مثلث برمودای ایران در خلیج ‌فارس

اسپوتنیک - یک سخنگوی وزارت دفاع آمریکا به خبرگزاری سی‌ان‌ان اعلام کرد که جمهوری اسلامی ایران با قرار دادن "مختل‌کننده‌های جی‌پی‌اس" در جزیره ابوموسی، احتمالا در تلاش است تا با ایجاد اختلال در سامانه‌های ناوبری کشتی‌ها و هواپیماهای غیرنظامی، آنها را به‌اشتباه به حریم دریایی و هوایی خود بکشاند. این مقام آمریکایی می‌افزاید به این طریق نیروهای نظامی ایران برای توقیف کشتی‌ها و هواپیماها بهانه لازم را خواهند داشت.

به گفته این سخنگوی وزارت دفاع آمریکا، قایق‌های نظامی ایران با "اختلال در سامانه شناسایی خودکار کشتی‌های تجاری"، احتمالا از آن به منظور "جا زدن شناورهای نیروی دریایی ایران و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به عنوان کشتی‌های تجاری" استفاده کرده‌اند.

این در حالی است که پیش از این اداره کشتیرانی آمریکا با افزایش تنش‌ها در منطقه، به کشتی‌های تجاری و باربری این کشور درباره تهدیدهای ناشی از تحرکات ایران هشدار داده بود.

اما در خصوص اینکه آیا ایران قابلیت سخت افزاری برای چنین اختلالی را داراست باید گفت که در این کشور تا کنون چند مدل از سیستم‌های جمر در جریان نمایشگاه‌ها یا رزمایش‌های مختلف نیروهای مسلح مشاهده و در برخی از گزارشات و صحبت‌های مقامات غربی به پیشرفت‌های ایران در این بخش اشاره شده است. یکی از این سامانه‌ها اخلالگر GPS و گلوناس بوده و از چهار آنتن نزدیک به هم بهره می برد. از این سامانه برای حفاظت از اهداف خودی در برابر موشک های کروز و بمب های هدایت شونده استفاده می شود. همچنین این سامانه می تواند روی پهپادها و سایر سامانه های ارتباطی دریایی، زمینی و هوایی مجهز به سامانه های گیرنده GPS و گلوناس نیز اخلال ایجاد کند.

ایران دارای سامانه‌های تک آنتن با مشخصه‌های GPSJ-12، GPSJ-25 و GPSJ-50 نیز هست. این سامانه‌ها قابلیت ایجاد اخلال در گیرنده‌های نظامی و غیر نظامی GPS را در دو باند L1 و L2 به صورت مجزا یا همزمان را در محوطه دید مستقیم تا بیش از 200 کیلومتر را با کمینه زاویه 35 درجه دارا هستند.

دو نمونه دیگر از اخلالگرهای GPS با برد کمتر اما با قابلیت عملکرد در تمام زوایا و بازدهی بالاتر با مشخصه‌های GPSJ-10 و GPSJ-40، دارای برد ترتیب 20 و 50 کیلومتر در خط دید مستقیم، جزو سامانه‌های در اختیار و بومی ایرانی هستند.

علاوه بر این، طبق اطلاعات دریافتی از منابع آزاد، وزارت دفاع ایران در اوایل سال جاری میلادی قرارداد خرید سامانه های جنگ الکترونیک را با روسیه امضا کرده است. در این بین صحبت از سامانه‌های جنگ الکترونیک پی ـ 330 ژ "ژیتل" است که برای مختل کردن ارتباطات ماهواره‌ای برای تاسیسات زمینی واقع در مسافتی تا 25 کیلومتر و برای اهداف هوایی واقع در مسافتی تا 50 کیلومتر کاربرد دارد.

اما در اختیار داشتن تکنولوژی جمر و استفاده از آنها برای ایجاد اخلال در خلیج‌ فارس دو مقوله جدا از یکدیگر هستند. در این راستا اسپوتنیک با علیرضا اکبری، کارشناس مسایل راهبردی، بنیانگذار مرکز مطالعات راهبردی و معاون سابق وزیر دفاع ایران به گفتگو نشسته است که نظر ایشان را در خصوص ادعای ایالات متحده جویا شده است.

اسپوتنیک: این ادعای ایالات متحده را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

بنده در ابتدا ترجیح می‌دهم نظر خود را درباره اصل این ماجرا عرض کنم؛ زیر منطقه‌های خلیج‌فارس، تنگه هرمز و دریای عمان جزئی از حوزه امنیتی متصل به ایران و یا به اصطلاح حوزه‌ امنیتی بلافصل ایران است. برای جمهوری اسلامی ایران تضمین ثبات و امنیت در منطقه پیرامون خود یک رکن است؛ به خصوص که شاهرگ مهم ترانزیت منابع ایران، چه برای واردات و چه صادرات، دریای عمان، تنگه هرمز و خلیج‌فارس هستند و ایران برای تضمین ثبات امنیت در این مناطق، اعتبار استراتژیک قائل هست. به همین دلیل نیز مسئولیت تامین امنیت این منطقه و معبر را به یکی از مهمترین ارکان دفاعی خود یعنی نیروی دریای سپاه واگذار نموده است.

اهتمام جمهوری اسلامی ایران و نیروی دریایی سپاه یا ارتش اینست که ثبات کافی و لازم در این منطقه مستقر باشد، طبیعی است که این امر یک اصل و رکن استراتژیک برای این کشور است و هر اقدامی که بتواند زمینه ناامنی و بی‌ثباتی را فراهم کند مخالف منافع ملی و تمایلات ایران است. مختل کردن عبور و مرور که اصلا متضاد منافع ایران است و از سوی دیگر ایالات متحده برای توجیح حضور غیرمشروع خود تمایل به بیان ناامنی مناطق دارد. آمریکایی‌ها تصمیمات غلط می‌گیرند و اقدامات غلط انجام می‌دهند و سپس برای توجیح این تصمیمات و اقدامات، پروپاگاندای ناصحیح نیز انجام می‌دهند. نمونه اخیر چنین رفتاری، ادعای آمریکایی‌ها درباره احیای قوای داعش در سطح وسیع در خاک عراق بود و این ادعا در حالی مطرح می شود که دولت، ارتش، قوای امنیتی و قوای بسیج مردمی عراق بیان می‌کنند که تسلطشان بر روی شرایط کافی هست و این ادعای دروغین برای توجیح حضور یا افزایش حضور آمریکایی‌ها در خاک کشورشان است.

این ادعای دروغ آمریکا در باره اختلال در ناوبری خلیج‌ فارس و دریای عمان یک نمونه دیگر از دروغ ‌پردازی برای توجیح حضور آنهاست. آمریکایی‌ها می‌خواهند خلیج‌ فارس را ناامن کند و به نظر بنده به عنوان یک کارشناس منطقه، انفجاراتی که چند ماه پیش در الفجیره رخ داد مباشرت و یا ادعای چسباندن مین به فلان کشتی حامل محموله شیمیایی هدایت آمریکا، رژیم صهیونیستی و سرویس‌های اطلاعاتی امارات را در خود داشته است. این در حالی است که اساسا سازمان دریانوردی و بنادر ایران متولی حسن عبور و مرور در آبراههای متصل به سواحل ایران است. ایران به عنوان کشوری که بیشترین ساحل را در خلیج‌ فارس، تنگه هرمز و دریای عمان داراست، بیشترین مسئولیت را در تردد بدون مشکل و اختلال در این منطقه داراست، چطور ممکن است که با ناامن کردن این منطقه اقدام به خودزنی کند؟ این ادعای آمریکا واقعا مسخره است.

ایجاد اختلال امروزه امری است که دارای جنبه‌های مثبت و منفی در دستگاه‌های امنیتی است. حتی وقتی رئیس جمهور ایالات متحده قصد عبور از محلی را دارد، گارد حفاظتی در شعاع چندین کیلومتری از محل تردد از مختل‌کننده استفاده می‌کنند و تمامی سیستم‌های الکترونیکی را مختل می‌کنند.

ایران نیازی به ایجاد اختلال ندارد و در صورت وقوع تخلف از جانب شناوری، مانند آنچه که در مورد نفتکش انگلیسی Stena Impero رخ داد، شناور را توقیف می‌کند و در صورتی که تخلفی رخ ندهد نیازی به توقیف نیست. به همین علت این ادعای آمریکا تنها جنبه پروپاگاندا علیه ایران، زمینه سازی جهت ایجاد تشنج در منطقه و توجیح حضور نامشروع آمریکا در منطقه را دارد.

اسپوتنیک: مختل‌کنندهای موجود در ایران بومی هستند و یا از کشورهای دیگری مانند روسیه خریداری شده است؟

یکی از ارکان تقویت بنیه دفاعی هر کشوری، تقویت بنیه جنگال یا همان جنگ الکترونیک است؛ همانطور که یک کشور سیستم پدافند هوایی دارد، سیستم پدافند الکترونیکی نیز می‌تواند داشته باشد که این سیستم در مقابل تجاوز و اقدام تجاوزگرانه بکار گرفته می‌شود. من اطلاع ندارم که ایران نیاز داشته و یا اقدام کرده باشد برای خرید سیستم جمر از روسیه و یا کشور دیگری؛ اما به نظر بنده بنیه تولید سیستم‌های مدرن الکترونیکی در ایران به نحوی است که این کشور قادر به تامین نیازمندیهای خود می‌باشد. در هر صورت مسئله مهم در این بین اینست که دریافت هر ابزار دفاعی توسط یک کشور به معنای استفاده از آن برای اهداف نامشروع نیست. اگر ایران نیاز دارد که بالانس نظامی خود را سطح تهدید متوسط منطقه حفظ کند بدین معنی نیست که قصد تهاجم دارد.

اسپوتنیک: آیا به نظر شما نام بردن از جزیره ابوموسی دلیل خاصی دارد و آیا رابطه‌ای میان سابقه تاریخی اختلاف بر سر جزایر سه گانه و این موضوع موجود است؟

طبیعتا جمهوری اسلامی ایران 1500 مایل ساحل در جنوب خود دارد و صدها جزیره متعلق به ایران در این منطقه وجود دارد که بسیاری از آنها ممکن است حتی اسم هم نداشته باشند ولی مهمترین جزایری که در نزدیکترین نقاط به معابر ورودی و خروجی در خلیج‌ فارس قرار دارند جزایر تنب کوچک و بزرگ، ابو موسی، لارک و سیری هستند. طبیعی است که سیستم‌های دفاعی ایران از این جزایر به عنوان سکوها و ناوهای غیر قابل تصرف و غرق شدن استفاده کنند. جمهوری اسلامی ایران در تمامی جزایر و سواحل آن به تناسب تاکتیک‌های دفاعی خودش امکانات و تجهیزات دارد. هر امکانات و هر تجهیزاتی ممکن است در هر جزیره‌ای باشد از جمله در جزیره ابوموسی که یک جزیره مهم و دارای موقعیت استراتژیک است.

از سوی دیگر طبیعی است که برای قبولاندن یک دروغ به افکار عمومی باید یک حقیقت را نیز داخل آن بگنجانید که در این مورد نام جزیره ابوموسی بخش حقیقی از یک دروغ است.