لیست سیاه ضد ایرانی اروپا

اتحادیه اروپا گسترش لیست سیاه ضد ایرانی در رابطه با قضیه تدارک حمله به گروهک مخالف ایران در دانمارک را ممکن می داند.

چندی پیش وزیر خارجه چک در امور اتحادیه اروپا اعلام کرد که لیست سیاه اروپا می تواند گسترش یابد زیرا هیچگونه ارتباطی با «برجام» ندارد. این لیست در رابطه با نقض حقوق بشر توسط تهران تشکیل شده است. وی یادآور شد که اتحادیه اروپا از اجرای کامل برجام حمایت می کند. اما دیگر اقدامات ایران است که ایجاد نگرانی می کنند. ما می توانیم به این دلیل ایران را در رابطه با قضیه دانمارک در لیست سیاه بگنجانیم.

وزیر خارجه دانمارک اعلام نمود که پس از بازداشت شهروند ایرانی تبار نروژ به اتهام تدارک حمله به گروهک مخالف ایران در دانمارک، کشورهای دیگر اروپا نیز از وضع تحریم های جدید علیه ایران حمایت کردند.

لیست سیاه در خصوص نقض حقوق بشر در سال 2011 توسط اتحادیه اروپا علیه ایران تشکیل شد. نام 82 نفر در آن شامل شده است و این لیست تحویل آن نوع از فناوری که بتواند برای سرکوب داخلی مورد استفاده قرار بگیرد را ممنوع می کند. از آن زمان تا کنون این تحریم ها هر سال تمدید می شوند.

اسپوتنیک در رابطه با این موضوع و اینکه آیا اروپا می تواند در قبال ایران از استانداردهای دوگانه استفاده کند با کارشناسان محترم ایرانی به گفتگو نشست.

جناب دکتر علیرضا رضاخواه استاد دانشگاه و تحلیلگر مسائل بین الملل و کارشناس ارشد در مطالعات آمریکا در این خصوص اظهارنظر کردند.

پرسش: آیا اروپا مانند قضیه خاشقجی، می تواند در قبال ایران از استانداردهای دوگانه استفاده کند؟ زیرا هیچ یک از کشورهای اروپایی، عربستان را تحریم نکرده است. درحالی که با وجود عدم اثبات شرکت ایران در ماجرای دانمارک، ایران و شهروندان ایرانی از لیست سیاه اروپا سردرآوردند.

پاسخ: قطعا همینگونه است. اروپایی ها در رابطه با پرونده هایی که فرجام کاملا مشخصی دارند و نمونه آن قتل آقای خاشقجی است که توسط عربستان انجام شده و جنایاتی که در یمن دارد اتفاق می افتد، بهیچ وجه هیچ واکنشی از خود نشان نمی دهند و حتی بارها و بارها روسای جمهور کشورهایی مثل فرانسه و دیگر کشورها ادعا می کنند ما نمی توانیم فروش سلاح را مثلا به عربستان متوقف کنیم چون ضرر اقتصادی خواهیم خورد و تعاملاتشان را با این کشورها دارند. جنایتی که برای شخص آقای خاشقجی در ترکیه اتفاق افتاده بود،شاید جزو نوادر اتفاقاتی است که ما تقریبا شبیه آن را نداشتیم، چه از مدل جنایاتی

که اتفاق افتاده است و چه تعامل کشورهای اروپایی که مشاهده شده است. پرونده ای که هیچ چیز آن مشخص نیست، البته اینکه اتهامی را مطرح بکنند و به واسطه آن اتهام اقداماتی را انجام بدهند، سابقه داشته است و اروپایی ها اینکار را کرده اند که نشان دهنده پوچی رفتار است.

اروپایی ها به جای آنکه تلاش بکنند آبروی رفته خودشان را در عدم توانی اشان به پایبندی تعهداتشان ثابت بکنند و تلاش بکنند کانال های مالی را که قول داده بودند و تعهد برجامی که قرار بود به آن پایبند باشند را نگه بدارند، حالا تحت فشارهایی که برای جمهوری اسلامی واضح است- لابی اسرائیل، آمریکایی ها، منافع گروه های تروریستی مثل سازمان مجاهدین خلق- تحت فشار اینها می خواهند اصطلاحا با ارائه یک مسأله غیرمربوط، آن تعهدات خودشان را در این زمینه کمرنگ بکنند.

قطعا جمهوری اسلامی ایران اینها را مد نظر خواهد داشت و اینها نمونه بارز و آشکاری از رفتار دوگانه و استانداردهای اروپایی است و در مذاکرات دیگری که اروپایی ها بخواهند با ایران داشته باشند، اینها مد نظر مذاکره کنندگان ایرانی خواهد بود.

پرسش: از نقض حقوق بشر توسط تهران در این خصوص صحبت شده است. نظر شما در این باره چیست؟

پاسخ: یک اتهام مطرح شده که حتی ثابت هم نشده است. کسی که به کسی اتهام می زند اولین نکته آن است که به او اجازه دفاع از خودش را بدهد. اتهامات از سوی مجموعه اپوزیسیون جمهوری اسلامی و به ویژه گروهی مثل سازمان منافقین مطرح می شود، آنها پول می گیرند تا این اتهامات را مطرح کنند. اتهاماتی که آقای نتانیاهو که به اذعان گزارش اخیر هاآرتس از دروغگو ترین سیاستمداران است روزی سه بار انواع اتهامات و دروغ ها را علیه جمهوری اسلامی مطرح می کند.

اینکه یک نفر بخواهد بر اساس یک دروغ تحریم را اعمال بکند، این بخودی خود یک عمل خلاف حقوق بشر است.اعمال تحریم برعلیه مردم ایران بخودی خود عمل خلاف حقوق بشر است. آنهایی که ادعای اصطلاحا حمایت از حقوق بشر را دارند، دروغ گفتن، خود یک عمل خلاف حقوق بشر است. اروپا خودش مصداق بارز انجام اتفاقات خلاف حقوق بشر است. نمونه آن، پرونده مهاجران. برای ایرانی ها مشخص است که وقتی اروپاییان نمی توانند و یا بقول آقای عراقچی نمی خواهند به تعهداتشان در برجام پایبند باشند اصطلاحا «یک محل فراری» برای خودشان درست می کنند که توجه رسانه ای را از این ناتوانی دور بکنند. چطور است که همزمان با همان تاریخی که اروپا قرار است کانالی را برای مبادلات اقتصادی اعلام بکند، یکدفعه یکی می آید و می گوید که ما یک نفری را می خواستیم بگیریم که همچین کاری را می خواسته انجام بدهد که خود این اتهام مسخره است. اصلا سازمان مجاهدین خلق چقدر نیروی واقعی دارد که کسی بخواهد این همه هزینه بکند که برای آنجا بمب بگذارد. چهل سال است که جمهوری اسلامی با انواع این دروغ ها مواجه است و بچه گانه است که اروپایی ها فکر بکنند که این حرفها را مردم ایران و یا مقامات جمهوری اسلامی باور می کنند. آنها راه خیلی ساده لوحانه ای را برای فرار از تعهداتشان انتخاب کرده اند و تأکید می کنند بر همان چیزی که هست یعنی این که این ربطی به برجام ندارد. اما دقیقا به برجام ربط دارد، یعنی برای اینکه هوارکار را از بی تعهدی و عهدشکنی خودشان مرتفع بکنند همزمان می آیند و یک قضیه دروغین را مطرح می کنند و بعد ثابت نشده می خواهند برای آن تحریم اعمال کنند.

پرسش: اروپائیان در خصوص عدم تحویل فناوری که بتواند برای سرکوب داخلی در ایران مورد استفاده قرار بگیرد نیز سخن گفته اند.

پاسخ: سعی کنند مانع از انتقال اره به عربستان بشوند که خبرنگارها را با اره از وسط دوتا نکنند. سعی کنند مانع از ارسال سلاح به بحرین بشوند و عوامل شکنجه که شیعیان را در آنجا سرکوب نکنند. سعی کنند رابطه هایشان را با گروه های تروریستی توی منطقه کم بکنند تا کشتار صورت نگیرد و سعی کنند بمب های کمتری به سعودی ها بفروشند که مردم یمن را اینگونه نکشند.  ما روزانه شاهد کشته شدن کودکان در یمن  به خاطر همکاری ای هستیم که غربی ها با عربستان سعودی دارند. این را بارها آقای ترامپ تصریح کرده است که اگر حمایت آمریکایی ها و غربی ها نباشد، دولت سعودی یک هفته هم دوام نمی آورد. همین دولتی که یک هفته هم دوام نمی آورد دارد این همه جنایت انجام میدهد.

کشور جمهوری اسلامی ایران به اذعان هر انسان عاقلی در روی کره زمین، آزاد ترین و دمکرات ترین کشور است. در ایران، حقوق بشر بیش از همه این کشورهایی که اطراف ماست رعایت می شود.

آمریکایی ها و غربی ها و اروپایی ها سعی کنند اگر بتوانند به جای این حرفها آبروی رفته اشان در موضوع برجام را احیا بکنند. آنها در مرحله پاسخگویی قرار دارند. مثل کسی است که جنایتی را مرتکب شده و هم پیمانانش جنایتی را مرتکب شده اند و حالا خودشان را در مصدر سوال کردن از جمهوری اسلامی دارند. هنوز اروپایی ها پاسخ جنایاتی که در قبال مهاجرین و غرق کردن کشتی مهاجرینی که برای پناه آوردن دارند به سمت اروپا می روند را نداده اند. بعد این وسط دلشان به حال کی می سوزد؟ پرونده اروپا و پروند غرب مملو از کشتار و جنایت علیه حقوق بشر است. آنها در جایی نیستند که بخواهند برای مردم ایران به فکر سرکوب باشند. اعمال تحریم بر مردم ایران توی بحث خوراک، دارو. ما هنوز توییتر اقای پمپئو که تهدید می کند که به مردم ایران قحطی خواهد داد را به یاد داریم. بعد آنها به فکر مردم ایران هستند که سرکوب نشوند؟!

آنها فکر می کنند که مردم ایران احتمالا از ضریب هوش پایینی برخوردارند یا ساده لوح هستند که این حرف های اروپایی ها یا غربی ها را بپذیرند.

اسپوتنیک در رابطه با اینکه چرا اروپا در هر قضیه ای موضوع نقض حقوق بشر توسط تهران را پیش می کشد و به استانداردهای دوگانه در رابطه با ایران رو می آورد با جناب آقای مانی محرابی  نویسنده، پژوهشگر و تحلیلگر مستقل ایرانی در مسائل بین الملل و اجتماعی به گفتگو نشست.

گفتگوی اسپوتنیک با دکتر مانی محرابی، عضو هیات علمی اندیشکده روابط بین الملل ایران و تحلیلگر ارشد مسائل بین الملل

ایا اروپا می تواند در قبال ایران از استانداردهای دوگانه استفاده کند؟

اساسا در هیچ نهاد بین المللی هیچ تعریف واحدی از مسئله حقوق بشر وجود نداشته و مصداق واحدی نیز برای نقض این مفهوم تعریف نشده است. همواره نهادها و کشورها بر اساس مسائل جانبی که عمدتا سیاسی و اقتصادی هستند بعضی از رفتارها را مصداق نقض حقوق بشر معرفی می‌کنند، به همین دلیل کشوری مانند عربستان سعودی مدافع حقوق بشر و ایران ناقض آن معرفی می‌شود. رفتار اروپا نیز کاملا بر اساس همین منطق صورت گرفته و کاملا جنبه سیاسی دارد.

در رابطه با گنجاندن ایران در لیست سیاه گفته شده است این موضوع با نقض حقوق بشر توسط تهران مربوط است و نه برجام. شما در این خصوص چه فکر می کنید؟

در وهله نخست باید توجه داشت بر اساس متن برجام، این توافق‌نامه تحریم‌های مربوط به مسئله هسته‌ای را لغو یا متوقف می‌کند و ارتباطی با سایر تحریم‌های ایران ندارد. اما مسئله مهمتر این است که اروپا و ایالات متحده در رابطه با ایران تنها یک هدف را پی میگیرند و آن هم تغییر نظام جمهوری اسلامی ایران است، ممکن است ابزار اروپا و ایالات متحده در یک زمان مبتنی بر تحریم باشد و در زمانی دیگر مبتنی بر برقراری ارتباط دیپلماتیک. اروپا می‌خواهد با ارتقاء لیست سیاه حقوق بشری علیه ایران و تحت فشار قرار دادن تهران، تهران را مجاب کند تا خواسته‌های خود در ماجرای SPV را تقلیل دهد. قضیه دانمارک نیز صرفا بهانه‌ای بوده برای اجرای این سناریو و به جرات عنوان می‌کنم اگر قضیه دانمارک مطرح نبود، اروپا به بهانه‌ای دیگر لیست سیاه حقوق بشری علیه ایران را گسترش می‌داد.