به گزارش اسپوتنیک به نقل از نشریه «رویال سوسایتی اوپن ساینس»، وقتی ما در نزدیکی برکه آبی قرار داشته باشیم، صدای قورباغه ها را می شنویم. اگر برای ما، این فقط یک صداست، اما در واقع این یک سیستم پیچیده ارتباطی است که محققان دانشگاه اوزاکا و دانشگاه «تسوکوبا» ی ژاپین به بررسی آن پرداختند.
محققان این دانشگاه ها ابتدا قورباغه های درختی نر را مورد مطالعه قرار دادند و همخوانی آنها را در فواصل زمانی مختلف مورد بررسی قرار دادند و دریافتند قورباغه ها از همپوشانی زمانی صداها اجتناب کرده و به طور گروهی آواز می خوانند یا سکوت می کنند.
محققان ژاپنی با الهام از همخوانی قورباغه ها یک شبکه از حسگرهای بی سیم طراحی کردند که کارآیی بالایی در مقایسه با شبکه های کنونی دارد. اجتناب قورباغه ها از همپوشانی زمانی در هنگام آواز خواندن موجب می شود که صدای هریک از آن ها به طور واضح شنیده شود. در شبکه های متشکل از حسگرها نیز لازم است زمانبندی ارسال اطلاعات به گونه ای باشد که بسته های اطلاعاتی با یکدیگر تداخل نکنند.
محققان با استفاده از الگوهای تعامل قورباغه ها یک مدل ریاضیاتی ساختند و آن را در یک قالب مبتنی بر فاز پیاده سازی کردند تا بتوان از این مدل به عنوان یک ابزار فنی بهره گرفت. به گفته محققان این مدل برای طراحی و توسعه سیستم های ارتباطی توزیع شده کاربرد دارد که تنظیم زمان فعالیت و استراحت در آن ها امری ضروری است.
محققان این مدل را در یک شبکه از حسگرهای بی سیم به منظور مدیریت تبادل اطلاعات به کار گرفتند. این شبکه ها یکی از مولفه های کلیدی اینترنت اشیا هستند و حسگرهای توزیع شده آن ها ویژگی های محیطی را اندازه گیری و مخابره می کند. در مرحله بعد اطلاعات جمع آوری شده از آن ها توسط یک سیستم مرکزی پردازش می شود.
