شاید سن و سال برخی سیاستمداران عرب به آن دوران قد ندهد تا به یاد بیاورند همین دوستی ایران و اسرائیل چه بر سر اعراب می آورد و چگونه حمایت لابی های اسرائیلی از ایران منجر می شد که شاه وقت ایران هر طور بخواهد با عرب ها برخورد کند و آنها را تحقیر نماید ومجامع بین المللی با چه دیدگاهی نسبت به اعراب رفتار می کردند.
انقلاب اسلامی در ایران یک جنبش فی البداهه که منجر به سرنگونی شاه شد نبود، بلکه عصاره جنبش های اسلامی ای بود که صدها سال تلاش می کردند تا به این نقطه برسند و طبیعتا با بسیاری از جنبش های مسلمانان در دیگر کشورها مرتبط بود از جنبش های اسلامی گرفته تا جنبش های آزادیبخش دیگر.
نمونه های بسیاری از همکاری های انقلابیون آن زمان با جنبش آزادیبخش فلسطین و جنبش امل (که بعد ها حزب الله لبنان از دل آن بوجود آمد) وجود دارد و چه بسا شخصیت های بنامی مانند شهید چمران که در تاسیس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در ایران نقش موثری داشتند از موسسین شاخه نظامی جنبش امل لبنان و آموزش دیده نظامی در اردوگاه های فلسطینی ها بودند، مشهورترین آنها باشد.
با پیروزی انقلاب اسلامی در ایران نه فقط مسلمانان مظلوم فلسطینی بلکه مسلمانان کل جهان یار و یاوری قدرتمند پیدا کردند که می توانستند و می توانند به او تکیه کنند.
از همان زمان هم تلاش دشمنان شروع شد تا این اتحاد جدید شکل نگیرد ومیان مسلمانان تفرقه به وجود آید.
در دوره هایی روی اختلافات فیما بین سنی ها و شیعه ها انگشت گذاشتند و در دوره های دیگری روی اختلافات فیما بین عرب و عجم.
نمونه بارز این ماجرا را می توان در روز جهانی قدس دید که توسط امام خمینی (ره) پایه گذاری شد ولی امروزه در تمام جهان اسلام و حتی کشورهای غیر اسلامی مراسم آن برگزار می شود و روز جمعه آخر ماه رمضان امسال شاهد درگیری های بسیار شدید میان مردم فلسطین و سربازان اسرائیلی بودیم.
همین ماجرا نشان می دهد که قدر یک تصمیم انقلابی می تواند بصورت تاریخی تاثیر گذار باشد و شاید هم به همین دلیل است که بسیاری از رهبران کشورهای عربی چشم ندارند ایران را ببینند چون رهبران این کشورها نمی توانند یک تصمیم بگیرند که پس از ده ها سال توسط همه مسلمانان مورد احترام قرار گیرد.
بد نیست عرب هایی که امروزه پرچم دشمنی با ایران را علم کرده اند توجه داشته باشند که اگر روزی برسد که ایران تصمیم بگیرد با ایالات متحده و یا اسرائیل بسازد هیچوقت، تکرار می کنم، هیچوقت اسرائیل و یا حتی ایالات متحده اعراب را به ایران ترجیح نخواهد داد چون اعراب امروزه برای ایالات متحده فقط به گاو شیردهی تبدیل شده اند تا هر آنچه درآمد دارند را از آنها بستانند و همین وهروقت شیرشان تمام شود منفعتشان هم تمام می شود.
قطعا هر عاقلی که به دنبال منافع استراتژیک طولانی مدت است ایران را برای همپیمانی ترجیح خواهد داد چون همین بودن روز جهانی قدس کافی است تا مشخص کند چه قدر ایران می تواند در منطقه تاثیر گذار باشد و چه قدر اعراب می توانند تاثیر گذار باشند.
بسیار بعید به نظر می آید که سیاستمداران نوپای عرب درک چنین مسایلی را داشته باشند اما بد نیست از این فرصت به دست آمده نهایت استفاده را انجام دهند و به جای رویارویی با ایران همپیمان ایرانی شوند که امروزه بزرگترین حامی اصلی ترین ماجرای اعراب و مسلمانان است.
