بله منظور بحث نفت کش ها و تنش با ایران می باشد.
از یک طرف آقای جانسون می خواهد این بار را زمین بگذارد تا به مسایل مهم تر که برای وی اولویت دارد بپردازد.
یعنی خروج از اتحادیه اروپا و شرایط اقتصادی ای که بعد از این خروج در انتظار انگلیس می باشد.
بدیهی است که وجود تهدید برای تجارت انگلیس با کشورهای حوزه خلیج فارس می تواند روی تجارت انگلیس و اقتصاد این کشور تاثیر بسزایی داشته باشد و به هیچ وجه به نفع انگلیس نیست که تنش با ایران برای این کشور ادامه داشته باشد.
از سوی دیگر ایران هم هیچ تمایلی ندارد که تنش در منطقه حوزه نفوذ اش یعنی خلیج فارس وجود داشته باشد چون افزایش تنش بر تجارت ایران نیز تاثیر می گذارد و طبیعتا هیچ کشوری تمایل ندارد کنار مرزهایش شرایط امنیتی به وجود آید.
با توجه به این شرایط قطعا هر دو طرف تمایل دارند اختلافات فیما بین مخصوصا مساله بوجود آمده بر سر نفت کش ها هر چه سریعتر حل و فصل گردد اما به هر حال طرفین همچنین تمایل دارند که این مساله به گونه ای حل و فصل شود که موجب تضعیف موقعیت داخلی و بین المللی آنها نگردد.
به همین دلیل می توان گفت سختی سفر آقای یوسف بن علوی که طبق تحلیل ها برای میانجی گری در این مورد به ایران سفر کرده در این نیست که طرفین را قانع کند مساله را به صورت مسالمت آمیز حل کنند، بلکه این است که بتواند یکی از طرفین را قانع کند که کدام اول کشتی طرف مقابل را آزاد کنند.
انگلیس شدیدا تحت فشار ایالات متحده می باشد تا این مساله را کش بدهد تا شاید جامعه جهانی را برای نزدیکی به موضع آمریکا تشویق کند، از سوی دیگر کشورهای اروپایی حاضر نیستند زیر بار نقشه های آمریکا بروند وبا انگلیس همراهی کنند وعملا ماجرا بگونه ای بی نتیجه مانده.
از سوی دیگر آقای جانسون نمی خواهد ابتدا انگلیس کشتی ایرانی را آزاد کند تا مبادا ماجرا به نوعی ضعف وی تلقی گردد.
در مقابل ایرانی ها به هیچ وجه به انگلیسی ها اطمینان ندارند و حاضر نیستند تا کشتی شان آزاد نشده کشتی انگلیسی را آزاد کنند.
عمانی ها حاضر هستند به عنوان میانجی مثلا کشتی انگلیسی به عمان برود و بعد انگلیس کشتی ایرانی را آزاد کند و آنها کشتی انگلیسی را آزاد کنند اما باز هم به دلیل حقه بازی های مسبوق به سابقه انگلیسی ها ایرانی ها به هیچ وجه به این ماجرا رضایت نمی دهند.
همچنین باید توجه داشت که قبل از توقیف کشتی انگلیسی وزیر امور خارجه سابق انگلیس به ایرانی ها قول داده بود که ظرف چند روز کشتی ایرانی آزاد شود اما چنین نشد و بر عکس کشتی ایرانی برای سی روز بیشتر توقیف شده بود.
به همین دلیل می توان گفت که بی اطمینانی ایرانی ها نسبت به انگلیسی ها دو چندان شده و به همین دلیل بسیار سخت است بتوانند بپذیرند که قبل از انگلیسی ها کشتی انگلیس را آزاد کنند.
همچنین نکته دیگری که برای ایرانی ها اهمیت دارد این است که همه متوجه شوند اگر احیانا یکی از کشتی های ایران را هر جای جهان توقیف کنند قطعا با واکنش متقابل مواجه خواهند شد و هزینه آن برایشان زیاد خواهد بود و به همین دلیل ایرانی ها حاضر نخواهند بود به راحتی یک امتیاز به آقای بوریس جانسون بدهند مگر اینکه تضمین هایی دریافت کنند که انگلیس خط و مشی سابق خود در همراهی با ایالات متحده بر علیه ایران را تغییر خواهد داد و دیگر عملکرد سابق خود در مورد توقیف کشتی های ایرانی را تکرار نخواهد کرد.
می توان گفت فعلا آقای یوسف بن علوی، دیپلمات کهنه کار عمانی، در دایره ای که این ماجرا را محصور کرده گیر کرده تا بتواند میان ایران و انگلیس میانجی گری کند.
