به گزارش اسپوتنیک به نقل از «ایرنا»، در ماده 15 آئین نامه اجرایی قانون ورود و اقامت اتباع بیگانه مصوب 12 خرداد سال 1352(1974) هیأت وزیران که در راستای اجرای ماده 8 قانون ورود و اقامت اتباع خارجی در ایران مصوب 19 اردیبهشت 1310 (1932)صادر شده، آمده است:« صاحبان یا متصرفان اماکن شخصی موظفند توقف هر خارجی که یک شب یا بیشتر در منزل آنها به هر عنوانی اقامت می کنند، به هر وسیله ممکن به نزدیک ترین کلانتری یا پاسگاه ژاندارمری اطلاع دهند».
هیات تخصصی دیوان عدالت اداری، شکایت یکی از شهروندان از مصوبه سال 1352 هیات وزیران مبنی بر اطلاع رسانی اقامت اتباع بیگانه به مراجع انتظامی را تعرض به حریم خصوصی ندانست و شکایت شاکی را رد کرد.
یکی از شهروندان از این مصوبه به دیوان عدالت اداری شکایت و در تبیین دلایل خود برای ابطال مقرره مورد شکایت نوشته است: حریم خصوصی، از اصول مسلم در زمینه حقوق بشر به شمار می آید و با عنایت به ماده 26 کنوانسیون وضع پناهندگان و پروتکل آن که دولت ایران نیز به آن ملحق شده، حق رفت و آمد برای اتباع خارجی به رسمیت شناخته شده است.
شاکی تصریح کرده بود:با توجه به اینکه یکی از آثار رفت و آمد، اقامت است لذا اگر اقامت یک تبعه خارجی مثلاً به عنوان مهمان باید به اطلاع نیروی انتظامی برسد، حفظ حریم خصوصی خدشه دار خواهد شد. در آیین نامه مورد اعتراض بین موارد ضروری و حساس و موارد غیر ضروری تفاوت وجود ندارد و صاحبان اماکن خصوصی را ملزم کرده که اقامت اتباع بیگانه تحت هر عنوانی مثل مهمانی را به اطلاع مسئولان ذی ربط برسانند.
نظر به اینکه به موجب تبصره ماده هشت قانون راجع به ورود و اقامت اتباع خارجه مصوب 1310 (اصلاحی 1350) «مسئولین اماکن عمومی و خصوصی و صاحبان یا متصرفان اماکن شخصی حسب مورد موظفند توقف هر تبعه خارجی را که یک شب یا بیشتر نزد آنها توقف می کند ظرف 24 ساعت پس از ورود خارجی به کلانتری یا ژاندارمری محل اطلاع دهند.
