خبرنگار اسپوتنیک گفت و گوی صمیمانه ای را با این فرشته هنرمند ترتیب داده است که در ادامه می خوانیم.
چرا به زبان اشاره علاقه مند شدید و هدف نهایی شما در زمینه چیست؟
تحصیلات و رشته دانشگاهی من لیسانس حسابداری است. از دوره دبیرستان علاقه عجیبی به زبان اشاره داشتم اما هیچ گاه دنبال آن نرفتم، چون تصورم این بود که زبان اشاره مخصوص ناشنواهاست و شنواها نمی توانند در این زمینه آموزش ببینند لذا در مرحله انتخاب رشته، زمینه دیگری را دنبال کردم و دوره دانشگاه را گذراندم. تا ۲سال پیش، یعنی زمانی که سال آخر دوره کارشناسی بودم، دوباره فکر زبان اشاره به سراغ من آمد. فکرم ماه ها درگیر آن بود تا اینکه از طریق اینترنت پیگیر آن شدم تا ببینم یادگیری این زبان به چه صورت است. متاسفانه هیچ منبعی و سایت ایرانی برای آموزش آن پیدا نکردم. تا اینکه توانستم صفحه ی انجمن ناشنوایان را پیدا کنم و از آن طریق ارتباط گرفتم. ابتدا گفتم که شنوا هستم و مایلم زبان اشاره یاد بگیرم. آنها هم من را راهنمایی کردند. این شد که توانستم بعد از سالها به آرزویم برسم.
من هدف های بسیاری دارم. تا قبل از یادگیری زبان اشاره، چون در اطرافیان و بستگان خودم ناشنوا نداشتم از مشکلات آنها کاملا بی اطلاع بودم. در دوران یادگیری زبان اشاره، دوستان ناشنوایی پیدا کردم و آنها به من لطف داشتند و ساعتها از مشکلاتشان برای من درد و دل می کردند.
آنقدر صحبتهای آنها برای من تازگی داشت که من را به فکری انداختم که حتما باید کاری انجام دهم. چون خودم قبلا نسبت به این مشکلات ناآگاه بودم تصمیم گرفتم جامعه شنوا را تا حد و توان خودم از وجود این مشکلات آگاه کنم.
فعالیت شما در صفحات مجازی به چه صورت است؟
من ترانه های موزیک ها را به زبان اشاره ترجمه می کنم. با این کار دو هدف را دنبال می کنم. اول اینکه ما شنواها ساعت ها از عمرمان را صرف گوش دادن به آهنگ و موزیک می کنیم و از طریق این موزیک ها، بسیاری از جمله ها و واژه های احساسی را دریافت می کنیم. من با ترجمه این ترانه ها سعی کردم این واژه ها و جملات رمانتیک و احساسی را به دوستان ناشنوایم هم منتقل کنم و بیشتر کوششم بر این بود که احساس آهنگ و خواننده را هم همراه آن منتقل کنم. خدا را شکر تا حدودی موفق بودم چرا که دوستان ناشنوایی داشتم که از سراسر ایران به من پیام دادند و گفتند که توانستند از طریق اشارات من با آن موسیقی ارتباط برقرار کنند و حس آهنگ را متوجه بشوند.
هدف دومم این بود که تمام تلاشم را انجام دهم تا با ترجمه ترانه های موزیک ها، زبان اشاره را به شکلی هنری و زیبا به جامعه شنوا معرفی کنم و خدا را شکر تا حدودی در این مسیر هم موفق شدم چرا که پیام های زیادی از دوستان شنوا دریافت کردم که مشتاق به یادگیری زبان اشاره شدند. من همچنین سعی دارم که گروه های سرود و افراد موفق ناشنوا را معرفی کنم، چرا که آنها هم از نظر روحی و هم از نظر مالی نیاز به حمایت ما دارند. مثلا گروه های افراد کم شنوا و ناشنوا بعنوان فرصت شغلی نیاز به حمایت بسیاری از افراد جامعه دارند.
برنامه شما برای آینده در زمینه زبان اشاره چیست؟
برنامه های بسیاری در ذهن خود دارم.
اینکه تا حد و توان خودم دوستان شنوا را با زبان اشاره آشنا کنم و آن را گسترش دهم. حتی این آموزش و آگاهی را به سمت دانشگاه ها و مراکز درمانی و خدماتی و رفاهی و ورزشی و هنری و… ببرم. علاقه دارم موزیک های بیشتری را برای دوستان ناشنوا ترجمه کنم و همچنین با همکاری اساتید و دانشجویان رشته های زبانشناسی بتوانیم در زمینه تدوین منابع استاندارد و تقویت بنیه نظری علمی زبان اشاره فارسی گامی برداریم.
با چه مشکلاتی در این زمینه روبرو شدید و در کل چه مشکلاتی بر سر راه کسی که بخواهد در این زمینه فعالیت کند وجود دارد؟
مشکلات کم نیست اما قابل پیگیری و برطرف شدن هستن، مثلا منبع کاملی برای یادگیری زبان اشاره که همه ناشنوایان یا ارگان های مربوطه آن را تایید کنند، وجود ندارد. منبعی که به طور مدون در دسترس باشد و بتوان به راحتی از آن استفاده کرد در ایران موجود نیست.
حتی سایت های آموزشی که بصورت مجازی در زمینه آموزش زبان اشاره فعال باشند نیز وجود ندارد.
خیلی ها از من سوال می کنند که کجا می توانند این زبان را آموزش ببیند. در جواب می توان گفت که تنها جایی که در حال حاضر وجود دارد، انجمن و کانون ناشنوایان است که متاسفانه هنوز در بعضی از شهرهای ایران، این دو ارگان در زمینه آموزش زبان اشاره فعال نیستند.
در پایان اگر صحبت یا حرفی دارید، بفرمایید.
فقط از خدا می خواهم که توانی به من بدهد تا بتوانم به اهداف و افکار خودم برسم و ثمره این همه تلاش و سختی را ببینم. دوست دارم روزی را ببینم، افرادی که با زبان اشاره ارتباط برقرار میکنند، از نظر مسائل اجتماعی دغدغه ای نداشته باشند.
دغدغه اصلی من دانشگاه ها هست که در زمینه پذیرش دوستان ناشنوا استاندارد بشوند. چون افراد ناشنوا در آنجا به سختی تحصیل میکنند.
یادآور می شویم که از فرزانه در فضای مجازی با نام "فرشته ای که وصل کردن را بر فصل کردن ترجیح داد" یاد می شود.
