ولادیمیر ساژین، خاورشناس مطرح روس و تفسیرگر آژانس خبری اسپوتنیک در این رابطه چنین می نویسد: ترامپ سیاست تحریم ها علیه ایران را از سر گرفته است ولی قبلا ایران کاری کرده بود که عملا تمام جهان به خاطر برنامه هسته ای با آن مخالفت کرد. ولی امروزه ابتکار ضد ایرانی ترامپ توسط هیچ کس پشتیبانی نمی شود. ایالات متحده آمریکا به تنهایی عمل می کند. اما آنها قاطعانه عمل می کنند و آماده هستند آسیب جدی برای اقتصاد ایران وارد کنند.
در سال 2018، زمانی که تحریم های آمریکا توسط رئیس جمهور ترامپ در ماه مه اعلام شد، حدود 100 شرکت خارجی،ایران را ترک کردند، از جمله شرکت های عمده مانند شل، فولکس واگن، دایملر، پژو، ایرباس، توتال، پی اس ای، زیمنس و شرکت های روسی لوک اویل و زاروبژنفت.
تحریم های دونالد ترامپ ممنوعیت خرید نفت ایران، بیمه تانکرهای نفتی ایران، اخراج بانک های ایران از سیستم بانکی بین المللی سوئیفت و همچنین اقدامات تحریم علیه افراد و اشخاص حقوقی کشورهای ثالثی است که اقدام های ایالات متحده علیه ایران را نقض می کنند، شامل است. شاید برای تهران حساس ترین ضربه به سیستم بانکی و آخرین بند در مورد کشورهای ثالث باشد. از آنجایی که ایران را از شرکای تجاری واقعی و بالقوه قطع می کند.
محاصره نفتی که توسط ایالات متحده سازمان یافته است، حالا هم تاثیر منفی بر اقتصاد ایران دارد. هدف آقای ترامپ این است که صادرات نفت ایران را به صفر برساند، که البته، غیر واقعی است. دولت ایالات متحده، با درک این موضوع، 8 کشور از میان بزرگترین خریداران نفت ایران را به مدت شش ماه معافیت داد که طی آن می توانند نفت ایران را بدون جریمه از سوی ایالات متحده وارد کنند، ولی آنها باید به تدریج حجم آن را کاهش دهند. منظورما چین، هند، تایوان، ژاپن، کره جنوبی، ایتالیا، یونان و ترکیه است. برخی از ناظران چنین تصمیم ترامپ را نه تنها با درک این که توقف خرید نفت در یک روز غیر ممکن است ، بلکه همچنین با ترس اینکه کاهش شدید عرضه نفت ایران در بازار، قیمت آن را به شدت افزایش داده و به روسیه نیز کمک مالی می کند که این کشور نیز تحت تحریم ها قرار دارد، مربوط می دانند.
به نظر می رسد که خنثی سازی کامل اثر منفی تحریم ها ممکن نیست. اما آن را می توان تا حدودی نرمتر کرد. مثلا اتحادیه اروپا قصد دارد یک مکانیسم مالی ایجاد کند که امکان انجام محاسبات با ایران را داشته و از تحریم های آمریکایی در امان باشد. یک نهاد بعنوان شخص حقوقی ویژه در اتحادیه اروپا برای انجام معاملات با ایران ایجاد خواهد شد که برای سایر شرکت کنندگان نیز باز خواهد بود. این به بازرگانان اروپایی اجازه می دهد تا مطابق قوانین اروپا با ایران کار کنند. در این رابطه، مهدی سنایی، سفیر ایران در مسکو، گفت که ساز و کار همکاری تجاری اتحادیه اروپا و ایران در ماه نوامبر راه اندازی خواهد شد.
البته، روسیه قادر نخواهد بود همه نکات منفی تحریم ها را جبران کند. اما تا حد المقدور سعی خواهد کرد نیازهای ایران را درک کند. به عنوان مثال، در سال 2014 (قبل از امضای معامله هسته ای)، یک پروژه تجاری به نام "نفت در ازای کالا" آماده شده است. ایده آن، این بود که ایران روسیه را با نفت (حداقل 100 هزار بشکه در روز) تامین می کند و بابت آن به ایران تجهیزات و ماشین آلات روسی می دهد. در آن زمان، این طرح در عمل تحقق نیافت، زیرا ایران، مطابق معاهده هسته ای، رژیم تحریم ها را ترک کرده بود. اما، شاید، این پروژه احیا و وارد عمل شود.
لازم به تذکر است که میزان تأثیر تحریم ها بر اقتصاد ایران، سیاست خارجی و داخلی و همچنین اثربخشی مبارزه ایران با این تحریم ها، به فرآیندهای بسیاری بستگی خواهد داشت که در مناطق مختلف در داخل و اطراف ایران به مدت شش ماه- مهلتی که آمریکا به هشت کشور- وارد کننده نفت ایران داد، اتفاق خواهد افتاد. این موضوع نه تنها به نفت، بلکه کل وضعیت ناشی از تحریم ها نیز مربوط می شود. این تحریم ها ، تصویر نظامی- سیاسی و اقتصادی جدیدی را در ایران، منطقه خاورمیانه و در واقع در سراسر جهان ایجاد خواهد کرد.
ولادیمیر ساژین تفسیرگر اسپوتنیک در پایان نوشت: سرگئی لاوروف وزیر امور خارجه روسیه در مورد ایران گفت که اقدام های آمریکا علیه ایران کاملا نامشروع است. آنها با نقض آشکاری از مصوبات شورای امنیت سازمان ملل متحد اعمال شده و شیوه اجرای آنها باعث ناامیدی عمیق می باشد. ما بر آن هستیم که هیچ کس حقوق و موازین بین المللی و رفتار و معاشرت بین المللی را لغو نکرده است. البته، در دوران ما اجرای سیاست بر اساس اولتیماتوم ها و تقاضاهای یک طرفه به سختی قابل قبول است.
