ترامپ گرفتار در تنگنای عراق

دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا در مصاحبه خود با شبکه سی‌بی‌اس گفت که ایالات متحده قصد دارد حضور نظامی خود در عراق را برای نظارت بر ایران و کل خاورمیانه حفظ کند.

ترامپ با گفتن اینکه آمریکا هزینه زیادی برای ساخت پایگاه فوق العاده در عراق صرف کرده است ابراز داشت که یکی از دلایل حفظ آن، تحت نظر داشتن ایران است، زیرا ایران یک مشکل واقعی است.

به گفته ترامپ، پایگاه عراق در جایگاه ایده‌آلی برای نظارت بر بخش های مختلف ناآرام خاورمیانه واقع شده است.آمریکایی ها همچنان به دنبال آن خواهند بود که اگر در جایی مشکلی بوجود آید، اگر کسی خواست سلاح هسته ای و یا چیز دیگری تولید کند، ما اولین کسی هستیم که از این موضوع مطلع خواهیم شد.

اسپوتنیک با آقای مصیب نعیمی کارشناس خاورمیانه، مدیر مسئول روزنامه دولتی عربی زبان «الوفاق» در این خصوص به گفتگو نشست.

پرسش: ترامپ از نیاز به پایگاه در عراق چه استفاده ای می تواند بکند؟

پاسخ: کلا آقای ترامپ از زمانی که آمده، یکسری تناقض گویی در گفتارش هست که واقعا خودش هم با چالش مواجه است. از ابتدا صحبت کرد که همه نیروهای آمریکایی را می خواهد به آمریکا برگرداند و حضور در کشورهای منطقه، از جمله سوریه، عراق و افغانستان را خیلی ضروری نمی داند و اینها تبعات دوره آقای بوش و آقای اوباماست. ولی امروز ظاهرا دوباره روش خود را عوض کرده است و تا آنجایی که اطلاعات نشان می دهد به توصیه اسرائیلی ها دارد یک بلوف سیاسی جددی می زند و آن اینکه ما در آنجا باقی خواهیم ماند. خود نیروهای آمریکایی در خود عراق نتوانستند بالاخره موقعیتی را ایجاد کنند و عراقی ها آنها را از شهرها بیرون کردند و امروز آنها فقط در یک منطقه بیابانی پادگانی دارند و چه برسد به اینکه بخواهد در عراق منطقه تشکیل بدهد. لذا اینها جزو همان فرمولهای ترامپی  است. الان  تمام روش های ایذایی و آزاردهنده علیه ایران با شکست مواجه شده و بحث تحریم و خارج شدن از توافقنامه هسته ای باز برای  آمریکا هزینه اش بیشتر بوده تا برای ایران. دست کم اعتبارش را از دست داده است و 5 کشور دیگر با این روند مخالف بودند. مشکلات دیگری هم در خود آمریکا وجود دارد که آمریکا سعی می کند فشارها را با یک جنجال بیرونی کاهش بدهد. لذا از نظر ایران، آمریکا توان بیشتری ندارد. آمریکا در تمام صحنه های منطقه توسط مردم آنجا شکست خورده است و نسبت به ایران که طبعا جرئت ندارد اقدامی بکند ، چون پیامد آن برای آمریکا خیلی جدی تر خواهد بود تا دخالت هایش در سوریه و عراق و قبل از آن هم در نقاطی دیگر. و لذا آمریکایی ها در دوره ترامپ شاید خودشان هم منتظر آن هستند که مرحله ترامپ تمام بشود و این صحبت را اعضای کنگره آمریکا هم کرده اند. بالاخره این مرحله را پشت سر خواهند گذاشت و از طرفی هم ترامپ را در یک تگنا قرار داده اند که تصمیمات بیهوده نگیرد — خروج موقت از پیمان موشکی با روسیه، دیوار مکزیک و حمایت بی جا و غیرمنطقی از کودتا در ونزوئلا  و دهها اقدام دیگر. ترامپ یک فرد سیاستمدار نیست و فکر می کند که تنهاخودش در جهان زندگی می کند. از اینرو ایران هم با دقت گفته های ترامپ و فعالیت های آمریکایی ها را تحت کنترل دارد و بدون شک در برابر زیاده خواهی های ایران کوتاه نخواهد آمد.

پرسش: آگر آمریکایی ها پادگان خودشان را در عراق حفظ کنند تا به انتقال نیرو به عراق بپردازند آیا این سناریو می تواند مانند سناریوی جنگ ایران و عراق مطرح بشود؟

پاسخ: نخیر، در عراق، الان خود عراقی ها و کسانی که در آنجا مسئول هستند، اکثریت آنها با وجود نامشروع آمریکایی ها در آنجا مخالف هستند. مقامات مسئول عراقی ها دارند رایزنی می کنند تا آنها از عراق بیرون بروند. چون آمریکایی ها نشان دادند که در زمان حمله و تجاوز داعش نه تنها ساکت ماندند بلکه تروریست ها را تشویق و ترغیب کردند و در هیچکدام از عملیاتی که در سرکوب تروریست های داعش بود، آمریکایی ها حضور فعال نداشتند. بعد از آنهم دیدیم که آقای ترامپ در اول سال میلادی به عراق آمد هیچکدام از مسئولین عراقی حاضر نشدند به دیدار ایشان بروند. لذا پایگاه و جایگاهی که آمریکا در عراق برای خودش حفظ کرده است، یک تشکیلات تبلیغاتی بیشتر نیست. و خود عراقی ها هم آن را برسمیت نمی شناسند. الان هم مسئولین عراقی اعم از پارلمان و یا رئیس جمهور و حتی نخست وزیر عراق هم در صددند آمریکایی ها را قانع کنند بدون خشونت آنجا را کم کم ترک کنند. چون بر اساس آن توافقی که قبلا شده بود آمریکا ملزم بود که هر زمان عراق مورد تهدید خارجی قرار بگیرد حمایت بکند که دیدیم در اولین مرحله این اقدام نشد. آمریکایی ها خودشان توافق نامه امنیتی را نقض کردند. از اینرو اگر آمریکا بتواند خودش را در عراق نگه دارد، خیلی مهم است ولی عراقی ها قطعا آمریکایی ها را بیرون خواهند کرد و آقای ترامپ خیلی دل خوش نکند، وضعی که در سوریه شکست خورد، دراینجا هم قطعا موقعیت مناسبی برای اینده هم نخواهد داشت. لذا ایران هم هیچ احساس خطر نمی کند. چون آمریکا هرگونه اقدام تجاوزگرانه اش می تواند به حضورش در منطقه پایان بدهد، چون بالاخره ایران در برابر تجاوز بیگانه هیچوقت بی تفاوت نخواهد نشست.

پرسش: در صورت تداوم حضور نیروهای آمریکا در عراق، تأثیر آن بر روابط ایران و عراق در همه زمینه ها، سیاسی، امنیتی، فرهنگی و سفر شهروندان دو کشور چگونه خواهد بود؟

پاسخ: الان رفت و آمد بین دو کشور کاملا عادی و فعال است. بیشترین رفت و آمد بین ایران و عراق جریان دارد. پروژه های مشترک اقتصادی هم هست بیشتر کالاهای ایرانی به آنجا می رود و کالاهای عراقی به اینجا می آید. فکر می کنم که تحت تأثیر چندانی اصلا قرار ندارد. آمریکایی ها در یک گوشه ای پادگان دارند و از طریق تبلیغات و رسانه یکسری مانور می دهند و گرنه هیچ آمریکایی حضور فعال نه در صحنه اقتصادی و نه امنیتی و نه در زمینه سیاسی قوی در عراق ندارد و فقط سفارتخانه آمریکا در بغداد  در یک محدوده بسته است و پادگان آمریکا. در حالیکه ایرانی ها تقریبا  به همه شهرهای عراق رفت و آمد دارند، مبادلات تجاری مردم ایران با عراق خیلی فعال است. رفت و آمد اتباع از طریق زمینی و هوایی فعال است و روزانه چندین پرواز هست و هزاران نفر از مرزهای زمینی وارد می شوند. لذا ایران حضور دارد، اما حضور ایران حضور اجتماعی و سیاسی است. ولی حضور آمریکا حضور نظامی نا مشروع است که قطعا باید خاتمه پیدا کند.

پرسش: به نظر شما چگونه می توان با این گونه تبلیغات و بخصوص آمریکا مبارزه کرد که قصد آن برهم زدن مناسبات کشورهای منطقه است؟

پاسخ: این واقعیت ها خودش بهترین وسیله برای رویارویی با آمریکاست. یک زمانی آمریکایی ها (7 سال پیش) در سوریه هم دخالت داشتند، هم اسلحه می فرستادند و هم تروریستها را می فرستادند و هم اصرار داشتند که دولت در سوریه باید عوض بشود، رژیم عوض بشود و دیدیم که امروز اصلا وضعیت عوض شده است. حضوری که ایران، روسیه و کشورهای حامی دولت قانونی سوریه در آنجا دارند پایدار مانده و بقیه هم از نظر قانونی و هم ازنظر عملی، نامشروع و مجبور به خروج هستند. در عراق هم وضعیت همینطور است. یک روزی آمریکایی ها عراق را اشغال کردند. ولی بعد از اینکه بنا داشتند بمانند و به مردم عراق اهانت شد، و تعیین پل برمر به عنوان حاکم عراق، مردم واکنش نشان دادند و مبارزه کردند و خیلی از آمریکایی ها را کشتند و سرانجام آمریکایی ها را بیرون کردند. این تجربه ها دارد برای آمریکایی ها تکرار می شود و آمریکا راهی هم ندارد، زیرا یک مسیر غلط را از ابتدا شروع کرده است. آمریکا رابطه اش رابطه زورگویانه است. در حالی که رابطه زورگویانه در روابط امروز دنیا قابل قبول نیست. آن روابطی قابل قبول است که  به نفع مردم هر کشور و با حمایت و قبول مردم باشد همان حضوری که ایران و روسیه در سوریه دارند و مردم و دولت سوریه آنها را در کنار خود می بینند. ولی آنها نسبت به آمریکا احساس خطر می کنند. مخصوصا که آمریکا از کل تجاوزات رژیم اسرائیل در کشتار مردم فلسطین و در حمله به مردم سوریه و در تجاوز به تمامیت ارضی  جهان عرب دارد دفاع و حمایت می کند و لذا با گذشت هر روز شرایط آمریکا درمنطقه بدتر و موقعیت آن تنگ تر می شود.