اسپوتنیک به نقل از تارنمای خبری وُکس آمریکا: روز 25 ژانویه 1995 یک گروه از دانشمندان آمریکایی و نروژی یک موشک تحقیقاتی در آن سوی قطب شمال را برای مطالعه شفق قطبی پرتاب کرد. ارتش روسیه او آن را به جای آغاز حمله ایالات متحده گرفت.
این وبگاه می افزاید: پیش از این، دانشمندان آمریکا، روسیه و 28 کشور دیگر را مطلع کرده اند که قصد دارند موشک خود را راه اندازی کنند، زیرا آنها حدس زدند که احتمال دارد که موشک شان را با یک موشک هسته ای اشتباه گرفته شود. اما کسی فراموش کرد که مهندسین نظامی روسیه مسئول تجهیزات رادار را در مورد این موضوع هشدار بدهند. این مهندسان پیامی به مسکو فرستادند که احتمالا امریکا تصمیم به حمله هسته ای ناگهانی خود کرده است.
دیوید هافمن خبرنگار واشنگتن پست چند سال پس از این حادثه نوشت: در عرض چند دقیقه، کیف هسته ای سیاه را برای آوردند. برای چند لحظه ی زمانی که یلتسین با وزیر دفاع اش صحبت تلفنی داشت، آشفتگی گسترده حکمفرما بود. در مورد آنچه که یلتسین چه گفت، بسیار کم معلوم است، اما احتمالا این خطرناک ترین عصر هسته ای بود.
در تاریخ 27 اکتبر سال 1962، واسیلی آرخیپف، افسر دریایی شوروی، زمانی که نیروی دریایی ایالات متحده شروع خالی کردن خرج عمقی خود کرد (بمب های ضعیفی که سیگنالی است برای زیردریایی ها تا خودشان را معرفی کنند) در یک زیر دریایی هسته ای در نزدیکی کوبا قرار داشت.
دو افسر عالی رتبه در زیردریایی شوروی تصمیم گرفتند که یک جنگ هسته ای آغاز شده و آماده بودند با یک اژدر هسته ای به کشتی آمریکایی ضربه بزنند. اما برای پرتاب موشک دارای کلاهک هسته ای، رضایت هر سه افسر ارشد ضروری بود و اما آرخیپف رضایت خود را نداد و این امر مانع تبادل ضربات هسته ای شد.
در تاریخ 26 سپتامبر سال 1983، سرهنگ دوم استانسیلاو پتروف، سرهنگ دوم شوروی، علائم در سیستم کنترل از راه دور برای تشخیص زودهنگام حمله موشکی رصد کرد، دید که کلمه "استارت" با حروف بزرگ قرمز مشخص شد. سپس روی مانیتور پیامهایی را دید که اولین و دومین و سپس سومین و در نهایت همه پنج موشک آمریکایی پرتاب شدند. پتروف از گزارش در مورد موشک های در حال حمله خودداری کرد چون متوجه شد که اگر این کار را انجام دهد، به احتمال زیاد با یک تلافی کامل هسته ای روبرو خواهد شد. او کار درستی را انجام داد، زیرا موشک هایی که سیستم تشخیصی آنها را کشف کردند، در واقع، بازتاب خورشید از ابرها بود.
در سال 1980، یک موشک بالستیک بین قاره ای مجهز به یک کلاهک هسته ای 9 مگاتن در داماسکوس، آرکانزاس منفجر شد. این قدرت سه برابر بیشتر از قدرت تمام بمب های منفجر شده در جنگ جهانی دوم است. ولی بخش هسته ای آن منفجر نشد. اگر این اتفاق افتاد، آرکانزاس به آسانی وجود خارجی نداشت و ما هرگز از بیل و هیلاری کلینتون شنیده نبودیم.
مولف این مطلب در پایان نوشت: ما می توانیم در امن و امان زندگی کنیم، با دانستن این که بیشتر یا حتی تمام بشریت به علت خطا برخی از مهندسان نظامی در روسیه یا ایالات متحده ناپدید نشوند و مردم در نزدیکی سایت های آزمایش موشک بخاطر شکست فنی به خاکستر تبدیل نشوند یا ما می توانیم به ذخیره سازی سلاح های هسته ای ادامه دهیم. ما باید انتخاب کنیم.