این کشف ممکن است منشاء نوترینوهای با انرژی بالا را که قبلا توسط رصدخانه نوترینو "IceCube" در ایستگاه آموندسن-اسکات در قطب جنوب ثبت شده است، روشن کند. اعلامیه در مورد کشف در مجله "Physical Review-D" منتشر شده است.
نوترینو در جایی عبور می کند که در آنجا ذرات دیگر "گیر می کنند". به عنوان مثال، نوترینوهای خورشیدی از اعماق خورشید آمده و اطلاعاتی در مورد واکنش های هسته ای و حرارتی در هسته خورشیدی ارائه می دهند. نوترینوها با انرژی بالا از جاهای فرامرزی ناشناخته آمده و اطلاعاتی ارائه می دهند که با روش های مشاهده دیگر در دسترس نمی باشد.
محققان دانشگاه ملی مطالعات هسته ای (میفی) "انستیتوی فیزیک مهندسی مسکو" همراه با همکارانش از دانشگاه پاریس-دیدرو (فرانسه)، دانشگاه علوم و فن آوری نروژی (نروژ) و دانشگاه ژنو (سوئیس)، در حال مطالعه داده های تلسکوپ فرمی در انرژی های بالا (بیش از 300 گیگا الکترون ولت) جزء جدیدی در پرتو دهی گاما را کشف کردند.
"با انرژی بیش از 300 گیگا الکترون ولت سیگنال های ناشی از منابع خارج از کهکشان ما به دلیل جذب پرتو دهی گاما در فضای بین کهکشان به شدت سرکوب خواهد شد. با این حال، در داخل کهکشان پرتوی گاما با فاصله بین آنها تقریبا جذب نمی شود. بنابراین، جزء جدید باید یک منبع در کهکشان ما داشته باشد".
به گفته دانشمند، محدوده جزء جدید به خوبی با شار بالای نوترینو که به تازگی در آزمایش "IceCube" کشف شده، هماهنگ است. از آنجا که نوترینو همیشه با پرتوی گاما (دارای محدوده مشابهی) "تولید می شود"، دانشمندان پیشنهاد کرده اند که هر دو محدوده منشاء مشترک دارند.
پروفسور سمیکوز گفت:
"در این تحقیق ما دو مدلی پیشنهاد کردیم که توضیحی برای تمام داده ها می دهند. در مدل اول، نوترینو و پرتوی گاما در ناحیه کهکشان نزدیک به ما به دلیل اثر متقابل پرتوهای کیهانی تولید شده اند. در مدل دوم، نوترینو و پرتوی گاما در نتیجه فروپاشی ماده تاریک در کهکشان ما به وجود آمدند".
به کمک ناهمگانی سیگنال در مطالعات بعدی می توان مدل درست را تعیین کرد. اگر منبع سیگنال، فروپاشی ماده تاریک باشد، اهمیت این مطالعه قابل برآورد نیست. اما حتی در صورت منبع آستروفیزیکی نزدیک، شاید ما برای اولین بار فرصت داریم که منبع اشعه کیهانی که نوترینو و پرتوی گاما مشاهده شده را تولید می کنند، پیدا کنیم.
امروزه در روسیه در پایین دریاچه بایکال تلسکوپ نوترینو "Gigaton Water Detector" با حجم یک کیلومتر مکعب در حال ساخت و ساز است. برنامه ریزی شده است که در سال 2020 تلسکوپ بایکال با آزمایش "IceCube" از نظر حساسیت قابل مقایسه خواهد شد. برای مشاهده از بخش مرکزی کهکشان ما، تلسکوپ بایکال حتی بهتر از "IceCube" سازگار است، زیرا در نیمکره شمالی واقع شده است (محققان نوترینو در قطب جنوب، ذرات را بطور معنایی "از طریق زمین" مشاهده می کنند).
