رسانه ها می نویسند که در مسکو و واشنگتن دیدار سران دو کشور را مفصلا تدارک می بینند. پس از دیدار جان بولتون مشاور امنیتی آمریکا از مسکو، رسانه ها گزارش دادند که واشنگتن سعی دارد نتیجه نشست روسیه و آمریکا در هلسینکی را با حصول توافقنامه ای در خصوص سوریه مرتبط سازد. از لحاظ نظری، چنین فرمول بندی این مساله مورد پسند مسکو نیز می باشد. اگر با آمریکایی ها در مورد سوریه توافق حاصل شود، از درجه مقابله با قدرت های بزرگ کاسته خواهد شد، که اخیرا در جریان حملات ایالات متحده علیه بشار اسد تقریبا منجر به درگیری نظامی بین روس ها و آمریکایی ها گردید.
اما در عمل، همه چیز ممکن است به مراتب سخت تر از آب در بیاید. توافق جامع و کامل درباره سوریه که برای واشنگتن واجب است به ناچار شامل نقش تهران در آن کشور خواهد بود. در دولت ترامپ معتقد هستند که ایران خطر اصلی و دشمن بالقوه آمریکا در خاورمیانه محسوب می شود. بنابراین، هدف واشنگتن به حد اقل رساندن نفوذ ایران در سوریه با کمک مسکو است. به عنوان مثال، برای اطمینان از این که در مناطق تحت کنترل مخالفان در جنوب سوریه، که در حال حاضر توسط یگان های دولتی با کمک روس ها به دست آمده، در آینده، نه امکانات نظامی ایران، و نه پایگاه حزب الله شیعه لبنان حمایت شده توسط تهران ظاهر شود، توافق حاصل شود. این به طور کامل با موضع اسرائیل مطابقت دارد که متحد کلیدی ایالات متحده در منطقه است و با ولادیمیر پوتین ارتباط نزدیکی دارد.
با این حال، هیچ اطمینانی وجود ندارد که تهران با چنین برخوردی موافقت کند. سوریه برای ایران، عرصه رویارویی جهانی هزارساله شیعیان و سنی ها است و در این مقابله، سوریه یک عنصر کلیدی در محور شیعه تهران- بغداد- دمشق- بیروت است که ایران دارد آنرا می سازد. حتی اگر فرض کنیم که مسکو و واشنگتن پشت سر تهران در مورد سوریه به توافق برسند، ایرانی ها برای دسترسی به اهداف خود در سوریه از امکانات برخوردارند. علاوه بر این، ایران تأثیر قابل توجهی بر رهبری سوریه دارد: ایرانی ها همواره در این سامان از این فرصت برای پیشبر مطمئن منافع خود در آن کشور برخوردار خواهند بود، از جمله به ضرر موافقت نامه های روسیه و آمریكا.
بدین ترتیب توافقنامه روسیه — آمریکا در مورد سوریه می تواند از پیروزی تاکتیکی به یک شکست استراتژیک مسکو تبدیل شود. یقینا این نکته در مرحله آماده سازی نشست به حساب می آید. ظاهرا، وظیفه مذاکره کنندگان روسیه این است که این اطمینان حاصل شود که توافقات در مورد این موضوع حد المقدور کمتر مشخص باشد. در طول دو هفته ما خواهیم دانست که آنها در رسیدن به این هدف تا چه اندازه موفق شدند.
