تا زمانی که امام خمینی (ره) زنده بود هیچوقت اجازه نداد وابستگان به او پست ها و یا مقام های اجرایی داشته باشند علیرغم اینکه بسیاری در آن زمان اصرار داشتند مثلا مرحوم سید احمد خمینی در پست های اجرایی گماشته شود.
به هر حال امام برای خود دلایل زیادی داشت که چنین تصمیمی را بگیرد و قطعا تصمیم وی صحیح ترین تصمیم برای خاندان اش بود اما سوالی که پیش می آید این است که وابستگان به امام آیا گناه کرده بودند که وابسته به ایشان بودند و اگر شایسته بودند و خود نیز تمایل داشتند نمی بایست در پست هایی مشغول به کار شوند؟
یکی از سفرای اروپایی چند هفته پیش با افتخار در مورد دختر اش تعریف می کرد و می گفت در یکی از هتل های کشور اش مشغول به کار شده است و به کار اش خیلی علاقه دارد.
بدیهی است با توجه به ارتباطات این سفیر وی می توانست برای دختر خود نیز پادرمیانی کند و جایی برای او پیدا کند که بتواند مشغول به کار شود اما ترجیح داد که دخترش پله های نردبان را از پله های اول بالا برود.
ممکن است روزی هم پیش آید که دختر وی پست و مقام بالایی در کشورش پیدا کند اما هیچ کس نمی تواند به او خرده بگیرد.
در بسیاری از کشورها مرسوم است که افراد به دلیل وابستگی به شخصیت های سیاسی عالیرتبه در پست ها و مشاغل حساس قرار گیرند که شاید بتوان ایالات متحده را مثال زد که آقای ترامپ دختر و داماد خود را به عنوان دستیاران خود در دولت مشغول به کار کرده و برای اینکه از گزند منتقدین در امان باشد حقوق و مزایایی برای آنها تعیین نکرده، که البته می توان گفت با توجه به شناختی که همه از خاندان ترامپ دارند وابستگان به او بخوبی بلد هستند که چگونه از موقعت خود برای تحصیل درآمدهایی بسیار بالاتر از حقوق دولتی استفاده کنند.
البته هم دختر هم داماد آقای ترامپ حد اقل در زندگی خود نشان داده اند که افراد با کفایتی هستند و توانسته اند از راه تجارت ملیون ها دلار درآمد کسب کنند.
یعنی می توانیم بگوییم حتی در ایالات متحده که رئیس جمهوری اختیارات فوق العاده بالایی دارد این ماجرا نیز می تواند روی جایگاه وی تاثیر بگذارد.
در ایران متاسفانه به دلیل اینکه بسیاری از افراد بی لیاقت با توجه به ارتباطات فامیلی خود به پست و مقام های بالا رسیده اند این ماجرا بسیار حساسیت بیشتری بر می انگیزد.
اگر واقعا شخصی لیاقت رسیدن به جایگاهی را داشته باشد و با طی کردن نردبان ترقی از پله اول به این جایگاه رسیده باشد طبیعتا کسی حق ندارد در مورد وی اظهار نظر کند و حتی اگر هم وابسته به شخصیت های عالیرتبه باشد چون با تلاش خود به جایگاهی رسیده وبا دیگران مبارزه کرده تا به اینجا برسد.
اگر هم این فرد با لیاقت خود به این جایگاه رسیده قطعا باید نه فقط اصرار کند که چون با لیاقت خود به اینجا رسیده حق دارد در پست و سمت خود باقی بماند و آن مسئول عالیرتبه هم باید اصرار داشته باشد که رسیدن این فرد به پست و مقام به دلیل لیاقت خود بوده و ربطی به او ندارد.
اما اینکه فردی بخواهد راه صد ساله را یک روزه طی کند قطعا این ماجرا می تواند بر جایگاه سیاسی او و وابسته اش تاثیر بگذارد و موجب ناراحتی جامعه شود.
می توان گفت کار آقای روحانی در تقاضا برای انفصال دامادش حال اگر هم نمادین نبوده بسیار قابل تحسین است اما ای کاش این ماجرا بر کل افرادی که در کشور به دلیل وابستگی به شخصیت های عالیرتبه منصوب شده اند اعمال گردد و بقیه هم ثابت کنند که آیا به دلیل لیاقت به این پست و
بد نیست به این مساله نیز اشاره کرد که اگر به فساد هایی که بصورت تاریخی در ایران رخ داده نیز بنگریم می توانیم ببینیم بیشترین این فساد ها توسط افرادی انجام شده که به دلیل ارتباط با شخصیت های سیاسی به پست و مقام رسیده اند و باور داشته اند که چون وابسته به فلانی هستند از گزند مقررات دور می باشند.
در بسیاری از شرایط هم برخی افراد سود جو با نزدیکی به این افراد تلاش می کنند از جایگاه آنها و جایگاه وابستگان آنها سوء استفاده کنند و در نهایت فساد به نام آن شخصیت سیاسی نوشته می شود.
می توان گفت دلیل اصلی ای که امام اصرار داشت هیچ یک از وابستگانش به هیچ پست و مقامی در مملکت نداشته باشند نیز همین بوده چون ایشان بخوبی می دانستند که اگر هر کدام از وابستگان به او بخواهند در پستی مشغول شوند همه اشتباهات آنها به نام او ثبت می شد.
قطعا امام هم خود این کار را کردند تا بقیه نیز به ایشان اقتدا کنند و آنهایی که به او اقتدا نمی کنند اصل فلسفه انقلاب را متوجه نیستند.
