برخی وقت ها شاید برخی ها حسرت رفتار حیوان های درنده را می خورند که به جز در موارد گشنگی اقدام به کشتن حیوان دیگری نمی کنند و به هیچ وجه حاضر نیستند گوشت هم نوع خود را بخورند ویا همنوع خود را حتی بی دلیل بکشند، در حالی که انسان ها حاضر می شوند فقط به خاطر حرص وطمع به اشکال مختلف همنوع خود را به فجیع ترین شکل بکشند.
طبق اکثر روایت های تاریخی اولین قتل در تاریخ بشریت (هابیل و قابیل) به بهانه عشق بود اما در واقع بهانه عشق نبود بلکه حرص و طمع بود، حرص و طمعی که تا به امروزه هنوز در رگ بسیاری از انسان ها جاری است.
از همان ابتدا هم انسان ها به دنبال تصرف قلمروی یکدیگر بودند تا ثروت ها واندوخته های دیگران را غارت کنند.
این رویه به شکل های مختلف خود را در تاریخ بشریت نمایان کرد و برخی برای رسیدن به این اهداف از انواع و اقسام طرفندها استفاده کرده اند تا سرزمین دیگران را غارت کنند.
از سوء استفاده از احساسات قومی و قبیله ای و ناموسی گرفته تا سوء استفاده از اعتقادات فلسفی و یا دینی و مذهبی.
سوء استفاده از اعتقادات مذهبی انسان ها به حدی پیش می رود که انسان ها فراموش می کنند طرف مقابلشان یک انسان است و به خود اجازه می دهند بدون شناخت طرف مقابل جان انسان های دیگر را به شکل فجیعی بگیرند.
حتی در بسیاری موارد می بینیم شرکت های داروسازی جویای ثروت ویروس هایی را به جان انسان های بی گناه می اندازند تا بتوانند پادزهر آن را بفروشند و ثروت به دست آورند.
کما اینکه مشاهده کردیم سناریوهای ساختگی برای تخریب اسلام بگونه ای بود که داعش با الگو برداری و یا حتی به اعتقاد برخی سناریوهای هالیوودی تدوین شده اقدام به قتل انسان های دیگر به اشکال فجیع می نمود و برخی دیگر به خود اجازه می دادند مانند
آیا تا به حال از یک خلبان سوال کرده اید وقتی که بمبی را سر تعداد زیادی افراد بی گناه می اندازد چه احساسی دارد؟
دقیقا همان احساسی که شاید شما در حین گیم بازی کردن نسبت به کشتن اشکال کارتونی دارید.
چه فرقی می کند که صد ها هزار نفر با بمباران کشته شوند و یا اینکه تک تک آنها اعدام شوند؟
در نهایت کشتار، کشتار است.
آیا مردم آمریکا یک بارهم که شده از خود سوال کرده اند که چرا مثلا ایالات متحده از پانزده هزار کیلومتر آنطرف تر به منطقه خاور میانه می آید و ملیون ها انسان بی گناه را به خاک و خود می کشد؟
رهبران آن همیشه مدعی هستند که برای حفظ منافع ملی آمریکا چنین کاری را انجام می دهند.
آیا واقعا مردم آمریکا یک بار هم که شده از خود سوال کرده اند که این منافع ملی چیست که پانزده هزار کیلومتر آنطرف تر قرار دارد و چه نفعی برای آنها در این ماجرا وجود دارد؟
آیا غیر از این است که منافع تعدادی ثروتمند آمریکایی در این ماجرا نهفته است که به دنبال مال اندوزی و ارضای طمع خود می باشند؟
بسیاری طی سالهای متمادی اخیر تلاش کردند تا این مباحث را جلو بکشند و در مقابل حرص و طمع افرادی که به دنبال ثروت اندوزی هستند بایستند اما ظاهرا آنهایی که به دنبال نابودی بشریت هستند توانسته اند دست برتر را داشته باشند و به جایگاه های بالای قدرت در جهان ثروت رسیده اند.
وقتی که مردم ایالات متحده درگیر بحران های مختلف بودند ایرانی ها از طریق سازمان های بشر دوستانه هر آنچه در توانشان بود را انجام دادند تا به مردم آمریکا کمک کنند، چون باور دارند که بحث مردم با بحث سیاست های حکومت فرق دارد، ولی مشاهده می کنیم که ایالات متحده با تحریم های خود نه فقط مانع جابجایی پول برای دارو و غذای مردم ایران شده بلکه حتی در زمان بحران هم جلوی کمک های بشر دوستانه به مردم سیل زده ایران را گرفته.
می توان گفت این رویه کلید باز کردن درب نابودنی انسانیت و بشریت به حساب می آید چون در پی آن کشورهای دیگر هم به خود اجازه خواهند داد تصمیمات سیاسی را با تصمیمات انساندوستانه مخلوط کنند و با سوء استفاده از قدرت خود جلوی تصمیمات انساندوستانه بین المللی را بگیرند.
سیل و بحران طرفدار و یا مخالف آمریکا را هدف قرار نمی دهد بلکه همه را هدف قرار می دهد اما قطعا تحریم های آمریکا همه انسان ها را هدف قرار می دهند از هر طیفی که باشند وطبیعتا این رفتار مقامات آمریکایی منجر خواهد شد تعداد دشمنان آمریکا روز به روز بیشتر شوند.
