مملکت را آب برده برخی را خواب برده

بله ممکن است در حین بحران حضور مسئولین عالیرتبه تاثیری نداشته باشد و یا اینکه شاید هم منجر شود که دست و پای دیگران که به دنبال پذیرایی می باشند بسته شود اما به هر حال همین حضور آنها می تواند منجر به دلگرمی گردد که جان و مال مردم برای آنها آنقدر ارزش دارد تا از تفریح و استراحت خود بزنند و به صحنه بیایند تا از نزدیک در جریان رسیدگی به امور مردم باشند.
امروز اخبار را گوش می دادم، فلسطینی ها موشکی را به تل آویو شلیک کردند که بر اثر آن 6 نفر زخمی شدند، آقای نتانیاهو سفر خود به ایالات متحده را نیمه کاره گذاشته وبه تل آویو برگشته.
آیا مثلا توقع این است که آقای نتانیاهو بیاید و زخمی ها را پانسمان کند و یا اینکه از آنها پرستاری کند؟
نه.
این رفتار نشان می دهد که چه قدر وی برای مردم اهمیت قایل است.
چه ایشان را دوست داشته باشیم چه از وی نفرت داشته باشیم باید متوجه باشیم که این رفتار سیاسی باید تحسین شود.

حتی کشوری مانند ایالات متحده که از بالاترین امکانات در جهان برخوردار است نیز می بینیم که سیل به یکباره به برخی ایالت ها آسیب می زند و یا حتی توفان های فصلی می آید اما در همه موارد روسای جمهوری و مقامات خود را به محل سیل و یا توفان می رسانند تا این حس را بدهند که دلشان با مردم است.
آقای ترامپ به ایالتی مثل کالیفرنیا، که بیشترین درصد رای های منفی در انتخابات بر علیه او در این ایالت بود و مشکلات عدیده سیاسی ای با سیاست مداران کنگره این ایالت و حتی فرماندار آن دارد، می رود تا به مردم القا کند که حتی اگر هم به او رای نداده اند و حتی اگر هم نمایندگانشان زاویه سیاسی با او دارند، او رئیس جمهوری همه مردم است.
تازه همسرش را هم همراه خود می برد.
البته این ماجرا مسبوق به سابقه است و اگر مثلا در مواردی که سیل و زلزله آمده بود و مسئولین از خود واکنش شایسته نشان نداده بودند مردم واکنش نشان می دادند و از حق خود برای مطالبه گری استفاده می کردند قطعا امروزه کار به جایی نمی رسید که استاندار یک استان سیل زده آنقدر نسبت به وظیفه خود بی توجه باشد که حاضر نباشد تعطیلات خود در خارج کشور را به هم بزند و برای سرکشی به محل ماموریت خود مراجعه کند.
یا برخی فکر کنند همین که از راه دور امور را کنترل می کنند کافی است.

وقتی که مسئولین برای جان و مال مردم اهمیت ارزش قایل نباشند چگونه مردم می توانند دلگرم باشند که مسئولین در موارد دیگر هم به نیاز های آنها توجه دارند؟
همه قبول دارند که حوادث اخیر به چند دلیل اینگونه فاجعه بار بوده:
1 — بی توجهی مردم و مسئولان به هشدارهای سازمان های مربوطه.
2 — وجود تعطیلات طولانی مدت و تلاش مردم و مسئولان برای استفاده حد اکثری از این شرایط.
3 — فاصله بزرگی که میان برخی مسئولین و مردم پیش آمده بگونه ای که برخی مسئولین در شان خود نمی دانند که بخواهند بیل یا کلنگ و یا سطل دست بگیرند و به کمک مردم بشتابند.
4 — اگر مسئولی در انجام وظایف خود قصور کند و از پست و سمت خود برکنار شود اطمینان دارد به دلیل وابستگی های جناحی و یا خانوادگی در پست دیگری و شاید هم بهتر گمارده خواهد شد و به این دلیل هیچ دلیلی نمی بیند که بخواهد تعطیلات و تفریحات خود را بهم بزند تا به مسئولین خود برسد.

5 — چون برخی مسئولین پله های ترقی را به شکل صحیح طی نکرده اند تا به پست و سمت خود برسند و به دلیل وابستگی به جریان های مختلف و یا وابستگی خانوادگی به مسئولیت رسیده اند، خوب بدیهی است که خود را بدهکار مردم ندانند و برایشان اهمیت نداشته باشد مردم چی فکر می کنند.
6 — بسیاری از کارشناسان محیط زیست بر این باور می باشند که به دلیل بی توجهی مسئولین به محیط زیست و نابودی جنگل ها و پوشش های گیاهی، که خود می توانست سدی در مقابل این بلایای طبیعی باشد، ما امروزه دچار چنین فجایعی می شویم.
بدیهی است که اگر سودهای کلان از سوء استفاده از این ماجرا، یعنی تخریب جنگل ها، نبود امروزه چنین بحثی مطرح نمی شد.
7 — باز هم تعطیلات بی نهایت زیاد که منجر می شود بسیاری برای تفریحات خود روی به سفر با ماشین شخصی بیاورند و در نهایت به استان های مختلف که گنجایش این جمیعت را ندارند بروند و وقتی که این استان ها دچار مشکل می شوند نیروهای امدادی که در حد بضاعت این استان ها آماده شده اند دچار مشکل شوند.
به عنوان مثال وقتی که استان گلستان با سیل مواجه بود چند برابر جمعیت شهر آق قلا در استان گلستان در این شهر حضور داشتند ونیروهای امدادی امکانات لازم برای رسیدگی به این تعداد جمیعت را نداشتند چون پیش بینی نکرده بودند که این همه آدم از جاهای مختلف دقیقا زمان سیل به این شهر بیایند.
همین ماجرا حتی در مورد شهر شیراز که معمولا یکی از شهرهای مسافر پذیر است نیز پیش آمد.
در حالی که رسانه ملی بارها تاکید کرده بود که شیراز با خطر سیل مواجه است اما مشاهده کردیم تعداد زیادی از مردم بدون توجه به این اخطارها به راه خود ادامه دادند و به شیراز رفتند، و خوب دیگر بقیه ماجرا روشن است.