد ایشان من کشیدن تریلی را امتحان کردم و توانستم بیشتر از رکورد جهانی این کار را انجام دهم. پس از فرستادن فیلم تمرین خود مورد تشویق ایشان قرار گرفتم. ایشان به گینس در مورد من اطلاع دادند و شرایط شرکت در آزمون را جویا شدند. شرایط گینس به این صورت بود که ماشین باید حالت خلاص داشته باشد، زمین کاملا مسطح بوده و مسافت کشیدن تریلی۳۰ متر باشد. ایشان به همراه ۵ دوربین به تبریز آمده و من یک‌بار دیگر هم تمرین کردم و پس از آن برای سومین بار این کار را انجام دادم. چون ما در ایران در تحریم به سر می بریم هیچ نماینده‌ای از گینس به ایران نمی آید و از دفاتر گینس واقع در شهرهای لندن و دبی هیچ نماینده‌ای به ایران فرستاده نمی‌شود. به همین دلیل گینس شرایطی برای ما قرار داده است تا بتوانیم از طریق فرستادن ویدئو اقدام به ثبت رکورد کنیم. همه این کارها توسط آقای اشکان دشمن زیاری مشاور گینس ایرانیان انجام شد.

ثبت رکورد در گینس برای کشور ما هزینه ۱۰۰ میلیون تومانی در بر دارد که با صحبت هایی که با گینس داشتیم این رقم به ۳۰ میلیون تومان کاهش پیدا کرد. در زمانی که من در ۱۱ فروردین این رکورد را زدم نتوانستم هزینه ۳۰  میلیون تومانی را تامین کنم به همین دلیل علی رغم اینکه ویدئوی من توسط گینس تایید شد اما به دلیل عدم پرداخت هزینه رکورد من ثبت نشد. اخیرا صحبت هایی در زمینه تامین هزینه ها شده است اما گینس عنوان کرده است که این کار دوباره باید انجام شود چرا که ۶ ماه از تاریخ انجام آن گذشته است.

اسپوتنیک: آیا شما حمایت مالی از سمت کمیته های ورزشی و دولتی داشته اید؟

ابدا من حمایت مالی نداشتم چرا که اگر حمایت مالی داشتم لازم نبود که دوباره این آیتم را تکرار کنم. حدود یک ماه پیش جناب آقای موسوی فرماندار شهرستان بستان آباد تبریز، شهر پدری من، به من گفتند که می‌توانند این هزینه را پرداخت کنند. این پول یا بصورت بلاعوض و یا به صورت وام می باشد که ما بتوانیم هزینه گینس را پرداخت کنیم. این مبلغ از سمت خیرین شهرستان و مردم تامین می شود.

اما زمانی که من برای ثبت دوباره این رکورد تمرین می‌کردم رگ عضله پای چپ من دچار آسیب و پارگی شد.

دکتر گفته است که باید کمی در آتل بماند و در حال حاضر من در دوره نقاهت به سر می برم. بعد از بهبودی کامل، باید دوباره این آیتم را انجام دهم و برای گینس بفرستم.

در اصل این نکته را باید بگویم که در فروردین ماه آیتم من آماده بود و با ۵ عدد دوربین حرفه ای از همه ماجرا فیلم گرفته شد و همه چیز محیا بود تا برای گیتس فرستاده شود. کشیدن تریلی کار بسیار سختی است و ممکن است شخص یکبار صحیح انجام دهد اما بار دیگر سبب آسیب به قلب، پا یا حتی مغز شود. ثبت رکورد کاری نیست که شخص بتواند آن را دو یا چند بار انجام دهد. اما چون کسی نبود تا هزینه من را به گینس پرداخت کند، فیلم راکد ماند. همه این اتفاقات بخاطر ۳۰ میلیون تومان اتفاق افتاد که اگر ارگان دولتی از من حمایت می کرد همه چیز بسیار خوب پیش می رفت. البته قول هایی به من برای هزینه ها داده شد که به وقوع نپیوست و دوست ندارم در مورد آن ها صحبت کنم.

معنی و هدف رکورد پر قدرت گیتی موسوی

من نمی خواهم بگویم که این رکورد را انجام دادم تا خودنمایی کنم چرا که با کارهای راحت تر دیگری نیز می توان توجه مردم را بخود جلب کرد که هم آسیب ندید و هم مورد تشویق و تحسین قرار گرفت. هدف من از ثبت این رکورد این بود که استعداد و توانایی خود را بالفعل کنم. من باید تا قبل از اینکه سنم بالا می رفت این استعداد خدادای خود را نشان داده و این کار را انجام می دادم. زمانی که من به سن ۵۰ سالگی برسم دیگر نمی توانم این دسته از کارها را انجام دهم. البته اگر من از سن ۲۰ سالگی این کار را شروع می کردم، می توانستم ۵ برابر این رکورد را انجام دهم. برای همین احساس کردم که دیر می شود و باید هر چه زودتر این استعداد خدادادی را نشان دهم. ضمن اینکه من از این کار لذت می برم، جنگ با آهن های غول پیکر مثل تریلی ، هواپیما و ... اراده من را قوی تر می کند، مرا در مقابل مشکلات سخت تر می کند و مقاومت من را بالا می برد.

اسپوتنیک: از اینکه قوی ترین بانوی جهان و ایران هستید چه احساسی دارید؟

درست است که به من گاهی لقب قوی ترین بانوی جهان و گاهی قوی ترین بانوی ایران را نسبت می دهند اما من فکر می کنم که قوی ترین بانوان، مادران شهدا در ایران و جهان بودند که فرزند خود را با جرات به جنگ می فرستادند تا از کشور خود دفاع کنند. به عقیده من قوی ترین شخص کسی است که در مقابل نفس اماره خود مقاومت کند نه کسی که زور بازوی بیشتری دارد. اما مردم به من لطف دارند که این لقب را به من نسبت می دهند.

اسپوتنیک: آیا موفقیت شما در ثبت این رکورد حاوی این پیام هست که برخلاف تلاش های غرب، زنان و مردم ایران بسیار شجاع، قوی  و نیرومند هستند و از حقوق خود پا فراتر نگذاشته و تجاوز نمی کنند؟

دقیقا پیام و هدف من از این کار همین بوده است تا به جهانیان نشان دهم که بانوان و مردم ایرانی آن طور که در دنیا سعی دارند نشان دهند، نیستند. همچنین این مسئله که بانوان ایرانی غرق در آرایش و خودنمایی هستند، حقیقت نیست. یک بانو می تواند با ظاهری ساده کاری را انجام دهد که شاید هنرپیشگان هالیوودی هرگز نتوانند. برای مطرح شدن نیاز به عمل های جراحی زیبایی گوناگون و خودنمایی نیست بلکه هر کس در شغل و حرفه خود می تواند بهترین باشد و استعداد خود را نمایش دهد.

همچنین من برای اثبات عدم حقانیت جمله ای که می گویند خانم ها ضعیفه هستند این کار را انجام دادم. خانم های ایرانی بسیار قوی هستند و اگر اراده کنند می توانند در هر شرایطی استعداد های خود را بالفعل کنند. من اصلا از کلمه ضعیفه برای خانم ها خوشم نمی آید چرا که بانوانی وجود دارند که کارهایی انجام می دهند که آقایان هرگز نمی توانند. در یک مسابقه ای که بین مردان در شهر قزوین انجام شد، بالاترین رکورد کشیدن تریلی توسط آقایان ۱۰ تن بوده است در صورتی که من تا ۱۳ تن را کشیده ام. پس نباید به خانم ها لقب ضعیفه نسبت داده شود. زمانی که خانمی بتواند این کار را انجام دهد دیگر کلمه ضعیفه برای بانوان صدق نمی کند.

اسپوتنیک: توصیه شما به دختران نوجوان و جوان چیست؟

من اگر ۲۰ سال پیش مسیری که طی کردم را می پیمودم، بسیار موفق تر از حال بودم و رکوردهای بهتری را ثبت می کردم.  توصیه من به آنها این است که استعداد و وقت خود را هدر ندهند و منتظر نباشند که دیگران به آنان کمک کنند. زمانی که من در تبریز به دنبال جلیقه برای کشیدن تریلی بودم، همه به من می خندیدند. تا اینکه خودم جلیقه را دوختم تا بتوانم تریلی را بکشم. چون هیچ کس باور نمی کرد که یک خانم ۴۴ ساله بتواند یک تریلی ۱۲.۵ تنی را بکشد. اما من به خود ایمان داشتم و برخلاف نظر دیگران توانستم این کار را انجام دهم. اگر جوانان فکر می کنند که کاری را می توانند انجام دهند به خود ایمان داشته باشند و از دیگران نظر خواهی نکنند چرا که معمولا دیگران عنوان خواهند کرد که تو نمی توانی و انرژی های منفی بیشتر از  انرژی های مثبت در روحیه آنان تاثیر خواهد گذاشت. به همین دلیل اگر احساس می کنند که کاری را می توانند انجام دهند به دنبال آن بروند چرا که در نهایت یا شکست می خورند که حداقل با خود می گویند تلاشم را کرده ام و یا پیروز می شوند که مزایای دیگری برای آنان دارد.

تاثیر مثبت بدنسازی بر بدن از نگاه قوی ترین بانوی جهان

رشته بدنسازی با بدن کاری می کند که انسان جوانتر می شود چرا که سبب سفتی عضلات بدن می شود. من خانم هایی را دیده ام که ۶۵ سال سن دارند و دچار بیماری های رماتیسم، فشار خون و افسردگی بودند که سبب ناراحتی اطرافیان هم می شدند اما با شروع بدنسازی بدن خود را از بیماری ها پاک کردند.

توصیه من  این است که فارغ از هر سنی، همه بانوان ورزش کنند تا بدنی سالم داشته باشند. برای بسیاری از رشته های ورزشی سن مطرح است و شخص نمی تواند از هر سنی شروع به ورزش حرفه ای کند اما در رشته بدنسازی این طور نیست. ما با انجام حرکات بدنسازی، عضلات تحلیل رفته را تقویت می کنیم بنابراین هر چه سن بالاتر رود نیاز ما به این ورزش بیشتر می شود. بعد از سن ۴۰ سالگی حتما باید ورزش بدنسازی انجام شود تا جلوی آسیب و پوکی استخوان و بیماری های دیگر گرفته شود.

اثرات مثبت این ورزش در روح، جسم و حتی طرز فکر بسیار زیاد است و من آن را به وضوح میبینم. این تاثیرات علاوه بر خود شخص، بر روی همسر و فرزندان و خانواده نیز مثبت خواهد بود.

برنامه های آینده قوی ترین بانوی جهان

من برنامه دارم در صورتی که پایم به طور کامل بهبود یابد چند رکورد جهانی دیگر به ثبت رسانم. پس از بهبودی کامل و به ثبت رساندن رکورد تریلی در نظر داریم تا رکورد کشیدن هواپیما را به ثبت رسانم. طبق گفته گینس تا بحال هیچ خانمی در جهان این رکورد را ثبت نکرده است و در صورت پیروزی من نخستین خانمی در جهان هستم که موفق به ثبت رکورد کشیدن هواپیما هستم و امیدوارم نام یک خانم ایرانی در این رکورد ثبت شود.

پس از آن منتظر گینس خواهیم ماند تا رکوردهای دیگر را به ما پیشنهاد دهد و در نظر داریم تا ۳ الی ۴ رکورد دیگر ثبت کنیم. پس از ثبت همه این رکوردها، به ورزش خود ادامه خواهم داد اما گمان می کنم به علت رسیدن به سن ۴۵ سالگی دیگر نتوانم رکورد قدرتی بزنم اما بدنسازی را بصورت حرفه ای تا پایان عمرم ادامه خواهم داد.

خواسته قوی ترین بانوی ایرانی از مسئولین

در آخر از کسانی که می توانند به ورزشکاران کمک کنند مانند مسئولین، وزارت ورزش و فدراسیون ها در خواست دارم که به ورزشکاران مخصوصا بانوان ورزشکار اهمیت بیشتری دهند. اگر من فروردین ماه هزینه گینس را پرداخت می کردم دیگر اینهمه به رنج و سختی نمی افتادم. ثبت رکورد جهانی برای بار دوم مشقت های زیادی را برای من به همراه آورد که اگر در همان موقع این کمک را به من می کردند، دچار ناراحتی و آسیب دیدگی نمی شدم. وقتی کشور ایران به ورزشکاران خود اهمیت نمی دهد طبیعتا کشورهای دیگر نیز ورزش ایرانیان را جدی نمی گیرند.

اگر به ورزشکاران بانو که در آینده مادران این مملکت می شوند اهمیت داده شود، سلامتی روح و روان آنان تامین می شود و در آینده نسل سالم و موفقی تحویل جامعه خواهند داد.