اسپوتنیک با استناد به روزنامه الرای چاپ اردن می نویسد: اسرائیل از 1948 در سرزمین های اشغالی و همچنین در بیت المقدس و کرانه غربی رود اردن، گورهای عربی را حفاری کرده است. در حالی که ایرانیان تمام مقبره های باستانی دمشق را حفر کرده و توجه خود را بر دوره امویان و ساسانیان متمرکز کرده است.
حفاری ها در محل نبرد نهاوند (سال 642 میلادی) و مقبره سیف الله در حمص و در چند شهر عراق از جمله در موصل جریان دارد. خاور میانه از تاریخ غنی برخوردار است و نه تنها دانشمندان اسرائیل و ایران به آن توجه می کنند. در این حوزه مراکز بسیاری تمدن های بشری وجود دارد و این سامان محل پیدایش سه دین اساسی یهودی، مسیحی و اسلامی بوده است.
جنگ سال 1967 دیدگاه های جدیدی برای آنها ایجاد کرد. پیش از آن، دانشمندان اسرائیلی می توانستند به طور انحصاری تنها در حدود خط سبز حفاری کنند. اما باستان شناسی کشورهای دارای کتاب مقدس نه تنها به فلسطین بلکه به مصر نیز گسترش یافت. هدف از مطالعه، آشور و بابل، کشور ایران باستان و آسیای صغیر است. مطمئنا اشتباه است که ادعا کنیم که تلاش های باستان شناسان اسرائیلی تنها در مورد دیدگاه های کتاب مقدس متمرکز است. با این حال، بسیاری از کارشناسان خارجی معتقدند که در اسرائیل تمایل به یک جا کردن مطالعه دوره باستان انجیلی و باستان شناسی کل خاورمیانه بوجود آمده است. در عین حال، ما حالا شاهد شکوفایی معیین باستان شناسی اسلامی، بذل توجه به اشیاء تمدن مسلمان هستیم.
عباسیان با انتقال مرکز خلافت از سوریه (دمشق) به عراق (بغداد)، سلطنت خلفای امویان را برکنارکردند. همانطور که مری بویس، دانشمند ایرانشناس بریتانیایی می نویسد، این امویان در ایران نه تنها دین زرتشت را لغو کردند، بلکه شروع به رونمایی اسلام به عنوان بخشی از مذهب ایرانی، شروع به گسترش دانش زبان عربی بعنوان زبان مقدس اسلام کردند. اما مهمترین عنصر ایرانی شدن اسلام، ادعای این بود که حسین، پسر علی و نوه محمد از فاطمه دختر پیامبر با دختر اسیرشده پادشاه ساسانی به نام شهربانو ازدواج کردند و به همین دلیل فرقه شیعه ظاهر شد که ادعا کرد حکومت در خلافت باید به علی و فرزندانش متعلق باشد، که از او به طور غیرقانونی توسط امویان گرفته شده بود.
او امام "پنهان" است که، همانند نجات دهنده، در آخر زمان ظاهر خواهد شد، ایمان واقعی را اعاده خواهد کرد و زمین را از عدالت پر خواهد نمود. منابع اینطور می نویسند. و چه اتفاقی خواهد افتاد اگر علاوه بر این، آثار باستانی دیگری که حوادث آشفته آن زمان را تأیید کنند، ظاهر خواهد شد؟ تاریخ منطقه بسیار متنوع است، به هیچ ملتی تعلق ندارد؛ این نشان می دهد که در خاورمیانه تمدن ها و ادیان جهانی مختلف تولد شده و حالا هم وجود دارند. رسانه های اسرائیلی می نویسند که بخشی از روشنفکران کشورشان به رویای " سرائیل بزرگ" ادامه می دهند. در میان آنها نمایندگان علوم باستان شناسی هستند. چیزی مشابه در ایران نیز اتفاق می افتد، که نشانه ای از ظهور یک ایدئولوژی ملی جدید است.
در شرایط مقابله کنونی ایران و اسرائیل در منطقه، اختلاف باستانشناسی "انجیلی" و اسلامی می تواند در حکم چاشنی مواد منفجره واقع شود، زیرا علاقه به شناخت تاریخی در ردیف دوم و یا سوم قرار گرفته و در ردیف اول — استدلال سیاسی یافته های تاریخی. این اول است. دوم اینکه در اسرائیل، همانطور که در ایران، همه اینها در زمینه بحران تاریخنگاری سیاسی کلاسیک صورت می گیرد که اغلب دنباله روی مسیر و مفاهیم تحقیقات و مطالعات آنی و گذرای غربی بوده و هست. در نهایت، باستان شناسی خودشان به منبع اسطوره های تاریخی جدید تبدیل شده و بسیاری گزارش های دانشمندان به داستان های "ژانر ماجراجویی" شباهت دارند. به ویژه هنگامی که با توجه به وضعیت جغرافیایی و سیاسی فعلی منطقه، همه ناگهان شروع به جستجوی مکانی کردند که در آن ممکن است سرپلی برای برگزاری آرماگدون نوع کتاب مقدس باشد که به هیچ وجه چیز خوبی را وعده نمی دهد.
