گزارش و تحلیل

هیچ گربه ای محض رضای خدا موش نمی گیرد

© AFP 2023 / ATTA KENAREهیچ گربه ای محض رضای خدا موش نمی گیرد
هیچ گربه ای محض رضای خدا موش نمی گیرد - اسپوتنیک ایران
اشتراک
آنهایی که تصور می کنند برخی کشورها برای رضای ایران ممکن است کاری انجام دهند باید توجه داشته باشند که هیچ کشوری برای رضای ایران و یا حتی رضای خدا کاری برای ایران و مردم ایران انجام نمی دهد چه رسد قدمی بردارد و خیس شود.

در بسیاری از کشورهای منطقه نفوذ کشورهای بیگانه روی سیاست داخلی آنها تاثیر می گذارد، به عنوان مثال در لبنان امکان ندارد رئیس جمهور و یا نخست وزیر و یا حتی دولت و یا مجلسی بدون ملاحظات سیاسی کشورهای مختلف ذی نفوذ در این کشور انتخاب گردند، همین ماجرا در برخی کشورهای دیگر منطقه نیز بوضوح قابل مشاهده است.

تا قبل از انقلاب ایرانی ها هم دچار چنین وضعیتی بودند و بدون رضایت انگلیس و شوروی و ایالات متحده حتی بسیاری از سیاست مداران ایران جرئت آب خوردن هم نداشتند چه برسد تصمیم گرفتن برای مملکت.

مردم ایران در مقایسه با مردم دیگر کشورهای منطقه همیشه پیشتاز بودند و هستند مخصوصا در زمینه سیاسی.

می بینیم زمانی که بسیاری از کشورهای منطقه دچار سردرگمی فکری و سیاسی بودند بیش از یکصد سال پیش ایرانی ها دست به انقلاب مشروطه زدند تا از سلطه بیگانگان خارج شوند.

پس از اینکه ایرانی ها نتیجه ای از انقلاب مشروطه به دست نیاوردند چهل سال پیش دست به انقلاب اسلامی زدند.

اگر مردم ایران توجه کنید "مردم ایران" قدمی در این راستا بر نمی داشتند به هیچ وجه کشورهای دیگر برای مردم ایران قدمی بر نمی داشتند چون همه کشورها فقط به دنبال منافع خود هستند.

هدف مردم ایران هم از این تحرک ها همان شعار استقلال و آزادی بود.

منظور از استقلال و آزادی هم همانا استقلال و آزادی از بند بیگانگان و حتی خودی های عامل بیگانه.

اگر مثلا بعد از جنگ جهانی دوم ایالات متحده در موارد از استقلال کشورها و پایان دادن به استعمار انگلیس و فرانسه و… حمایت می کرد به این دلیل نبود که دلسوز آزادی ملت ها باشد بلکه به این دلیل بود که می خواست فضای مانور بیشتری برای فعالیت های سیاسی و اقتصادی خود فراهم کند و فضای فعالیت دیگر کشورها از جمله متحدین خود را محدود کند.

به دلیل اینکه پرزیدنت ترامپ یک سیاستمدار نیست امروزه به وضوح در مورد سیاست های ایالات متحده حتی در قبال همپیمانان صحبت می شود در حالی که روسای قبلی ایالات متحده هم طبق یک سیاست کلی نظام خود، که همانا نظام سرمایه داری و وابسته به کارتل ها و لابی های قدرت است، فعالیت می کردند اما این سیاست را داشتند که پشت پرده ها را بروز ندهند.

احتمالا در بسیاری از مقاله ها ویا گفتگوهای تحلیلی همه باید شنیده باشید که اگر اروپا امروزه در مقابل ایالات متحده ایستاده و به دنبال حفظ برجام است به دلیل علاقه اروپایی ها به ایران و ایرانی ها نیست بلکه به دلیل لج بازی آنها با متحد استراتژیک خود تکرار می کنم "متحد استراتژیک خود" است تا به آمریکا بفهمانند که آنها هم می توانند کاری کنند.

نباید به هیچ وجه تصور کرد که اروپایی ها یک لحظه ممکن است "متحد استراتژیک خود" را ترک کنند چون روابط آنها به شدت به هم تنیده است.

اینجا است که ما باید توجه داشته باشیم که وقتی قدرت داریم که به بازیچه آنها تبدیل نشویم.

مثلا اگر این کشورها رسانه هایی را راه اندازی می کنند که ملیاردها دلار هزینه آنها می باشد به این دلیل نیست که به مردم ایران علاقه دارند و میخواهند مثلا برای مردم ایران اطلاع رسانی کنند، بلکه به این دلیل است که آنها سیاست های خود برای تفرقه انداختن میان نظام و مردم را دارند و می دانند تا وقتی که نظام مورد حمایت مردم ایران باشد هیچ کدام از اهداف آنها محقق نمی شود.

حتی وقتی که این کشورها در مورد مسایل حقوق بشر یا آزادی بیان و یا… صحبت می کنند نیز باید توجه داشته باشیم که اینها هیچوقت به دنبال محقق شدن مسایل حقوق بشری و یا آزادی بیان و یا… برای مردم ایران نیستند بلکه این ماجراها بهانه ای برای فشار آوردن بر ملت ایران است.

پرچم ایران - اسپوتنیک ایران
گزارش و تحلیل
چگونه ایران تحریم شده حریف کشورهایی با ده ها برابر درآمد است؟

ما باید توجه داشته باشیم که در دام آنها نیافتیم و به جای اینکه به دنبال حقوق شهروندی و حقوق حقه بین المللی خود باشیم سرگرم مواردی باشیم که ما را به بازیچه آنها تبدیل می کند.

به عنوان مثال باید بگویم مثلا شما مشاهده می کنید مردم فرانسه برای چند سنت گران شدن سوخت در این کشور قیامت بپا می کنند چون احساس می کنند حقوق شهروندی شان زیر پا گذاشته شده و هم تحرک آنها بسیار وسیع تر از مثلا تحرک برخی در پایان دیماه سال گذشته بوده هم نوع برخورد نیروهای انتظامی فرانسه با آنها بسیار شدید تر از برخورد نیروهای انتظامی ایران با تظاهر کنندگان دیماه سال گذشته اما پوشش رسانه ای اتفاقاتی که در ایران پیش آمد به هیچ وجه با پوشش رسانه ای اتفاقات پاریس قابل مقایسه نیست و درحالی که تحرکات دیماه سال گذشته در ایران به دلیل مطالبات شهروندی و مشکلات اقتصادی بود مشاهده کردیم که رسانه های خارجی و برخی عوامل آنها در داخل تلاش کردند این تحرکات را منحرف کنند تا به سمت و سوی اهداف آنها باشد.

توجه داشته باشید که وقتی آمریکا تحریم های به قول خودش فلج کننده بر علیه ایران وضع می کند این مردم ایران هستند که هدف مستقیم این تحریم ها می باشند.

بحث اینکه غذا و داروی ایران تحریم نیست یک جوک بیش نیست چون بدون امکان حواله پول کمپانی های خارجی حتی یک ارزن هم حاضر نیستند به دیگران بفروشند چه رسد به غذا و دارو.

یکی از دوستان بنده دامپزشک است و کلینیک دامپزشکی دارد و به شوخی می گفت بسیاری از مردم ایران دلشان خوش است که وزیر امور خارجه آمریکا می گوید غذا و دارو تحریم نیست، حتی امکان خرید غذا و داروی خارجی برای سگ و گربه هم میسر نیست چه رسد غذا و دارو برای انسان ها.

ایشان به شوخی می گفت شاید وقت آن باشد که ایرانی ها به جای اینکه به دنبال موسسات حمایت از حقوق انسان باشند دست به دامان سازمان های حمایت از حقوق حیوانات باشند چون شاید آنها فعالتر عمل کنند.

شب گذشته با یکی از سفرای اروپایی در تهران صحبت می کردیم، وی با ناراحتی اظهار می داشت حتی اگر سفرای اروپایی اقدام به ارسال گزارشی جهت شرح اوضاع ایران نمایند و یا مصاحبه ای در این راستا انجام دهند آنقدر مورد هجمه های سیاسی در کشور خود قرار می گیرند که به مرز از دست دادن شغل خود برسند و متوجه شوند که به هیچ وجه نباید برای حمایت از مردم ایران قدمی بردارند.

البته چون ممکن است برای ایشان نیز مشکل پیش آید بنده نام وی را در مقاله نمی نویسم، اما وی اظهار می داشت امروزه حتی حساب های دانشجویان ایرانی را در کشورهای اروپایی می بندند بعد شما توقع دارید که خط داد و ستد بانکی برای ایران باز کنند، اگر خیلی خوش بین باشید ممکن است یک مرکز برای تامین مالی غذا و دارو برایتان باز کنند و همین.

وی به صراحت به من می گفت تا زمانی که آنها احساس کنند ممکن است بتوانند میان ملت و نظام ایران تفرقه ایجاد کنند و یا اینکه بتوانند روی عملکرد دولت ایران تاثیر بگذارند و آن را بگونه ای تضعیف کنند که به ما قبل از شعار آزادی و استقلال انقلاب برگردد مطمئن باشید همین روند ادامه خواهد داشت.

مشکل آقای ترامپ با برجام این نیست که برجام اشکال دارد بلکه مشکل در این است که آمریکایی ها مخصوصا افرادی مانند آقای ترامپ میگویند ما (آمریکایی ها) چهل سال ایران را تحریم نکردیم تا به برجام برسیم و خط مراودات اقتصادی ایران با دیگر کشورها باز شود بلکه باید توافقی تهیه شود که ایران کاملا در اختیار ما باشد و همانگونه که برخی کشورها مانند عربستان سعودی حق ندارند با کشورهای دیگر مراودات اقتصادی کلان داشته باشند ایران هم نباید با دیگر کشورها از جمله اروپایی ها مراودات اقتصادی کلان داشته باشد.

البته همین آقای ترامپ در دوران انتخابات این دیدگاه خود را با اعتراض به فروش هواپیماهای ایرباس به ایران اظهار داشته بود و گفته بود چرا دولت وقت (آقای اوباما) ایرانی ها را وادار نمی کند به جای خرید هواپیما از ایرباس هواپیماهای بوینگ خریداری کند.

برخی باور دارند خوب ایران هم بعد از این صحبت ها هم با ایرباس هم با بوینگ قرارداد بست.

بله درست است ولی افرادی مانند آقای ترامپ می گویند همه قرارداد های کلان باید با ما باشد نه دیگران، یعنی اصلا قراردادی با ایرباس نباید بسته شود.

ببینید مثلا وقتی ترکیه یا هند و یا حتی عربستان تصمیم میگیرند موشک های اس چهارصد و یا هواپیمای جنگی از روسیه و یا چین ویا حتی اروپا بخرند آمریکایی ها چه قشقرقی به پا می کنند، واین کشورها را تهدید به تحریم می کنند، دیگر بقیه اش را بخوانید.

در پایان می توان گفت به نظر می رسد تنها راهی که به ایرانی ها این امکان را می دهد تا از این مخمصه خارج شوند این است که به کل دنیا بفهمانند هر کاری کنند نمی توانند روی اراده و مقاومت ملت ایران تاثیر گذارند ومردم ایران به سمت خودکفایی اقتصادی پیش بروند.

تا مردم ایران خود برای خود کاری نکنند نباید توقع داشت دیگران برایشان کاری کنند.

 

نوار خبری
0
loader
بحث و گفتگو
Заголовок открываемого материала