شرح حال موشک های ایرانی و آرزوی رسیدن به اوج

ولادیمیر ساژین، خاورشناس و مفسر دایم آژانس بین المللی خبری اسپوتنیک که این را گفته، می چنین ادامه می دهد: این امر اهمیت دارد که نیروهای موشکی به طور مستقیم زیر دست فرمانده کل قوا، یعنی رهبر معنوی جمهوری اسلامی ایران، قرار دارند. در اکتبر سال 2017، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی یک بیانیه صادر کرد: "برنامه موشکی بالستیک ایران گسترش خواهد یافت و در پاسخ به رویکرد خصمانه رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا به سپاه پاسداران و معامله هسته ای با سرعت بیشتری ادامه خواهد یافت."

این سخنان دیدگاه رهبری کشور را بازتاب می دهد و آیت الله علی خامنه ای پیشوای ایران ، مجلس جمهوری اسلامی ، بارها اعلام کرده اند که برای دفاع از ایران چیزی مهم تر از موشک های بالستیک نیست. رئیس جمهور حسن روحانی همچنین تأکید کرد که برنامه های ایران برای افزایش قدرت نظامی، از جمله "قابلیت های موشکی"، برای حفاظت از کشور است.

کمی بعد از آنکه واشنگتن تحریم های جدیدی را علیه ایران اعمال کرد، مجلس با اکثریت آرا موافقت کرد که این مبلغ را از 300 میلیون دلار به 520 میلیون دلار افزایش دهد. سخنگوی مجلس علی لاریجانی گفت: "آمریکایی ها باید بدانند که این تنها اولین قدم است. ایران آماده است تا تحریکات تروریست های آمریکایی را دفع کند".

​

ما باید اعتراف کنیم که ایران تا به امروز موفقیت های قابل توجهی در زمینه موشک سازی به دست آورده است. پس از افزایش سخنرانی های ضد ایرانی ترامپ و انتقاد او از معامله هسته ای، در ایران "رونق موشکی" ویژه در ثبت شد. از اکتبر 2015، پنج موشک بالستیک برد متوسط و کوتاه آزمایش شده است. لازم به ذکر است که بنا به طبقه بندی بین المللی، موشک ها به موشک های کوتاه برد (از 50 تا 1000 کیلومتر)، برد متوسط (از 1000 تا 5500 کیلومتر) و دوربرد (بیش از 5500 کیلومتر — یعنی موشک بین قاره ای) تقسیم می شوند. در سپتامبر 2017 موشک میانبرد "خرمشهر" با شعاع 2000 کیلومتر مورد آزمایش قرار گرفت.

حالا جا دارد به طور خلاصه، تاریخچه ساخت موشک های ایران را شرح دهیم. ایران در اواسط دهه 1990، زمانی که کشور تازه از شوک های ناشی از جنگ هشت ساله با عراق رهایی یافت، تهران از لحاظ موشک های عملیاتی تاکتیکی از بسیاری از کشورهای خاورمیانه و خاور میانه فراتر رفته است.

در راه ایجاد صنعت راکت سازی، ایران با مشکلات زیادی مواجه شد. در حقیقت، ایران هیچ سنت علمی و تحقیقاتی ندارد و فاقد مکتب علمی ملی و تجربه چندین ساله است که شرایط لازم برای ایجاد پایه صنعت نظامی- فنی پیشرفته است. بنابراین، روش اساسی برای عملکرد مجتمع صنعتی نظامی ایران شبیه سازی و بازتولید نمونه های سلاح های خارجی است. با این وجود ایران، با استفاده موثر از تجربه کره شمالی و چین، توانسته است، پرسنل ملی حرفه ای را آموخته و پایگاه فن آوری خوبی را فراهم آورد. بر اساس منابع قابل دسترسی، هفت دفتر طراحی عمده در ایران (در اصفهان، سمنان، شیراز، سلطان آباد، لوییزان، کوه بارجام آلی، شاهرود) و 16 اداره طراحی کوچکتر شرکت هایی متخصص در تحقیق و آزمایش آزمایشگاهی تکنولوژی راکت سازی کار می کنند. مسئولیت توسعه و تولید انواع موشک ها به عهده سازمان صنعت هوا و فضا است.

برنامه موشکی ایران بر پایه استوار همکاری ایران و کره شمالی و همکاری ایران و چین به سرعت در حال توسعه در طول بیش از سه دهه است. انگیزه برای تسریع رشد موشکی، جنگ ایران و عراق در سال 1980 — 1988 بود. مخصوصا در آن زمان تهران چندین موشک را در لیبی، کره شمالی و سوریه خریداری کرد: موشک های ار17 و ار 17 ام (اسکاد) ساخت شوروی با برد 1000 کیلومتر. آنها پس از تکمیل در ایران به ترتیب شهاب 1 و شهاب 2 نامیده شدند. ایران چندین بار موشک های کوتاه برد، یعنی موشک های تاکتیکی و تاکتیکی عملیاتی، خریداری و به روز کرده است. این موشک های تاکتیکی — چینی WS-1 و Fajr-5 است که توسط ایرانیان بر پایه همتایان کره شمالی ایجاد شده است. برد این موشک ها 70 تا 80 کیلومتر است.

موشک های عملیاتی تاکتیکی در ایران در اواخر دهه 1980 ظاهر شدند. سپس تهران از 170 تا 200 موشک CSS-8 دو مرحله ای چین با برد 150 کیلومتر خریداری کرد. نسخه ایرانی آن "تندر" نامگذاری شد. در دهه 1990 ایرانیان شروع به ساخت موشک عملیاتی تاکتیکی "فاتح 110" کردند. نسخه ارتقا یافته این موشک به نام Fateh-110A با برد 200 کیلومتر شناخته شد. ایران با کمک کارشناسان چینی، موشک "زلزال 2" خود را با سرعت عملیاتی تاکتیکی با سوخت جامد با برد پروازی تا 300 کیلومتر ساخته است. بعضی از کارشناسان بر این باورند که گروه لبنانی حزب الله دارای 15 پرتاب کننده زلزال 2 است.

با این حال، در ایران، بر ایجاد موشک های بالستیکی که قادر به تخریب هدف در فاصله های زیادی هستند تکیه می کنند. بر پایه خانواده "شهاب" با کمک تکنولوژی کره شمالی، امکان ساخت "شهاب 3" با برد تا 1700 کیلومتر فراهم شد. از آن، سری جدید "قدر" ، نشان دهنده سه نسخه شروع شد: قدر 101 تک مرحله ای با برد تا 800 کیلومتر؛ دو مرحله ای "قدر110" با برد 2000 تا 2500 کیلومتر و "قدر 0A11" تا 3000 کیلومتر. تهران همچنین توسعه موشک های بالستیک خانواده شهاب را با طیف وسیعی از 5-6 هزار کیلومتر برنامه ریزی کرد. با این حال، به گفته کارشناسان، توانایی ایران در توسعه موشک در این مسیر عمدتا به ته کشیده شده است. البته، این واقعیت این امر را انکار نمی کند که ایرانیان می توانند موشک های چند مرحله ای با سوخت مایع را ایجاد کنند. ایران می تواند کاری کند تا راکت های حامل که ماهواره ها را در مدار قرار می دهند، مثلا موشک سفیر2، وظایف نظامی را نیز انجام دهند.
به حل و فصل وظایف نظامی سازگار با راکت های حامل که ماهواره ها را در مدار قرار می دهند تبدیل کند. به عنوان مثال، موشک "سفیر 2". علاوه بر این، تجربه استفاده از موشک حامل "سیمرغ" که امکان انتقال تا 100 کیلوگرم را به مدار زمین دارد، نشان می دهد که متخصصان ایرانی می توانند به عنوان مرحله اول، از بسته های متشکل از چهار موتور راکت کره شمالی نوع Nodon استفاده کنند و نقش مرحله دوم توسط موشک "قدر" بازی خواهد شد. در این مورد، برد تحویل قسمت فوقانی با وزن یک تن 5 هزار کیلومتر خواهد بود. اما به احتمال قوی در حال حاضر منابع اصلی در زمینه بهبود موشک های دارای سوخت جامد متمرکز شده است و دانشی که در پیشرفت دادن موشک های مایع دریافت شده است، برای کاربرد در زمینه فضا پیاده می شود.

گرایش انتقال رشته نظامی ایران از تولید موشک های مایع به سوخت جامد واضح است که آمادگی رزمی آن کشور را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد. ایرانیان در زمینه موشک پیشرفت چشمگیری داشته اند. آنها یک سلسله کامل (بیش از 20 عدد) موشک ها از کلاس های مختلف ایجاد کردند. امروزه 11 نوع موشک بالستیک با شعاع 150 تا 2000 کیلومتر در نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران وجود دارد. سه نوع موشک در حال طرحریزی هستند.

به علاوه موشک میان برد "خرمشهر" که تخیرا آزمایش شده، موشک های بالستیک "سجیل" با برد2 هزار کیلومتر و "شهاب 3" (1.95 هزار کیلومتر) هست. موشک کروز "سومار" برد از 2 تا 3 هزار کیلومتر دارد. نه تنها کشورهای همسایه خاورمیانه بلکه کشورهای آسیای جنوبی، غرب چین، شرق آفریقا، بخش اروپایی روسیه و نیمی از اروپا در تیررس موشک های ایران قرار دارند.

تمام سیستم های موشکی ایران سیار بوده و برای عملیات در مناطق متنوع کشور سازگار هستند. آنها در پایگاه های عمیق نگهداری و برای انجام وظیفه حاضر و آماده هستند و پدافند هوایی آنها را با دقت پوشش می دهد. پتانسیل موشکی ایران تهدید جدی برای مخالفان آن کشور است.

پتانسیل ساخت موشک در ایران بالا است. پرتاب های زیرمداری موشک های ایرانی و احتمالا پرتاب اشیای کوچک به مدار نزدیک زمین این ادعا را به ثبوت می رساند. احتمال دارد که در چنین میزان کار در زمینه تحقیقات موشکی تکنولوژیکی، ایران طی پنج تا ده سال آینده قادر به تبدیل شدن به صاحب اولین موشک های بالستیک میان برد و دوربرد باشد.

مفسر اسپوتنیک در پایان نوشت: لازم به ذکر است که برنامه موشکی توسط همه گروه های سیاسی در جمهوری اسلامی پشتیبانی می شود. این قضیه مخالفان سیاسی آشتی ناپذیر دوآتشه را متحد می کند و همراه با برنامه هسته ای، عامل غرور ملی ایران است. در این رابطه ، فشار مستقیم و بی رحمانه به ایران بی فایده و خلاف منطق است. لازم است به دنبال طرق درمانی رفت.