اگر چه این موضوع در ابتدا بحرانی و خطر ناک به نظر نمی آید اما به نظر می رسد که جنجال ها و مناقشات درون گرجستان ممکن است در ایجاد کریدور انرژی روسیه، گرجستان، ارمنستان و ایران مشکلاتی را به دنبال داشته باشد. به نقل از معاون وزیر امور خارجه روسیه و با توافق چهار کشور بخش فن آوری و اقتصادی این کریدور تا پایان سال جاری انجام می شود.
آیا جبهه های مخالف روسیه که جایگاه خود را در دولت گرجستان تا حدودی حفظ کرده اند، ممکن است در مسیر ایجاد این کریدور مشکلاتی را ایجاد نمایند؟ ایجاد این کریدور چه منافعی را برای ایران به دنبال خواهدداشت و آیا لازم است که از این پروژه تا حد امکان دفاع و پشتیبانی شود؟
حسن بهشتی پور، متخصص مسائل آسیای مرکزی و قفقاز و روسیه ، پژوهشگر در زمینه مسائل هسته ای، روابط آمریکا و ایران و تحلیل گر سیاسی شبکه تلویزیونی پرس تی وی در گفت و گو با خبرنگار اسپوتنیک توضیح می دهد:
"یک طرح کلی بین ایران، ارمنستان و روسیه به عنوان همکاری های شمال و جنوب شکل گرفته و هند هم در این زمینه قبلا اعلام همکاری کرده بود. طبیعتا اگر کشوری مانند گرجستان که به دریای سیاه راه دارد و می تواند نقش ترانزیتی ایفا کند به این طرح بپیوندد، تاثیر آن می تواند بسیار بیشتر باشد هم از لحاظ تجاری کردن چنین همکاری و تعرفه ی اقتصادی بیشتری که برای انتقالات ایجاد می گردد و همچنین راه جدیدی خواهد بود برای انتقال گاز ایران. بنابراین این افرادی که در داخل گرجستان به دلیل سوابق ضد روسی که در گذشته وجود داشته و به خصوص بعد از سال 2008 و ماجرای اوستیای جنوبی و آبخازیا تشکیل شد، با این مسیر مخالفت می کنند و به ویژه در راستای منافع آمریکا فکر کرده و گروه های طرفدار آمریکا هستند. اما واقعیت این است که اگر به منافع ملی گرجستان فکر کنند و اهمیت چنین همکاری هایی در جهت ثبات و امنیت در سطح منطقه قفقاز جنوبی از این مخالفت های خود دست خواهند کشید. چون بالطبع زمانی که منافع اقتصادی کشورها به هم گره می خورد طبیعا ملاحضات امنیتی بیشتری نسبت به هم پیدا کرده و سعی می کنند همکاری های بین خود را نیز افزایش دهند. بنابراین همکاری ایران، ارمنستان، گرجستان و روسیه به طور قطع می تواند تاثیر تعیین کننده ای در ایجاد ثبات و امنیت در قفقاز جنوبی داشته و همچنین گسترش همکاری ها در سایر زمینه ها را به دنبال دارد.
در داخل گرجستان هم اگر در چارچوب گفتگوهای ملی این مسئله را مطرح کنند شاید متقاعد بشوند که منافع گرجستان امروز در این است که همزمان با کشورهایی که نام برده شد همکاری خود را گسترش داده و حتما می تواند هم خودش از گاز وارداتی استفاده کرده و هم نقش تعیین کننده ای در ترانزیت و صادرات گاز روسیه و ایران داشته باشد. "
این کارشناس در توضیح این سوال که آیا کریدور ایران —روسیه-ارمنستان و گرجستان برای پروژه کریدور شمال — جنوب یعنی روسیه- آذربایجان و ایران و با توجه به روابط پیچیده ارمنستان و آذربایجان مشکلاتی را برای منطقه ایجاد خواهد کرد یا خیر، خاطر نشان کرد:
"به هیچ وجه، واقعیت این است که کشش پذیری تقاضا برای گاز خیلی بیشتر از میزانی است که آذربایجان تولید می کند. بحث این است که آذربایجان عمدتا صادرکننده نفت است و در کنارش گاز هم صادر می کند. و مقدار تولید گاز وی به ویژه در میان مدت و بلند مدت آنقدر نیست که پاسخ گوی تقاضاها در اروپا و منطقه باشد. بنابراین هیچ تعارضی بین همکاری های روسیه، ایران و آذربایجان در صادرات گاز با روسیه، ارمنستان، گرجستان و ایران وجود ندارد. برای آنکه اگر تقاضا محدود بود ، امکان ایجاد تعارض منافع وجود داشت. اما از طرفی تقاضا زیاد بوده و از طرف دیگر آذربایجان کشوری نیست که بتواند به میزان انبوه گاز تولید کند و نقش بیشتری در حال حاضر در صادرات نفت دارد، بنابراین من فکر می کنم که اینها باهم هیچ تعارضی نداشته و می تواند مکمل هم باشند. "
