شاید برخی گذرا از این نکته عبور کنند اما با توجه به رشته تخصصی تحصیلی جناب آقای دکتر روحانی باید گفت که ایشان به نکته بسیار مهم حقوقی اشاره کردند که تا به حال بسیاری یا از آن غافل بودند و یا نسبت به آن چشم پوشی می کردند.
برای دهه ها مقامات آمریکایی تصمیماتی را اتخاذ کرده اند که طبق همه موازین بین المللی جنایت بر علیه بشریت به حساب می آید و در همه این موارد تنها بهانه شان "حفظ منافع ملی آمریکا" بوده.
وقتی هم کنکاش می کنید می بینید منظور اینان از آمریکا همانا منافع یک درصد حاکم بر این کشور است چون بقیه مردم آمریکا امروزه به نوعی به برده هایی تبدیل شده اند که صبح تا شب باید برای آن یک درصد حاکم بر آمریکا کار کنند و همیشه دلواپس قبض های آخر ماه خود باشند که مبادا دیر شود.
یعنی منافع مردم دیگر کشورها هیچ ارزشی ندارند و برخی افراد خودخواه در ایالات متحده به قدرت رسیده اند تا فقط برای سود و منافع خود دست به هر کار و یا جنایتی بزنند.
شاید مردم آمریکا راضی باشند تحت سلطه این افراد باشند اما این دلیل نمیشود که مردم دیگر کشور ها هم این رویه را بپذیرند.
حالا اگر این زورگویی بخواهد با قداره و قمه کشی ویا تحمیل اراده با زور اسلحه همراه شود تبدیل می شود به جرم، چون جرم فرقی نمی کند که توسط یک لات چاله میدان انجام شود و یا یک کشور.
تنها تفاوت آن است که در جرم خیابانی یک شخص حقیقی مجرم هست اما در جرم بین المللی یک شخصیت حقوقی که رئیس جمهوری و مقامات سیاسی آن کشور مسئولیت آن را به گردن دارند.
وقتی هم این افراد تصمیماتی را بگیرند که مخالف موازین بین المللی است جرم بین المللی تلقی می شود.
حال اگر این جرم با زندگی مردم عادی بازی کند و یا بی دلیل بخواهد جان افراد بی گناه را بگیرد یک جرم بین المللی و بر علیه انسانیت تلقی می گردد.
مانند همان کاری که آمریکایی ها در کره و یا ویتنام و یا افغانستان و یا عراق انجام داده اند.
این اقدامات حتما نباید اقدامات نظامی مستقیم باشد و در مواردی که منجر به تهدید جان مردم از طریق تحریم دوا و دارو شود نیز جرم و جنایت بر علیه بشریت تلقی می گردد.
به عنوان مثال ماجرای جنگ اقتصادی و تحریم غدا و داروی مردم ایران یک جنایت بر علیه بشریت می باشد.
بله آمریکایی ها به صورت علنی اعلام می کنند که غدا و داروی ایرانیان را تحریم نکرده اند اما با بستن راه تامین مالی هزینه خرید دارو و غدا خود به خود یعنی غدا و دارو را تحریم کرده اند.
اگر اینگونه نبود همپیمانان اروپایی آمریکا نیاز نمی دیدند که در اولین برنامه اقتصادی خود جهت نگه داشتن ایران در برجام بحث صادرات غذا و دارو به ایران را مطرح کنند.
امروزه این شرایط برای ایران پیش آمده چند صباح پیش برای عراق و سوریه و….
در آینده هم ممکن است برای دیگر کشورها پیش آید.
با این شرایط شاید بتوان گفت اگر کشور های جهان دست به کار نشوند و جلوی تصمیمات رهبران آمریکا را نگیرند خطر بیخ گوش همه آنها می باشد.
شاید دیگر کشورها توان رویارویی با آمریکا را نداشته باشند اما قطعا اگر دادگاه ها و مجامع بین المللی مقامات آمریکایی را محاکمه کنند و مثلا جلوی سفر آنها به دیگر کشورها را بگیرند و ویا اجرای ملاقات با آنها را منع کنند یا حتی دستور بازداشت بین المللی آنها را صادر کنند، این ماجرا می تواند بهانه ای شود تا مقامات آمریکایی دست از این رفتارهای قلدر معابانه خود بردارند و به جای اینکه جهان به سمت جنگ های بیشتر پیش برود بتوانیم شاهد پیشرفت جهان به سمت صلح باشیم.
