ولادیمیر ساژین، خاورشناس و محقق مسایل ایران در مطلب اختصاصی برای اسپوتنیک نوشت: این سه کشور هنگام تهیه موافقتنامه هسته ای همکاری کرده بودند. بدون شک، آمریکایی ها اروپاییان را تحت فشار قرار می دهند تا آنها از خط ضدایرانی واشنگتن پیروی کنند، ولی آنها که روابط تجاری گسترده با ایران دارند تلاش می کنند به مصالحه برسند. به همین دلیل است که پیشوای دینی جمهوری اسلامی ایران، آیت الله علی خامنه ای، در واکنش به اولتیماتوم های واشنگتن، اولتیماتوم خود را نه به ایالات متحده منفور، بلکه به اتحادیه اروپا داد.
اول: اروپا باید قطعنامه ای را تصویب کند که ایالات متحده را به دلیل نقض قطعنامه 2231 که به اتفاق آرا از سوی شورای امنیت سازمان ملل متحد در تاریخ 20 ژوئیه 2015 به تصویب رسید، محکوم کند. در این سند شورای امنیت از امضای برجام — معاهده هسته ای حمایت کرد. علاوه بر این، قطعنامه 2231 تصمیمات قبلی شورای امنیت سازمان ملل را در مورد برنامه هسته ای ایران لغو کرده است.
دوم: اروپا باید وعده دهد که مسایل مربوط به ساخت موشک در ایران را مطرح نخواهد کرد و همچنین سعی نخواهد نمود تا بر سیاست منطقه ای تهران تاثیر بگذارد.
سوم: اروپا نباید در امور داخلی ایران مداخله کند.
چهارم: اروپا باید با تحریم های آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران مقاومت کند.
پنجم: اروپا باید این اطمینان را تضمین که نفت ایران در ابعاد کامل به فروش برسد.
ششم: علاوه بر این، اروپایی ها باید این امر را تضمین کنند که آنها خسارات وارده به ایران را جبران کرده و نفت ایران را خریداری کنند.
خواسته های ایرانیان مانند درخواست های آمریکایی ها که دو روز پیش توسط مایک پومپئو وزیر امور خارجه جدید اعلام شده است کلا قابل اجرا نیست. رهبر جمهوری اسلامی ایران در مورد تصویب قطعنامه کشورهای اروپایی علیه ایالات متحده صحبت می کند. اما آمریکا و اروپا روابط ویژه ای دارند. فرانسه، آلمان و بریتانیا متحدان اصلی آمریکایی ها در اروپا هستند و البته هیچ قطعنامه ای را صادر نخواهد کرد، هر چند که آنها از برجام حمایت می کنند. به گفته سید عباس عراقچی معاون وزیر خارجه ایران، برای این کار به اروپاییان مهلتی از 45 روز تا دو ماه داده شده است.
فرانسه همچنین ایجاد یک مرکز مالی اروپایی را پیشنهاد کرد که اجازه تجارت با ایران را به یورو داده و اروپایی ها را از وابستگی دلاری رهایی می کرد. از یک طرف، آنها باید ایالات متحده را متقاعد کنند حداقل یک پنجره کوچک برای تجارت اروپا با ایران را باقی بگذارد. از سوی دیگر، این امر مقامات اروپایی را وادار می سازد ایران را قانع کند که به اوضاع پدید آمده، به طور دقیق و واقعگرایانه بنگرد.
به طور کلی، می توان گفت که سرنوشت برجام در هوا است. هیچکس شک ندارد که ایالات متحده از این معامله خارج می شود، اما آیا کشورهای باقی مانده بتوانند حداقل پایه های آن را حفظ کنند؟ خیلی چیزها، به ویژه وضعیت حول ایران و سراسر خاورمیانه به سرنوشت برجام وابسته است.
